Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
2019»106th Tour de France (2.UWT)Stage 11 » Albi › Toulouse (167k)
Gepost door Cecchini
Vertrek 13.35
Verwachte aankomst 17.30
Albi
Toulouse
Parcours aldus Wielerflits
De dag na de eerste rustdag heeft de ASO gekozen voor een (relatief) korte maar vlakke etappe. Albi was al de uitvalsbasis voor de rustdag en hier begint ook de elfde etappe. Het lijkt op het eerste gezicht een rit voor de sprinters.
Albi is een grote studentenstad met meer dan zesduizend studenten die verspreid zijn over achttien verschillende hogeronderwijsinstellingen. Lilian Calmejane van Total Direct Energie zal zich er thuis voelen, Albi is namelijk zijn woonplaats. Na een kus en een zwaai naar familie en vrienden vertrekt het peloton vanuit Albi in zuidwestelijke richting naar Toulouse.
Dat gebeurt niet in een rechte lijn, maar wel via twee mooie extra lussen. Onderweg liggen twee klimmetjes: de Côte de Tonnac (3,6 km aan 4,9%) en de Côte de Castelnau de Montmiral (2,5 km aan 3,8%) zullen geen indruk maken. In Gaillac is halverwege de rit de tussensprint.
Naarmate Toulouse nadert blijft het parcours een beetje golven. Met de Pyreneeën voor de deur zullen de toppers voor het klassement de benen sparen, maar misschien dat een puncheur nog probeert om de meute te verrassen in de slotfase. Zes kilometer voor de streep wordt Toulouse al binnengereden, waarna aan kilometerpaal 167 de finish is getrokken. Of Toulouse een sterke band heeft met de Tour? Nou, in de allereerste editie in 1903 was er al een finish in de roze stad. Ville rose, omdat op veel gebouwen in de stad en daaromheen gebruik wordt gemaakt van rode bakstenen, die in het felle zonlicht allemaal roze worden.
Maar helaas voor de Italianen in het peloton zal in Toulouse niet gestreden worden om een roze trui. Wat wel op het spel staat is de ritwinst. De slotkilometer is allesbehalve rechtdoor. Er zitten nog twee behoorlijke bochten naar links in, niet haaks, maar positionering kan hier zeker invloed hebben op het eindresultaat. Pas vijfhonderd meter voor de finish kun je de eindstreep zien. De winnaar treedt in de voetsporen van Mark Cavendish, die in 2008 in de regen won.
Algemeen Klassement
1 JULIAN ALAPHILIPPE 21 DECEUNINCK - QUICK - STEP 43h 27' 15'' - B : 24'' -
2 GERAINT THOMAS 1 TEAM INEOS 43h 28' 27'' + 00h 01' 12'' - -
3 EGAN BERNAL 2 TEAM INEOS 43h 28' 31'' + 00h 01' 16'' - -
4 STEVEN KRUIJSWIJK 81 TEAM JUMBO - VISMA 43h 28' 42'' + 00h 01' 27'' - -
5 EMANUEL BUCHMANN 12 BORA - HANSGROHE 43h 29' 00'' + 00h 01' 45'' - -
6 ENRIC MAS 25 DECEUNINCK - QUICK - STEP 43h 29' 01'' + 00h 01' 46'' - -
7 ADAM YATES 101 MITCHELTON - SCOTT 43h 29' 02'' + 00h 01' 47'' - -
8 NAIRO QUINTANA 61 MOVISTAR TEAM 43h 29' 19'' + 00h 02' 04'' - -
9 DANIEL MARTIN 121 UAE TEAM EMIRATES 43h 29' 24'' + 00h 02' 09'' - -
10 GIULIO CICCONE 133 TREK - SEGAFREDO 43h 29' 47'' + 00h 02' 32'' B : 14'' -
Vergeten Nederlandse Tourrenners - Martien Kokkelkoren 118-ste in de Tour van 1992
In mijn herinnering zat nog een "Akkefietje Kokkelkoren" verborgen, en wat is het internet toch heerlijk, dat je dat weer boven water weet te krijgen. Nooit meer slapeloze nachten als je ergens niet meer op kunt komen
Martien Kokkelkoren heeft weg naar boven gevonden
“Tour de France was het hoogtepunt in mijn leven”
NOORDWIJKERHOUT – Soms heeft succes een keerzijde en er is niemand die dat beter weet dan Martien Kokkelkoren (39). Zijn hoogtijdagen op het fietsgebied beleefde de getalenteerde Noordwijkerhouter in de eerste helft van de jaren ’90. Na zijn ontslag doorstond Kokkelkoren een aantal moeilijke jaren, waarin hij zichzelf weer moest vinden. Pas aan het begin van dit jaar heeft hij voor het eerst weer de fiets gepakt en is zelfstandig naar Italië gefietst: “Nu fiets ik weer elke dag en zie de kracht in mijn benen terugkeren: het is een heerlijk gevoel!”
