Van Wielerflits.nl
Mathieu van der Poel (25) gaat in september zijn tiende veldritseizoen in dienst van de broers Roodhooft in. Hoe hebben zij dit toptalent kunnen strikken? En vooral: hoe slaagt het duo erin hem aan hun zijde te houden? “Je kan echt niet alles herleiden tot geluk”, klinkt het in de Kempen. Een reconstructie…
Het verhaal tussen de broers Roodhooft en Mathieu van der Poel begint in 2010 met… broer David. BKCP-Powerplus, dat in 2009 het levenslicht zag met Niels Albert als kopman, was op zoek naar versterking voor de beloftencategorie en kwam bij David van der Poel uit. De oudste van de talentvolle broers had er net een fantastische winter als tweedejaars junior opzitten met onder meer winst in de wereldbekermanches in Roubaix en Hoogerheide.
Het Rabobank Offroad Team, waar vader Adrie aan de slag was als coach, toonde bijzondere interesse, maar David koos voor het Belgische project. “Ik kende Adrie al sinds 1993”, vertelt Christoph Roodhooft daarover. “Ik was toen 19 en trainde samen met hem op het crossparcours in Rillaar. Het was dat jaar dat Adrie bij Mercatone Uno reed. Elke dinsdag en donderdag trokken we samen op. We werden vrienden en zijn ook daarna contact blijven houden.”
Materiële steun
Het was tijdens de veldrit in Gieten van 2008 dat de twee voor het eerst over een samenwerking praatten. Roodhooft: “David was eerstejaars junior en reed bij het Oost-Vlaamse Isorex Cycling Team. Van opleidingsteams in het veld was toen nog geen sprake. En oorspronkelijk wilden wij dat ook niet. Onze visie was om de jongeren in hun club te laten groeien, maar we wilden de talenten die we opmerkten wel van materiaal voorzien in de winter. Het was in Gieten dat ik Adrie beloofde om zijn twee zonen te helpen.”
“Ik herinner me nog de dankbaarheid van de familie Van der Poel. Wellicht was dat ook een van de redenen waarom David in januari 2010 ons boven Rabobank verkoos, ook al werkte Adrie voor Rabobank. Ik weet nog dat Adrie zich daar amper in moeide. Het was wel degelijk de keuze van David. Maar zo werd hij dus belofte bij BKCP-Powerplus.”
Veldritacademie
Anderhalf jaar later – tijdens de zomer van 2011 – was het de beurt aan ‘kleine broer’ Mathieu. “Onze visie om jongeren in hun club te laten groeien, konden we toen niet meer aanhouden”, gaat Christoph Roodhooft verder. “Plots schoten opleidingsploegen in het veld als paddestoelen uit de grond. Wij konden niet achterblijven en richtten de Boxx Veldritacademie, dat een jaar later Enertherm-BKCP zou worden, op. We bouwden een juniorenteam uit rond Mathieu en boden onze renners een internationaal programma op de weg aan.”
Niet onbelangrijk in het verhaal: ook vader Adrie werd bij het project betrokken. “Omdat David voor ons had gekozen, was Adrie op een zijspoor geraakt bij Rabobank. Wij konden zijn kennis goed gebruiken, dus lieten we hem de jeugdploeg leiden, samen met Marc Dierickx (die we ondertussen ook kennen als parcoursbouwer, red.), voormalige ploegmaat van Adrie en vriend aan huis. Ze leiden overigens nog steeds ons jongerenproject.”
Intussen teerde het hoofdteam BKCP-Powerplus op Niels Albert. Die schonk de broers Roodhooft in 2009 meteen een wereldtitel bij de profs in Hoogerheide. “Maar we wilden niet compleet van Niels afhankelijk zijn”, zegt Philip Roodhooft. “Daarom dat we volop de kaart van de jeugd trokken. Met onder meer Wietse Bosmans, Philipp Walsleben, Michael Vanthourenhout en de broers Van der Poel hadden we de voorbije jaren heel wat talent in onze rangen. Vanthourenhout verhuisde later naar het team van Jurgen Mettepenningen, maar van al die jongens is er toch maar eentje écht doorgebroken op het allerhoogste niveau: Mathieu van der Poel.”
Profcontract na juniorentitel
Toeval: Van der Poel brak door op het moment dat Niels Albert zijn carrière vroegtijdig moest beëindigen na hartritmestoornissen. Een gelukje… Maar Philip Roodhooft neemt dat woord niet graag in de mond. “Je kan niet alles herleiden tot geluk, denk ik. En een sprookje moet je ons verhaal ook niet noemen. Geloof me, het is lang niet altijd rozengeur en maneschijn geweest. Het was soms echt ondernemen, risico’s nemen, dingen opofferen.”
