Stefan Schumacher: “In het triatlon krijg ik de tweede kans die het wielrennen mij nooit gegeven heeft”

Hij won de Amstel Gold Race en twee ritten in de Tour, maar werd uitgespuwd door het peloton nadat hij in 2008 betrapt werd op doping. Zeven jaar lang probeerde Stefan Schumacher (38) zich na zijn schorsing tevergeefs opnieuw naar de top van het wielrennen te knokken, tot hij vorig jaar het roer drastisch omgooide en zich stortte op triatlon. Morgen staat hij aan de start van de Ironman van Hawaï om de tweede kans te grijpen die hij naar eigen zeggen van het wielrennen nooit kreeg.

“Ja, ik ben clean nu. Al elf jaar. Nadat ik in 2008 betrapt werd op CERA heb ik nooit meer verboden spul aangeraakt. Omdat ik door de hel ben gegaan. In de periode dat ik gebruikte, ben ik op plaatsen geweest waar ik nooit meer wil komen. Ik heb dingen gedaan die ik niet aankon. Dat is het allemaal niet meer waard. Ik wil niet hypocriet doen. Topsport is geen peutertuin. Je wordt niet betaald om gewoon maar mee te doen. Maar ik heb andere prioriteiten in mijn leven nu: mijn gezin. Ik ben nog altijd gek op topsport, maar ik wil niet meer proberen te winnen ten koste van alles.”

“Voor ik echt aan mijn verhaal begin, wil ik het nog eens duidelijk stellen: ik wil niets op andere mensen afschuiven. Die doping was mijn eigen beslissing en ik neem daarvoor mijn verantwoordelijkheid. Ik had ook de andere weg kunnen bewandelen, maar ik heb dat niet gedaan. Dat is mijn eigen schuld. En ik heb daarvoor geboet. Maar wat na mijn schorsing is gebeurd, was niet fair. Ik ben als vuil behandeld geweest door de wielerwereld. Terwijl andere renners – die net hetzelfde gedaan hadden als ik – na hun schorsing meteen opnieuw in de armen werden gesloten: Valverde, Contador... Het lijstje is eindeloos. Tot op de dag van vandaag zijn het wielerhelden. En ik ben het zwarte schaap.”

“Ik verdiende die tweede kans ook, maar ik heb ze nooit gekregen. Ik blijf achter met het gevoel dat mijn beste jaren als wielrenner van mij afgepakt zijn. Philippe Gilbert en Fabian Cancellara waren geweldige renners, maar waren ze beter dan ik? Ik vind van niet. Ik heb hen ooit verslagen. Ik zeg niet dat ik hetzelfde palmares bij elkaar gereden zou hebben, maar ik was van hetzelfde niveau.”

Wantoestanden bij CCC
“In 2015 dacht ik opnieuw een volwaardige kans te krijgen in het profpeloton. Na vijf seizoenen van exotische races bij kleine ploegjes, tekende ik een contract bij CCC en kon ik mij opnieuw bewijzen tussen de grote jongens. Eindelijk, een nieuwe start. Eindelijk een kans om te tonen wat ik waard was als een cleane renner. Maar het werd een nachtmerrie. Ik hoop voor Greg Van Avermaet dat het er nu anders aan toegaat bij die ploeg, want eigenlijk zou dat team niet meer mogen bestaan. Het was verschrikkelijk hoe ze met mij en andere renners omgingen.”

“Om een voorbeeld te geven: mijn vrouw en ik probeerden al héél lang een kind te krijgen. Mijn vrouw raakte eindelijk zwanger, maar kort voor de bevalling kreeg ze een miskraam. Ik zat op dat moment met de ploeg op Mallorca en wou zo snel mogelijk naar huis, want mijn vrouw was compleet ingestort. Alleen als je de vlucht zelf betaalt en over twee dagen terug bent om te racen, zei de ploegleiding zonder medeleven. Toen ik twee dagen later geen al te beste wedstrijd reed – emotioneel was ik een wrak – waren de bazen woedend.”

“En zo was het altijd iets. Ik werd geselecteerd voor de Giro en huilde tranen van geluk. Maar enkele dagen voor de start kreeg ik plots te horen dat mijn vliegtuigticket voor Italië was omgeruild voor een ticket naar Polen om daar een onbeduidend rittenkoersje te rijden. Toen ik om uitleg naar de ploegleiding belde, namen ze de telefoon niet op.”

“Voor ik bij CCC aankwam, dacht ik dat het wielrennen zuiverder was geworden. Tot Piotr Wadecki – hij is er nog altijd sportdirecteur – mij een keer opbelde met de vraag of ik in vorm was. Ik zei hem van niet, omdat ik nog maar pas uit blessure kwam. Wel, je ben een profwielrenner. Je weet wat je moet doen om klaar te raken, was zijn antwoord. Woorden die ik kende van in mijn dopingtijdperk bij Gerolsteiner. Zoals bij de maffia werd er altijd in bedekte termen gesproken, maar de boodschap was duidelijk.”