Door Joep Derksen
Kokkelkoren begon op zijn tiende met het fietsen en gaf hiervoor alles op. Dit leidde hem tot het allerhoogste wat je in de wielersport kunt bereiken: deelname aan de Tour de France. “De Tour was het hoogtepunt in mijn carrière: als tienjarige had ik al de droom om deze te rijden, maar ik wist niet of ik het zou halen. Je bent pas een echte beroepsrenner als je de Tour hebt gereden en uitgereden. En dat lukte mij dus als jongste (22) renner van het hele peloton!”
Hij verhaald: “Ik was een aanstormend talent. Voordat ik echt ging fietsen zat ik op voetbal, maar ik kon er heel slecht tegen als iemand anders verzaakte in het team, terwijl ik goed speelde: dan had ik er echt de pleuris in. Ik ben vervolgens begonnen met fietsen; was minder goed dan veel van mijn leeftijdsgenoten, maar zette er alles voor opzij. Tot mijn pubertijd gebeurde het dat de getalenteerde jongens gemakkelijk wonnen en ik gelost werd. Ik reageerde hier op door nog meer te trainen. Na de pubertijd reden die goeien niet meer vooraan en zij hadden ook nooit geleerd om te trainen. Vanaf dat moment begon ik wedstrijden te winnen. Op mijn 17de won ik de koers Luik-La Glaiche, waar ik veel grote namen als Joop Zoetemelk versloeg.”
Leiderstrui
Deze prestatie bracht hem in de nationale selectie en hij mocht naar de Ronde van Italië: “Hier won ik de eerste etappe, waardoor ik gelijk in de leiderstrui mocht rijden.” 1989 was een goed jaar voor Kokkelkoren: “Toen won ik tien grote koersen en als tweedejaars amateur kreeg ik al een profcontract bij Jan Raas. Op mijn 21ste zat ik in het Raas-team samen met mannen als Steven Rooks, Frans Maassen en Jelle Nijdam.” In 1992 reed Kokkelkoren veel wedstrijden: “Luik-Bastenaken-Luik reed ik goed en ook de Ronde van Spanje reed ik uit. Het NK dat jaar reed ik zo goed, dat Raas na afloop op me af kwam en zei: ‘Ik zie je donderdag’. Het bleek dat ik naar de Tour de France mocht. Die Tour is voor mij heel goed gegaan en ik won bijna de etappe naar Bordeaux. Alleen floepte Harmeling net over me heen in de sprint. Als afsluiting van dat jaar heb ik het WK gereden: het was een zwaar programma voor een fietser op heel jonge leeftijd.”
Wolken
Donkere wolken pakten zich samen boven Kokkelkoren: “Die winter raakte ik in een dip. Ik begon een paar weken later met trainen, mocht minder wedstrijden rijden en kreeg het gevoel dat ik op een zijspoor werd gezet.” Plotseling was het fietsen voorbij: “Op mijn twintigste moest ik stoppen: samen met Wilco Zuiderwijk en Erik van der Raed werd ik ontslagen omdat we tegen de orders in afstapten in de Tour de Limousine. De rechtzaak heb ik gewonnen, maar door de negatieve publiciteit kwam ik nooit meer bij een ander team terecht. Toen het fietsen definitief voorbij bleek, kwam ik in een zwart gat terecht en ik kon me niet handhaven in de maatschappij. Tot het ontslag kreeg ik 1.000 kaartjes met mijn verjaardag en Kerst, maar toen ik prof af was, kreeg ik van niemand meer een kaartje. Van het ene op het andere moment is alles afgelopen en de manier waarop ik ontslagen werd heb ik nooit kunnen verwerken. Ik leefde helemaal voor de sport en na het ontslag wist ik niet waar ik moest beginnen om mijn leven op te pakken. Ik maakte ruzie met mijn familie, ging uit met vrienden en vol gas op stap. Ik moest gewoon de feromonen van het fietsen voeden.”
