Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
106th Tour de France (2.UWT) Stage 17 » Pont du Gard › Gap (200k)
Gepost door Cecchini
Vertrektijd 12.25
Aankomst ongeveer 17.25
Pont du Gard
Algemeen Klassement
1 JULIAN ALAPHILIPPE 21 DECEUNINCK - QUICK - STEP 64h 57' 30'' - B : 30'' -
2 GERAINT THOMAS 1 TEAM INEOS 64h 59' 05'' + 00h 01' 35'' - -
3 STEVEN KRUIJSWIJK 81 TEAM JUMBO - VISMA 64h 59' 17'' + 00h 01' 47'' B : 4'' -
4 THIBAUT PINOT 51 GROUPAMA - FDJ 64h 59' 20'' + 00h 01' 50'' B : 24'' -
5 EGAN BERNAL 2 TEAM INEOS 64h 59' 32'' + 00h 02' 02'' - -
6 EMANUEL BUCHMANN 12 BORA - HANSGROHE 64h 59' 44'' + 00h 02' 14'' - -
7 MIKEL LANDA MEANA 65 MOVISTAR TEAM 65h 02' 24'' + 00h 04' 54'' B : 4'' -
8 ALEJANDRO VALVERDE 62 MOVISTAR TEAM 65h 02' 30'' + 00h 05' 00'' - -
9 RIGOBERTO URAN 91 EF EDUCATION FIRST 65h 03' 03'' + 00h 05' 33'' - -
10 RICHIE PORTE 131 TREK - SEGAFREDO 65h 04' 00'' + 00h 06' 30'' - -
Vergeten Nederlandse Tourrenners - Tino Tabak - 18e (!!) in deTour de France van 1972 (winnaar Eddy Merckx)
De Volkskrant besteedde een jaar of negen geleden dit artikel aan Tino Tabak, en de journalist van dienst zei, dat alleen zijn naam was bijgebleven. Maar ja dat is het juist, en daarom twijfelde ik of Tino Tabak recht doet aan de definitie Vergeten Tourrenner, want ja zeg nou zelf zo'n mooie wielernaam vergeet je toch nooit meer, maar daarnaast was Tino niet zo'n slechte renner. Hij is 18e geworden in deTour van 1972 (met in de top 10 o.m. Eddy Merckx, Felice Gimondi, Raymond Poulidor, Joop, Lucien van Impe, Bernard Thevenet, Joaquim Agostinho). Maar door zijn korte en beperkte carriere en zijn nogal opvallende levenswijze zetten we Tino maar eens in het "zonnetje"
Een verleden tijd die nooit voltooid zal zijn
Dopinggevallen behoren tot de verleden tijd, zei Alberto Contador in een interview met Bild. Woensdag publiceerde de Duitse krant het vraaggesprek met de wielrenner en voordat iemand een smalende opmerking kon maken over zoveel stelligheid, behoorden de dopinggevallen alweer tot de tegenwoordige tijd.
In de tussenliggende tijd werd in het Olympisch Stadion een documentaire over de vroegere coureur Tino Tabak vertoond. Diens opzienbarende leven is in beeld gebracht door twee journalisten van RTV Noord-Holland. Zondagavond zendt de regionale zender het portret uit.
Van Tabak was me eerlijk gezegd alleen zijn naam bijgebleven. Het wielrennen heeft om duistere redenen een patent op gekke namen. Tabak was de zoon van naar Nieuw-Zeeland geëmigreerde Nederlanders. Zijn talent voor fietsen was zo groot dat hij terugkeerde om hier een professionele loopbaan op te bouwen. Aanvankelijk beloofde dat wel wat te worden. Tabak werd in 1972 Nederlands kampioen en in datzelfde jaar behaalde hij de achttiende plaats in het klassement van de Tour de France. Maar daarna was Tabak eigenlijk alweer verleden tijd. Terwijl het Nederlandse wielrennen opbloeide, verschoof hij steeds meer naar de marge om er in 1977 voorgoed in op te lossen.
Overigens richten de documentairemakers Klaas Jan Bos en Fred Segaar zich vooral op de rauwe persoon die Tino Tabak was. Ze zochten hem op in Nieuw-Zeeland. Na zijn carrière keerde Tabak terug om er, 64 jaar oud inmiddels, te gaan werken in een slachthuis. In Nederland liet Tabak een verwoest gezinsleven achter. Zoon Paul getuigt daarvan voor de camera, zijn dochter en ex-vrouw kunnen dat nog niet aan.
