Van Emden met 10 voorstellen om wielersport veiliger te maken

[www.ad.nl]

Parkoerskeuring
Er wordt een comité van ex-renners aangesteld dat bij elke wedstrijd het parkoers keurt. Al is het maar de laatste 5 kilometer: dat zou al heel veel schelen. Ze kunnen parkoersen afkeuren, zonder verantwoording af te leggen aan de UCI.

3-kilometerregel
De 3-kilometerregel geldt altijd in vlakke etappes. Op 3 kilometer van de finish wordt de tijd opgenomen, zodat klassementsrenners en hun treintjes niet tot vlak voor de streep hoeven mee te sprinten.

Publicatie route
Organisaties zijn verplicht om hun routeboek en de exacte route een x-aantal weken (liefst maanden) van tevoren te publiceren. Nu gebeurt het vaak dat het de week vooraf pas wordt gedeeld.

Finishes bergaf
Over finishes bergaf, zoals in de Ronde van Polen, begin ik niet eens.

Luchtkussens
In de laatste honderden meters komen er luchtkussens langs de kant van de weg, zoals in het schaatsen. Dat wordt standaard voor WorldTour-wedstrijden. Als ze niet gebruikt worden, kunnen ze worden ingezet bij kleinere koersen, zodat de WorldTour ook bijdraagt aan veiligheid op lagere niveaus.

Spandoeken
Spandoeken mogen alleen over de weg hangen als ze de breedte van de weg aankunnen. Als ze deels op de weg moeten staan, al is het maar tien centimeter, moeten ze naast de weg worden gehangen. Nu moeten we in de finale vaak uitwijken voor palen en touwen die op de weg staan of eroverheen hangen.

Oortjes
Geen radioverbinding met de ploegleiders meer. De oortjes maken de koers heel erg onveilig, doordat veel ploegleiders roepen dat hun renners naar voren moeten, ook als het niet per se nodig is. De renners houden wel verbinding met de jurywagen, die verschillen en pechgevallen kan doorgeven.

Kaartensysteem
Er komt een systeem van gele en rode kaarten, die worden gegeven als renners de regels overtreden. Dezelfde straf voor het hetzelfde vergrijp, niet die willekeur die er nu heerst.

Motorrijders
Elke koers heeft motorrijders nodig om de wedstrijd te beveiligen. Ze zetten wegen af, wachten tot wij voorbijkomen en halen ons vaak dan weer in. Dat is belangrijk werk. Maar soms is het inhalen onverantwoord. Ik zou graag zien dat zij een groot rugnummer dragen, zodat we dat achteraf kunnen melden.

Fietspad of stoep
Wie fietst op het fietspad of de stoep: uit koers.

--------------

Ik vind hier een aantal hele goede dingen bijstaan. Consequenter straffen, hooibalen/luchtkussen, parcourskeuring en minder motoren zou echt enorm veel schelen.

Járen geleden had ik het lumineuze idee om obstakels langs het parcours in te pakken. En ja hoor, een jaar later de eerste strobalen en schuimrubber rond en om van alles. Ik zag mezelf al helemaal in een truck 's nachts het parcours afrijden om alles af te schermen. Dat bedrijf dat dat nu verzorgd in de Tour bijvoorbeeld zal wel goede zaken doen.

Staan goede dingen bij, zoals vroege bekendmaking van de parcoursen icm een ex-renner-commissie. Daar kun je de extremen al prima mee schrappen zonder dat het tot al te veel verpeste koersen leidt.

Het terugkerende, opgelaten luchtkussenballonnetje oogt niet zo logisch als men doet voorkomen. Bij schaatsen werkt het, ja. Daar vallen immer eenlingen in een hoek er tegenaan. Noodzaak om het botsingseffect op te vangen. In een massasprint zie je ze al terug gebounced worden in de meute, met groteske valpartijen tot gevolg. Alsof je 20 kleine kleutertjes met een katapult in een springkasteel flikkert. Een vangnet naast lage kussens wellicht? Lastig te realiseren maar relatief veilig voor de incidentele boardingcrashes.

Doch zolang er maar liefst 10 verbeteringen worden opgesomd en zowel minder pure sprintfinishes als kleinere teams er niet bij staan, valt het weinig serieus te nemen. Doekjes voor het bloeden tot er weer een ander freak incident plaats vindt, mogelijk gemaakt door te weigeren het probleem bij de wortels aan te pakken - enkel onder het mom de mindere ploeggoden niet hun brood te willen ontnemen.

Eigenlijk is pleiten tegen afdalende finishes ook onbedoeld een pleidooi voor het omgekeerd evenredige: meer stijgende aankomsten. En elke koersliefhebber weet dat pure sprinters enkel voor verderf zorgen. Ze halen levensgevaarlijke fratsen uit, meestal na een etappe die voor elke niet-hersendode kijker, het licht uit hun bestaan heeft verveeld en die driftkikkers doen er in het grote plaatje van een ronde ook totaal niet toe.

Kan het niet genoeg herhalen. Beperk het aantal vlakke ritten tot een dusdanig minimum dat pure sprinters uitsterven, incidentele 'massa'-sprints weer echt iets spannends worden, na enerverender ritten op een veiliger manier, want veel meer animo tot ontsnappen en minder debiele treintjes - en je hebt een win-win-win-situatie.

PS. fuck de Tour en haar departementennijd. Als er iets archaïsch niet in deze discussie past, is dat het.