Hij botste ook keihard tegen de werkelijkheid op: “Toen ik nog wielerprof was, hoefde ik nooit de rekening te betalen als ik uit eten ging. ‘Jij bent Kokkelkoren’, werd er dan gezegd. Ik was niet iemand die naast mijn schoenen ging lopen, maar in die zwarte periode was er ook niemand die me hielp, bijvoorbeeld met het aanbieden van een baan. Dan word je rancuneus en lamlendig en dat heeft een paar jaar geduurd met vele dieptepunten.”
Doping
De wielerwereld lijkt onlosmakelijk verbonden te zijn met doping. De een na de andere (oud)renner gaf vorig jaar toe dat ze prestatieversterkende middelen hebben gebruikt. Wat vindt Kokkelkoren van de strijd tegen doping? “Ze zijn nu goed bezig met de strijd tegen doping. Jonge renners kunnen nu ook meestrijden in de wedstrijden bij de klassiekers, terwijl het voorheen een strijd was tussen alleen maar de dertigplussers. Er zijn nu veel meer verschillende winnaars en dat maakt het spannender.”
Heeft Kokkelkoren zelf doping gebruikt in zijn profcarrière? “Ik heb mezelf altijd heel goed verzorgd. Indertijd heb ik in de winter ook wel een kuur gehad om te herstellen en ook heb ik Cortizon genomen, omdat dit toen nog kon buiten het wielerseizoen om. Ik stond toen onder doktersbehandeling: je gaat niet harder rijden van Cortizon, maar hersteld wel beter van geleverde inspanningen.” Wordt er op dit moment nog doping gebruikt? “De Raboploeg was geen dopingploeg, maar ik steek voor niemand mijn hand in het vuur. In die jaren was het vrij spel waar het doping betrof, ook met EPO.”
Sportmasseur
Na zijn ontslag vond Kokkelkoren weer langzaam de weg naar boven: “Ik heb drie jaar bij mijn vader in de zaak gewerkt en vervolgens vijf jaar bij de beroepsbrandweer op Schiphol. Daarna wilde ik de zaak van mijn vader overnemen, maar de gemeente wil het bedrijf niet op de huidige locatie hebben. Nu ben ik op zoek naar een nieuwe carrière: ik ben gediplomeerd sportmasseur, maar wil ook beginnen in de offshore. Het zou ook heel fijn zijn om in de wielersport terug te keren, bijvoorbeeld als vertegenwoordiger in sportmaterialen.”
Hij mijmert: “Die vier jaar bij de profs komt nooit meer terug en is ook niet meer te evenaren. Ik was helemaal lijp van het fietsen en voor de nabije toekomst hoop ik dat ik mijn ding vind, waar ik mee aan de slag kan gaan. Het wordt nu wel hoog tijd, dat ik tegen zoiets aanloop: ik heb alles bijgelegd met mijn ouders en alle contacten zijn weer hersteld. Nu sta ik met beide benen op de grond, heb de ergste narigheid achter de rug en weer bezig om de berg naar boven te beklimmen.”
posted by Joep J.B. Derksen
In mijn herinnering zat nog een "Akkefietje Kokkelkoren" verborgen, en wat is het internet toch heerlijk, dat je dat weer boven water weet te krijgen. Nooit meer slapeloze nachten als je ergens niet meer op kunt komen
Martien Kokkelkoren heeft weg naar boven gevonden
“Tour de France was het hoogtepunt in mijn leven”
NOORDWIJKERHOUT – Soms heeft succes een keerzijde en er is niemand die dat beter weet dan Martien Kokkelkoren (39). Zijn hoogtijdagen op het fietsgebied beleefde de getalenteerde Noordwijkerhouter in de eerste helft van de jaren ’90. Na zijn ontslag doorstond Kokkelkoren een aantal moeilijke jaren, waarin hij zichzelf weer moest vinden. Pas aan het begin van dit jaar heeft hij voor het eerst weer de fiets gepakt en is zelfstandig naar Italië gefietst: “Nu fiets ik weer elke dag en zie de kracht in mijn benen terugkeren: het is een heerlijk gevoel!”
Door Joep Derksen
Kokkelkoren begon op zijn tiende met het fietsen en gaf hiervoor alles op. Dit leidde hem tot het allerhoogste wat je in de wielersport kunt bereiken: deelname aan de Tour de France. “De Tour was het hoogtepunt in mijn carrière: als tienjarige had ik al de droom om deze te rijden, maar ik wist niet of ik het zou halen. Je bent pas een echte beroepsrenner als je de Tour hebt gereden en uitgereden. En dat lukte mij dus als jongste (22) renner van het hele peloton!”