Tabak was een onbehouwen egoïst. De stimulerende middelen, die hij als wielerprof én daarna gebruikte, versterkten dat karakter alleen maar. Een pakhaas heette zo'n coureur vroeger in het métier, al kun je in zijn geval beter spreken van een pakbull. Na de vertoning vroeg iemand in het Olympisch Stadion zich af of ze een type als Tabak in de huidige tijd kunnen intomen. Tegenwoordig worden renners immers zoveel beter begeleid. Daardoor zou het buitensporige dopinggebruik nu tijdig gesignaleerd zijn.
Het antwoord op die vraag bleef een beetje hangen tussen oorzaak en gevolg. Een karakter verander je niet en een impulsieve avonturier als Tabak had toch zijn weg wel gevonden naar verboden vruchten.
Maar misschien lag het antwoord wel besloten in wat toen nog grammaticaal gezien toekomende tijd was. Om vier uur 's nachts Nederlandse tijd zouden de internationale persbureaus vanuit het WK-hoofdkwartier in Australië het nieuws melden over Alberto Contador. Hij zou dus van een verboden vrucht hebben gesnoept, al klinkt clenbuterol niet bepaald naar snoepen.
De begeleiding, waarop die meneer in het Olympisch Stadion doelde, is er heus niet alleen om de topsporter voor zijn eigen ongeluk te behoeden. Zeker in het wielrennen draait begeleiding vooral om risicobeheersing en dan zijn andere belangen in het geding. Wat er ook is gebeurd, die 21ste juli in Pau, deze begeleiding heeft gefaald. Of ze zijn niet voorzichtig genoeg geweest in de prestatiebevordering, of ze zijn niet voorzichtig genoeg geweest bij de maaltijdbereiding.
Dat laatste, Contadors verhaal over de prestatiebevorderende biefstuk, deed me denken aan het drama rond PDM bijna twintig jaar geleden. In de Bretonse stad Quimper moest de complete wielerploeg ziek, zwak en misselijk opgeven. De Tour was halverwege en Erik Breukink lag op koers naar de eindzege.
De collectieve opgave deed alarmbellen rinkelen, ook al omdat PDM een bepaalde reputatie had opgebouwd. Ploegleider Jan Gisbers voelde zich zo in het nauw gedreven dat hij bedorven kip de schuld gaf.
Van Tabak naar kip naar biefstuk. Wielrennen is onvoltooid verleden tijd. Daarom verafschuwen sommigen de sport, daarom hebben anderen haar bijzonder lief.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 23/07/2019 20:11 door Cecchini.
De Volkskrant besteedde een jaar of negen geleden dit artikel aan Tino Tabak, en de journalist van dienst zei, dat alleen zijn naam was bijgebleven. Maar ja dat is het juist, en daarom twijfelde ik of Tino Tabak recht doet aan de definitie Vergeten Tourrenner, want ja zeg nou zelf zo'n mooie wielernaam vergeet je toch nooit meer, maar daarnaast was Tino niet zo'n slechte renner. Hij is 18e geworden in deTour van 1972 (met in de top 10 o.m. Eddy Merckx, Felice Gimondi, Raymond Poulidor, Joop, Lucien van Impe, Bernard Thevenet, Joaquim Agostinho). Maar door zijn korte en beperkte carriere en zijn nogal opvallende levenswijze zetten we Tino maar eens in het "zonnetje"
Een verleden tijd die nooit voltooid zal zijn
Dopinggevallen behoren tot de verleden tijd, zei Alberto Contador in een interview met Bild. Woensdag publiceerde de Duitse krant het vraaggesprek met de wielrenner en voordat iemand een smalende opmerking kon maken over zoveel stelligheid, behoorden de dopinggevallen alweer tot de tegenwoordige tijd.
In de tussenliggende tijd werd in het Olympisch Stadion een documentaire over de vroegere coureur Tino Tabak vertoond. Diens opzienbarende leven is in beeld gebracht door twee journalisten van RTV Noord-Holland. Zondagavond zendt de regionale zender het portret uit.
Van Tabak was me eerlijk gezegd alleen zijn naam bijgebleven. Het wielrennen heeft om duistere redenen een patent op gekke namen. Tabak was de zoon van naar Nieuw-Zeeland geëmigreerde Nederlanders. Zijn talent voor fietsen was zo groot dat hij terugkeerde om hier een professionele loopbaan op te bouwen. Aanvankelijk beloofde dat wel wat te worden. Tabak werd in 1972 Nederlands kampioen en in datzelfde jaar behaalde hij de achttiende plaats in het klassement van de Tour de France. Maar daarna was Tabak eigenlijk alweer verleden tijd. Terwijl het Nederlandse wielrennen opbloeide, verschoof hij steeds meer naar de marge om er in 1977 voorgoed in op te lossen.