Wielrennen niet zuiverder geworden
“Daarom denk ik niet dat het wielrennen nu zuiverder is dan vijftien jaar geleden. Het peloton rijdt sneller dan ooit. Er is nog altijd evenveel bullshit, maar niemand praat erover. Kijk naar Operatie Aderlass. In de Giro van dit jaar werden een renner en ploegleider van Bahrain-Merida (Kristijan Koren en Milan Eržen, nvdr.) in verdenking gesteld, maar Nibali en de rest mochten gewoon verderrijden. Vroeger zou de hele ploeg uit de Giro zijn gezet. Mark Schmidt, de spilfiguur in de zaak, was ooit mijn teamdokter bij Gerolsteiner. Enkele jaren geleden hebben de dopingautoriteiten mij nog naar hem gevraagd, maar ik had hen gezegd dat ik niet geloofde dat hij nog een rol speelde in het profpeloton. Zo zie je maar dat je nooit naïef mag zijn.”

“Na het horrorjaar bij CCC heb ik nog twee seizoenen bij kleinere ploegjes gereden. Niet meer op het grote toneel, maar ik ben wel trots op wat ik er gepresteerd heb, want het was niet in de makkelijkste omstandigheden. Als je ooit de Amstel Gold Race hebt gewonnen, dan spring je geen gat meer in de lucht bij een eindzege in de Ronde van China. Mijn laatste jaar als profwielrenner bij een team uit Koeweit – veel beloftes, weinig realisaties – was tijdverspilling. Ik was de passie voor de fiets verloren. Een dag op de fiets was another day at the office.”

WK-droom
“Tot ik plots na het seizoen de Ironman van Hawaï op tv zag. Acht uur lang zat ik aan mijn scherm gekluisterd tot aan de finish midden in de nacht. Ik begon meteen te fantaseren: Zou ik meekunnen met die gasten?Ik ben een harde jongen, maar ben ik sterk genoeg voor een Ironman? Een dag later schreef ik mij in voor de marathon van Frankfurt. Drie weken later liep ik die uit in 2 uur en 50 minuten. De pijn was geweldig. Ik ging dieper dan ik tijdens het hele wielerseizoen was gegaan. En toen besefte ik: Dit is wat ik wil blijven doen. Ik was 36 jaar, het was nu of nooit.”

“Ben ik zoals zoveel topsporters verslaafd aan pijn en competitie? Allicht wel. Vinokourov en Jalabert hebben die stap ook gezet na hun wielercarrière, maar dan bij de amateurs. Ik wou prof zijn: alles of niks. Ik kreeg opnieuw het romantische gevoel voor de sport dat ik had in mijn begindagen als renner. In het wielrennen kreeg ik de mogelijkheid niet meer om te laten zien tot wat ik in staat was. In het triatlon wel. Ik werd er ook goed ontvangen door de wereldtoppers. Natuurlijk zijn er triatleten die achter mijn rug praten. Maar eerlijk: I don’t care. Als er iemand een probleem heeft met mij, sta ik altijd open voor een respectvolle conversatie.”

“Triatlon is niet zwaarder dan wielrennen. Je moet even hard trainen, maar anders. Als wielrenner ligt de focus enkel op de benen, als triatleet train je het volledige lichaam. Ik heb spierpijn gehad op plaatsen waarvan ik niet eens wist dat ik er spieren had. Na een Ironman-wedstrijd ben ik echt ziek van de pijn, dat heb ik tijdens mijn wielerperiode nooit gehad. Maar als coureur heb je veel meer wedstrijden en veel meer stress.”

“Bij mijn eerste volledige Ironman in Argentinië vorig jaar werd ik meteen zesde en kwalificeerde ik mij voor het WK op Hawaï. Als wielrenner betekende het wereldkampioenschap alles voor mij, maar na mijn dopingschorsing werd ik tot mijn grote frustratie nooit meer geselecteerd voor het Duitse team. En nu sta ik als triatleet op een WK. Een droom. En een bewijs dat ik het nog kan.”

“Aan een pronostiek durf ik mij niet te wagen. Ik ben een slechte zwemmer, dus ik kom allicht als laatste uit het water. Maar dan wil ik op de fiets de sloophamer bovenhalen. En dan zie ik wel waar ik strand in de marathon. Als ik zaterdagochtend bij de start in het water lig, zal ik nerveus zijn. Ik voel me opnieuw een rookie. Wat het ook wordt, het is voor mij al een overwinning om hier te staan. Dat pakt niemand mij nog af.”

Goed verhaal. Dat verwoordt hij dikke prima.
Bedankt voor het plaatsen

Tweede Kans?
Over welke tweede kans heeft onze Stefan het hier dan?
2005, 2007, 2008m 2008 of 2009?