Hij verhaald: “Ik was een aanstormend talent. Voordat ik echt ging fietsen zat ik op voetbal, maar ik kon er heel slecht tegen als iemand anders verzaakte in het team, terwijl ik goed speelde: dan had ik er echt de pleuris in. Ik ben vervolgens begonnen met fietsen; was minder goed dan veel van mijn leeftijdsgenoten, maar zette er alles voor opzij. Tot mijn pubertijd gebeurde het dat de getalenteerde jongens gemakkelijk wonnen en ik gelost werd. Ik reageerde hier op door nog meer te trainen. Na de pubertijd reden die goeien niet meer vooraan en zij hadden ook nooit geleerd om te trainen. Vanaf dat moment begon ik wedstrijden te winnen. Op mijn 17de won ik de koers Luik-La Glaiche, waar ik veel grote namen als Joop Zoetemelk versloeg.”
Leiderstrui
Deze prestatie bracht hem in de nationale selectie en hij mocht naar de Ronde van Italië: “Hier won ik de eerste etappe, waardoor ik gelijk in de leiderstrui mocht rijden.” 1989 was een goed jaar voor Kokkelkoren: “Toen won ik tien grote koersen en als tweedejaars amateur kreeg ik al een profcontract bij Jan Raas. Op mijn 21ste zat ik in het Raas-team samen met mannen als Steven Rooks, Frans Maassen en Jelle Nijdam.” In 1992 reed Kokkelkoren veel wedstrijden: “Luik-Bastenaken-Luik reed ik goed en ook de Ronde van Spanje reed ik uit. Het NK dat jaar reed ik zo goed, dat Raas na afloop op me af kwam en zei: ‘Ik zie je donderdag’. Het bleek dat ik naar de Tour de France mocht. Die Tour is voor mij heel goed gegaan en ik won bijna de etappe naar Bordeaux. Alleen floepte Harmeling net over me heen in de sprint. Als afsluiting van dat jaar heb ik het WK gereden: het was een zwaar programma voor een fietser op heel jonge leeftijd.”
Wolken
Donkere wolken pakten zich samen boven Kokkelkoren: “Die winter raakte ik in een dip. Ik begon een paar weken later met trainen, mocht minder wedstrijden rijden en kreeg het gevoel dat ik op een zijspoor werd gezet.” Plotseling was het fietsen voorbij: “Op mijn twintigste moest ik stoppen: samen met Wilco Zuiderwijk en Erik van der Raed werd ik ontslagen omdat we tegen de orders in afstapten in de Tour de Limousine. De rechtzaak heb ik gewonnen, maar door de negatieve publiciteit kwam ik nooit meer bij een ander team terecht. Toen het fietsen definitief voorbij bleek, kwam ik in een zwart gat terecht en ik kon me niet handhaven in de maatschappij. Tot het ontslag kreeg ik 1.000 kaartjes met mijn verjaardag en Kerst, maar toen ik prof af was, kreeg ik van niemand meer een kaartje. Van het ene op het andere moment is alles afgelopen en de manier waarop ik ontslagen werd heb ik nooit kunnen verwerken. Ik leefde helemaal voor de sport en na het ontslag wist ik niet waar ik moest beginnen om mijn leven op te pakken. Ik maakte ruzie met mijn familie, ging uit met vrienden en vol gas op stap. Ik moest gewoon de feromonen van het fietsen voeden.”
Hij botste ook keihard tegen de werkelijkheid op: “Toen ik nog wielerprof was, hoefde ik nooit de rekening te betalen als ik uit eten ging. ‘Jij bent Kokkelkoren’, werd er dan gezegd. Ik was niet iemand die naast mijn schoenen ging lopen, maar in die zwarte periode was er ook niemand die me hielp, bijvoorbeeld met het aanbieden van een baan. Dan word je rancuneus en lamlendig en dat heeft een paar jaar geduurd met vele dieptepunten.”
Doping
De wielerwereld lijkt onlosmakelijk verbonden te zijn met doping. De een na de andere (oud)renner gaf vorig jaar toe dat ze prestatieversterkende middelen hebben gebruikt. Wat vindt Kokkelkoren van de strijd tegen doping? “Ze zijn nu goed bezig met de strijd tegen doping. Jonge renners kunnen nu ook meestrijden in de wedstrijden bij de klassiekers, terwijl het voorheen een strijd was tussen alleen maar de dertigplussers. Er zijn nu veel meer verschillende winnaars en dat maakt het spannender.”