Overigens richten de documentairemakers Klaas Jan Bos en Fred Segaar zich vooral op de rauwe persoon die Tino Tabak was. Ze zochten hem op in Nieuw-Zeeland. Na zijn carrière keerde Tabak terug om er, 64 jaar oud inmiddels, te gaan werken in een slachthuis. In Nederland liet Tabak een verwoest gezinsleven achter. Zoon Paul getuigt daarvan voor de camera, zijn dochter en ex-vrouw kunnen dat nog niet aan.
Tabak was een onbehouwen egoïst. De stimulerende middelen, die hij als wielerprof én daarna gebruikte, versterkten dat karakter alleen maar. Een pakhaas heette zo'n coureur vroeger in het métier, al kun je in zijn geval beter spreken van een pakbull. Na de vertoning vroeg iemand in het Olympisch Stadion zich af of ze een type als Tabak in de huidige tijd kunnen intomen. Tegenwoordig worden renners immers zoveel beter begeleid. Daardoor zou het buitensporige dopinggebruik nu tijdig gesignaleerd zijn.
Het antwoord op die vraag bleef een beetje hangen tussen oorzaak en gevolg. Een karakter verander je niet en een impulsieve avonturier als Tabak had toch zijn weg wel gevonden naar verboden vruchten.
Maar misschien lag het antwoord wel besloten in wat toen nog grammaticaal gezien toekomende tijd was. Om vier uur 's nachts Nederlandse tijd zouden de internationale persbureaus vanuit het WK-hoofdkwartier in Australië het nieuws melden over Alberto Contador. Hij zou dus van een verboden vrucht hebben gesnoept, al klinkt clenbuterol niet bepaald naar snoepen.
De begeleiding, waarop die meneer in het Olympisch Stadion doelde, is er heus niet alleen om de topsporter voor zijn eigen ongeluk te behoeden. Zeker in het wielrennen draait begeleiding vooral om risicobeheersing en dan zijn andere belangen in het geding. Wat er ook is gebeurd, die 21ste juli in Pau, deze begeleiding heeft gefaald. Of ze zijn niet voorzichtig genoeg geweest in de prestatiebevordering, of ze zijn niet voorzichtig genoeg geweest bij de maaltijdbereiding.
Dat laatste, Contadors verhaal over de prestatiebevorderende biefstuk, deed me denken aan het drama rond PDM bijna twintig jaar geleden. In de Bretonse stad Quimper moest de complete wielerploeg ziek, zwak en misselijk opgeven. De Tour was halverwege en Erik Breukink lag op koers naar de eindzege.
De collectieve opgave deed alarmbellen rinkelen, ook al omdat PDM een bepaalde reputatie had opgebouwd. Ploegleider Jan Gisbers voelde zich zo in het nauw gedreven dat hij bedorven kip de schuld gaf.
Van Tabak naar kip naar biefstuk. Wielrennen is onvoltooid verleden tijd. Daarom verafschuwen sommigen de sport, daarom hebben anderen haar bijzonder lief.
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 23/07/2019 20:11 door Cecchini.
Sunweb zonder Nederlanders
Door Peter Winnen
Derde Tourweek, zes renners kunnen nog winnen. Wat een luxe voor de wielerliefhebber. De spanning is te snijden, de zomer is nog lang niet voorbij. Verlost is de Touradept van de gortdroge optochten zoals die door Team Sky volgens script werden opgedist. Dodelijk voor de aandacht was de air van onaantastbaarheid. Nog dodelijker de reële onaantastbaarheid
Toch vond ik die optochten wonderbaarlijk. En dan doel ik vooral op de derde Tourweek. Hoe goed het script er ook uitziet, de acteurs moeten wel overeind blijven. Ga er maar aanstaan, als auteur van een spanningsloos feuilleton. Met veel geld zijn goede kopmannen en knechten te koop, het is waar, maar ook die hebben een eindig lichaam. Ik bedoel, na twee weken Tour is er geen lichaam meer te vinden dat zonder haperingen functioneert.
De ploeg van de marginal gains was grootmeester op het schaakbord. Hier werd een loper ingeleverd, daar een toren gespaard. Ach, ik heb geen verstand van schaken. Marginal gains of niet, de Tour is een trog die met beleid moet worden leeggevreten. Daar was Sky heel goed in.
Was? Ineos is het vervolg op Sky. Andere geldschieter, zelfde acteurs, zelfde scriptschrijver.
Op de jongste rustdag riep de grote manager van Ineos, Sir Dave Brailsford, de Tour vast uit tot winnaar: onvoorspelbaarheid is het hoogste goed in de sport. Moet je nagaan, Brailsford die al die jaren allergisch was voor onvoorspelbaarheid, maakt zich ineens druk om het lot van de wielersport in het algemeen, en van de Tour in het bijzonder.