Precies. Hoe vaak kan je in opspraak komen zeg.
Hij heeft achteraf toegegeven dat hij vanaf 2001 al groeihormeonen e.d. gebruikte. Daarnaast gebruikte hij later op verschillende momenten in de tijd amfetamine, cathine, CERA en corticosteroïden. Werd betrapt, ontkende, weer betrapt, ontkende, weer, etc.

Dat ga ik straks even met wat cafeïne erbij lezen.

Als alles waar is vind ik het een goed stuk en heb ik er ook geen problemen mee dat achteraf nog wat mensen en ploegen een flinke schop na geeft.
Als ie niet clean is sinds 2008, zoals hij wel beweert, dan moet z'n mond houden en is 't een charlatan.
Het een of het ander, geen idee.

Ik wens m veel sterkte toe bij de triatlon. Een sport die mij niet kan boeien.

Schitterende sport.

Ook iemand die een valsspeler, een huilebalk en hypocriet is, kan zinnige opmerkingen maken.

Dat wordt op dit forum dagelijks bewezen.

Team Telekom 2001 is toch een fantastisch team gebleken.

Eerder Armstrong, nu Jalabert, Vino en Schumacher als oud-wielrenners in de triatlonsport. Goed clubje.

En Cameron Wurf (tevens ex-roeier).

Top-tien

1 7:51:13 Jan Frodeno
2 7:59:41 Tim O'Donnell +8:28
3 8:02:04 Sebastian Kienle + 10:52
4 8:02:52 Ben Hoffman + 11:39
5 8:06:41 Cameron Wurf + 15:29
6 8:07:46 Joe Skipper + 16:33
7 8:08:48 Braden Currie + 17:36
8 8:10:29 Philipp Koutny + 19:17
9 8:12:27 Bart Aernouts +21:14
10 8:13:37 Chris Leiferman + 22:25

De jaren lijken geen vat te hebben op Aleksandr Vinokourov. 46 jaar is de Kazachse ex-wielrenner ondertussen en zaterdagnacht heeft hij zich in Hawaï gekroond tot wereldkampioen Ironman triatlon in de leeftijdscategorie 45 tot 49 jaar. Vijf weken geleden werd Vinokourov in Nice ook al wereldkampioen Ironman op de halve afstand.

Aleksandr Vinokourov legde de 3,86 kilometer zwemmen, 180,2 kilometer en 42.20 kilometer lopen af in 8 uur 58 minuten en 28 seconden. Daarmee was de teammanager van Astana meer dan elf minuten sneller dan zijn dichtste belager. Vinokourov dankte zijn wereldtitel uiteraard vooral aan een ijzersterk nummertje op de fiets, of wat dacht u. De ex-winnaar van de Vuelta en Luik-Bastenaken-Luik deed amper 4 uur 21 minuten en 6 seconden over 180,2 fietskilometers. Daarmee was Vinokourov amper een dikke minuut trager dan bijvoorbeeld Bart Aernouts en vijf minuten trager dan winnaar Jan Frodeno.

Van de voormalige toprenners was Vinokourov in Hawaï de sterkste. Stefan Schumacher - die meedeed bij de profs - finishte in 9 uur 8 minuten en 54 seconden, Laurent Jalabert - tweede in de categorie 50 tot 54 jaar - kwam over de meet na 9 uur 40 minuten en 53 seconden. Al moet wel gezegd dat Stefan Schumacher na honderd meter zwemmen een kwallenbeet opliep die hem de hele race parten heeft gespeeld. De Duitser moest meermaals overgeven en zocht tijdens de marathon noodgedwongen vier keer de toiletten op. “Meer een Did Not Finish wou ik absoluut niet achter mijn naam”, aldus de Duitser.

"De jaren lijken geen vat te hebben op Aleksandr Vinokourov. 46 jaar is de Kazachse ex-wielrenner ondertussen en zaterdagnacht heeft hij zich in Hawaï gekroond tot wereldkampioen Ironman triatlon in de leeftijdscategorie 45 tot 49 jaar."

Dat is zoiets als: "Niet gehinderd door zijn lichaamsbouw is Willem Borstkas wereldkampioen zwaargewicht geworden"



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 13/10/2019 11:58 door Curzio.

Die Bart Aernouts is niet de ex-rabobank er en oud-crosser?

Nee, volgens mij niet.

Nee, niet dezelfde:

[nl.wikipedia.org]
[nl.wikipedia.org]



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 13/10/2019 13:22 door MarkV.

Dat lijkt me wat overdreven, aangezien er behalve gefietst toch ook gezwommen en gelopen moest worden, qua spieren twee totaal andere disciplines.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 13/10/2019 13:57 door El Chaba.

Het ging me om het gebrek aan logica tussen de eerste zin en de tweede zin. Vinokourov wint niet de triathlon overall maar die in zijn leeftijdscategorie. Dus dan te stellen dat de jaren geen vat op hem hebben is onzin.

Scherp.

Ah zo. Nu snap ik het en wat dat betreft heb je natuurlijk helemaal gelijk.