Heeft Kokkelkoren zelf doping gebruikt in zijn profcarrière? “Ik heb mezelf altijd heel goed verzorgd. Indertijd heb ik in de winter ook wel een kuur gehad om te herstellen en ook heb ik Cortizon genomen, omdat dit toen nog kon buiten het wielerseizoen om. Ik stond toen onder doktersbehandeling: je gaat niet harder rijden van Cortizon, maar hersteld wel beter van geleverde inspanningen.” Wordt er op dit moment nog doping gebruikt? “De Raboploeg was geen dopingploeg, maar ik steek voor niemand mijn hand in het vuur. In die jaren was het vrij spel waar het doping betrof, ook met EPO.”
Sportmasseur
Na zijn ontslag vond Kokkelkoren weer langzaam de weg naar boven: “Ik heb drie jaar bij mijn vader in de zaak gewerkt en vervolgens vijf jaar bij de beroepsbrandweer op Schiphol. Daarna wilde ik de zaak van mijn vader overnemen, maar de gemeente wil het bedrijf niet op de huidige locatie hebben. Nu ben ik op zoek naar een nieuwe carrière: ik ben gediplomeerd sportmasseur, maar wil ook beginnen in de offshore. Het zou ook heel fijn zijn om in de wielersport terug te keren, bijvoorbeeld als vertegenwoordiger in sportmaterialen.”
Hij mijmert: “Die vier jaar bij de profs komt nooit meer terug en is ook niet meer te evenaren. Ik was helemaal lijp van het fietsen en voor de nabije toekomst hoop ik dat ik mijn ding vind, waar ik mee aan de slag kan gaan. Het wordt nu wel hoog tijd, dat ik tegen zoiets aanloop: ik heb alles bijgelegd met mijn ouders en alle contacten zijn weer hersteld. Nu sta ik met beide benen op de grond, heb de ergste narigheid achter de rug en weer bezig om de berg naar boven te beklimmen.”
posted by Joep J.B. Derksen
In een interview met Joop Zoetemelk over zijn tijd als ploegleider las ik in het NRC zijn oordeel over die onverkwikkelijke affaire. Hoor en wederhoor staan hoog in het vaandel bij Cecchini.
Dieptepunt in zijn tweede carriere was de muiterij van drie coureurs in het najaar van 1993. Martin Kokkelkoren, Wilco Zuijderwijk en Eric Vanderaerden maakten in de Ronde van Limousin misbruik van de zachte hand van Zoetemelk. Zij richtten vernielingen aan in een hotelkamer en dwongen een soigneur met hen naar België terug te rijden. De ploegleider bleef aanvankelijk in het ongewisse. De renners werden op staande voet ontslagen. Bijna vier jaar later blijkt Zoetemelk nauwelijks onder de indruk van het wangedrag. “Ik heb geleerd dat je je anders moet gedragen. Dat heeft meer met opvoeding dan met respect te maken. Een kraan van een badkamer hoor je niet te vernielen. Een ongeluk kan altijd gebeuren. Dan herstel je de schade en is het klaar. Dit was pure opzet, uit frustratie misschien.”
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 16/07/2019 18:33 door Cecchini.
Dieptepunt in zijn tweede carriere was de muiterij van drie coureurs in het najaar van 1993. Martin Kokkelkoren, Wilco Zuijderwijk en Eric Vanderaerden maakten in de Ronde van Limousin misbruik van de zachte hand van Zoetemelk. Zij richtten vernielingen aan in een hotelkamer en dwongen een soigneur met hen naar België terug te rijden. De ploegleider bleef aanvankelijk in het ongewisse. De renners werden op staande voet ontslagen. Bijna vier jaar later blijkt Zoetemelk nauwelijks onder de indruk van het wangedrag. “Ik heb geleerd dat je je anders moet gedragen. Dat heeft meer met opvoeding dan met respect te maken. Een kraan van een badkamer hoor je niet te vernielen. Een ongeluk kan altijd gebeuren. Dan herstel je de schade en is het klaar. Dit was pure opzet, uit frustratie misschien.”
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 16/07/2019 18:33 door Cecchini.
Ja. Dat moet ik ook niet doen 
Slimmerd Schreef:
------------------------------------------------------
>
> Slim daarna van Morkov om op 900 meter al af te
> geven waardoor Teunissen al op kop kwam
Die was
gr
------------------------------------------------------
>
> Slim daarna van Morkov om op 900 meter al af te
> geven waardoor Teunissen al op kop kwam
Die was
gr
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.