Met Brailsford weet je het nooit. Of hij lult uit zijn nek, of er zit een plan achter. Het zou zomaar kunnen dat hij met de portemonnee van de rijkste man van Engeland die momenteel ook zijn geldschieter is, brexiteer Sir Jim Ratcliffe, eindelijk aan zijn idealen toekomt: winnen is leuk, maar nog leuker is de strijd. Zeg maar de flauwe, gedateerde olympische gedachte.
Los van idealen denk ik dat Sir Jim Ratcliffe zonder in Monaco te hoeven bezuinigen op een stukje vlees, dan wel privéjet het hele Tourcircus als hobby zou kunnen bestieren.
Terug naar de werkvloer. Brailsford stelt dat Julian Alaphilippe de tactiek van Ineos heeft ondergraven. Wie had gedacht dat deze jongen na twee weken nog altijd in het geel zou rijden. Alaphilippe is in geen plan te vangen. Ja, de logica zegt dat hij op zeker moment moet instorten. Maar ondertussen staat hij anderhalve minuut voor op de nummer twee en dat maakt alles gecompliceerd. Behalve met de ingecalculeerde concurrentie moet er rekening worden gehouden met een vogel die zo vrij is dat hij in geen enkel plan past.
Vrije vogels passen nooit in een plan. Het is kennelijk de eerste keer dat Brailsford door een vogel wordt geïnspireerd.
Derde Tourweek, zes renners kunnen nog winnen. Wat een luxe voor de wielerliefhebber. De spanning is te snijden, de zomer is nog lang niet voorbij. Verlost is de Touradept van de gortdroge optochten zoals die door Team Sky volgens script werden opgedist. Dodelijk voor de aandacht was de air van onaantastbaarheid. Nog dodelijker de reële onaantastbaarheid
Toch vond ik die optochten wonderbaarlijk. En dan doel ik vooral op de derde Tourweek. Hoe goed het script er ook uitziet, de acteurs moeten wel overeind blijven. Ga er maar aanstaan, als auteur van een spanningsloos feuilleton. Met veel geld zijn goede kopmannen en knechten te koop, het is waar, maar ook die hebben een eindig lichaam. Ik bedoel, na twee weken Tour is er geen lichaam meer te vinden dat zonder haperingen functioneert.
De ploeg van de marginal gains was grootmeester op het schaakbord. Hier werd een loper ingeleverd, daar een toren gespaard. Ach, ik heb geen verstand van schaken. Marginal gains of niet, de Tour is een trog die met beleid moet worden leeggevreten. Daar was Sky heel goed in.
Was? Ineos is het vervolg op Sky. Andere geldschieter, zelfde acteurs, zelfde scriptschrijver.
Op de jongste rustdag riep de grote manager van Ineos, Sir Dave Brailsford, de Tour vast uit tot winnaar: onvoorspelbaarheid is het hoogste goed in de sport. Moet je nagaan, Brailsford die al die jaren allergisch was voor onvoorspelbaarheid, maakt zich ineens druk om het lot van de wielersport in het algemeen, en van de Tour in het bijzonder.
Met Brailsford weet je het nooit. Of hij lult uit zijn nek, of er zit een plan achter. Het zou zomaar kunnen dat hij met de portemonnee van de rijkste man van Engeland die momenteel ook zijn geldschieter is, brexiteer Sir Jim Ratcliffe, eindelijk aan zijn idealen toekomt: winnen is leuk, maar nog leuker is de strijd. Zeg maar de flauwe, gedateerde olympische gedachte.
Los van idealen denk ik dat Sir Jim Ratcliffe zonder in Monaco te hoeven bezuinigen op een stukje vlees, dan wel privéjet het hele Tourcircus als hobby zou kunnen bestieren.
Terug naar de werkvloer. Brailsford stelt dat Julian Alaphilippe de tactiek van Ineos heeft ondergraven. Wie had gedacht dat deze jongen na twee weken nog altijd in het geel zou rijden. Alaphilippe is in geen plan te vangen. Ja, de logica zegt dat hij op zeker moment moet instorten. Maar ondertussen staat hij anderhalve minuut voor op de nummer twee en dat maakt alles gecompliceerd. Behalve met de ingecalculeerde concurrentie moet er rekening worden gehouden met een vogel die zo vrij is dat hij in geen enkel plan past.
Vrije vogels passen nooit in een plan. Het is kennelijk de eerste keer dat Brailsford door een vogel wordt geïnspireerd.
Dat lijkt me voor de man in de gele trui wel gepast ja 
Dan klopt mij info niet.... 
Hier niet Gilze-Rijen 39,1 graden 
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.