“Een voorbeeld? In 2013 gaven we zowel Mathieu als David een langdurig (in eerste instantie vier jaar, red.) profcontract. Hij was toen als junior in Firenze net wereldkampioen op de weg geworden. Hij blonk uit, maar op dat moment heb je nog geen zekerheid dat hij ook als prof wereldtop wordt. Vandaag lijkt dat allemaal vanzelfsprekend, maar dat was het toen niet. Het is gelukkig allemaal goed uitgedraaid.”
Dat Van der Poel – ondanks grote interesse van meerdere WorldTourteams – zijn huidige werkgevers al die tijd trouw is gebleven, is zonder meer opmerkelijk te noemen. Ondertussen verlengde het toptalent zijn overeenkomst reeds meerdere malen. Momenteel ligt hij nog onder contract tot eind 2023. Misschien had Van der Poel vandaag bij een ander team meer kunnen verdienen dan wat momenteel maandelijks op zijn rekening komt. Iets wat door de broers stellig wordt ontkend. Los daarvan spelen ze bij Alpecin-Fenix duidelijk ook andere troeven uit.
Drie disciplines
Vader Adrie is nog steeds aan het jeugdproject verbonden. Ook broer David wordt aan boord gehouden. En Mathieu mag rustig gaan skiën als hij daar zin in heeft, iets wat in andere topteams taboe is wegens ‘te gevaarlijk’. Die kleine dingetjes zullen ongetwijfeld bijdragen aan het feit dat Mathieu zich goed voelt bij het team en geen nood heeft om andere oorden op te zoeken. Maar de broers Roodhooft zelf hebben het over een compleet andere reden.
“We hebben met ons team altijd geprobeerd om van een visie uit te gaan. Dat is ook zo wat Mathieu betreft. Wat hem uniek maakt is dat hij in drie disciplines (veldrijden, wegwielrennen en mountainbiken, red.) wereldtop is”, zegt Christoph. “Wij zorgen ervoor dat hij die keuze niet hoeft te maken. We hebben hem letterlijk gezegd: ‘Wij betalen jou en jij kan je zin doen in de combinatie van de drie disciplines.’ Hij vroeg me om hem bij alle MTB-wedstrijden persoonlijk te vergezellen. Zo zijn we steevast samen onderweg. In veel goede maar soms ook hele slechte dagen.”
Wat betreft het mountainbiken, had het teammanagement één voorwaarde. “We wilden die discipline graag toevoegen aan ons gamma, maar dat moest wel structureel gebeuren en we wilden dat Mathieu een concreet doel voor ogen had. Hij kan niet af en toe eens een Wereldbeker rijden als het hem uitkomt. Gewoon omdat je dat aan een sponsor niet verkocht krijgt. Maar verder is hij behoorlijk vrij in het samenstellen van zijn programma”, klinkt het.
Peter Sagan
Philip Roodhooft maakt graag de vergelijking met Peter Sagan. “Die visie, het uitwerken van dat platform, dat had zeven, acht jaar geleden ook iemand kunnen doen met Sagan. Die had dat misschien ook wel gewild. Maar niemand heeft het gedaan. Wij wel. Het onderscheidt ons van elk ander team, denk ik. Het geeft potentiële sponsors goede redenen om voor ons te kiezen. Dat is trouwens wat Canyon heeft gedaan. Die hadden de WorldTour-teams voor het uitkiezen na het stoppen van Katusha, maar ze kozen ervoor om hun inbreng bij ons te verhogen. Dat is niet zomaar te herleiden tot ‘geluk’.”
En wat na 2023? Alpecin-Fenix verlengde vorige week het contract van Ronja Eibl tot eind 2024. De 20-jarige Duitse wordt in mountainbike-kringen omschreven als een toptalent dat kans maakt op olympisch goud. Als het van de broers Roodhooft afhangt, blijft ook Van der Poel na 2023 nog langer bij hen. En dat is niet eens denkbeeldig, sinds we weten dat hij blijft mountainbiken tot de Spelen in Parijs. “Zo ver zijn we nog lang niet, maar het is een stille droom”, bekent het duo. “Als Mathieu nog een keer verlengt, dan lijkt de kans groot dat hij gedurende zijn volledige carrière bij ons is gebleven. Behoorlijk uniek en het zou de cirkel rondmaken.”