Is tenminste iets. Maar ik zie toch het liefst een bredere commissie die zich buigt over de veiligheidsproblemen. Wat mij betreft is daarin ook plaats voor intelligente exrenners. Maar er moeten ook wetenschappers in die veel afweten van veiligheid, risico's en mogelijke oplossingen. Een soort Wada maar dan niet gespitst op doping maar op onveiligheid.

"In een massasprint zie je ze al terug gebounced worden in de meute, met groteske valpartijen tot gevolg."
Juist punt. De boarding is niet volledig veilig, maar de alternatieven zijn vaal ook niet goed doordacht, zoals een luchtkussen of vangnet in de afdaling.
Ik pleit voor klitteband boarding voor sprints en afdaling. De renner draagt een haakzijde shirtje en de boarding bevat de luszijde. Bij een valpartij blijf je netjes hangen als een spin in het web en kan je de renners met hulp van omstanders los maken uit de levensreddende positie. Uiteraard is dit geen serieus voorstel.

Misschien moeten massasprints hoe dan ook afgeschaft worden. Alleen in een kopgroep van tien man of minder op minder dan drie kilometer van de meet mag er nog gesprint worden. Is echter de groep op drie kilometer van de meet groter dan tien man, dan iedereen ex aequo. Maar ik denk dat ik er nog beter over moet denken.

Technisch nog onhaalbaar. Maar wat te denken van een krachtige drone boven elke renner waarmee de renner via een koord is verbonden? Dreigt een renner te vallen, dan wordt hij door de drone omhoog getrokken. Oké, zeer futuristisch. Maar misschien komen we al fantaserend op constructieve oplossingen.

Op 3 km van de streep in biljartvlakke ritten maak je een Y splitsing. Op twee renners per team na slaat iedereen links af, zo’n 40 renners slaan rechts af en sprinten voor de dagzege.

Gevaar blijft wel dat je eerst een sprint krijgt richting de 3 km (tijdopname) en daarna een tweede sprint voor de dagzege. Je hebt een soort verstandhouding nodig in het peloton om geen trucs uit te halen in typische sprintersritten.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 20/08/2020 21:29 door Orakel.

Lijkt me vragen om botsingen. Iemand zit links, denkt plots "ik moet naar rechts" en botst op iemand die precies het tegengestelde denkt en doet. Maar wel creatief verzonnen.

En bij rode kaart wegens onreglementair sprinten minimaal ook voor spek en bonen meefietsen in de volgende sprintersetappe.
Net als in de voetballerij.

Inderdaad, ploegen van 6 man, en het die opgefokte anti-wielrenners (beroepsmassasprinters) zo moeilijk mogelijk maken.

Ben wel blij dat Van Emden pleit voor het afschaffen van de oortjes. Je zou maar de hele dag naar Marc "Come on, guys! Now you have to go to the front, ey?" Sergeant moeten luisteren...

Ik denk ook dat je gewoon naar een flink aantal minder renners moet. Dat is de olifant in de kamer die niemand vanuit het peloton benoemt, omdat dat gewoon banen gaat schelen. Ik heb het dan echt over maximaal 100 per koers. Renners zijn nu veel meer aan elkaar gewaagd dan vroeger, iedereen heeft een belangrijke rol tijdens de koers en wil van voren zitten. Het aantal renners dat vroeger veilig was, is dat nu niet meer.

Verder opvallend (maar wel goed) dat Van Emden de verbinding met ploegleiders noemt als reden voor onveiligheid. Ik geloof hem meteen, maar in het verleden werd het juist omgekeerd gebracht.

De drie kilometerregel die hij voorstelt gaat er, denk ik, voor zorgen dat het probleem zich verschuift. Dan moet iedereen bij die 3 kilometer vooraan zitten. Mijn tegenvoorstel: een 1 minuut regel. In vlakke etappes wordt elk tijdverschil tot de minuut kwijtgescholden. Klassementsrenners hoeven niet bang te zijn voor gaten in het peloton en kunnen zich vroegtijdig laten terugzakken, op het moment dat zij zelf het meest verstandig achten. Maar ze moeten daarna wel gewoon door blijven rijden. Het is ook lekker overzichtelijk. Nooit een discussie of iemand op achterstand binnen is gekomen doordat hij achter een valpartij zat, of omdat hij daarvoor al moest lossen. Alles onder de minuut: kwijtschelden, alles boven de minuut, wat de reden ook is, krijg je aan je broek.

Verder zou ik bij sprints wel iets zien in een soort vluchtstrook. 1 of 2 meter breed, aan beide kanten van de weg waar je niet mag rijden. Dat maakt de kans kleiner dat rijders de hekken in worden gereden. Als iemand bewust de vluchtstrook op wordt gedwongen door een concurrent, dan is dat een uitzondering. In de Formule 1 heb je ook bijna nergens meer muren direct langs de baan. Gewoon veilige uitloopstroken.

Ook ben ik benieuwd of we cameramotoren binnenkort al volledig (of grotendeels) kunnen vervangen door kleine camera's op de fietsen in combinatie met een aantal drones boven het peloton. Fotografen en (radio)commentatoren op de motor vind ik überhaubt niet noodzakelijk. Die lopen bij voetbalwedstrijden ook niet op het veld tussen de spelers.



2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 21/08/2020 11:05 door Meneer 60%.

Constructieve voorstellen. Of ze realistisch zijn, weet ik niet. Maar men doet er goed aan om dergelijke voorstellen te verzamelen en te evalueren.

[uitgeverijdemuur.nl]

Dat is een ontwikkeling die past in het moderne denken, dat voorschrijft dat risico’s zoveel mogelijk dienen te worden vermeden, dat er in elk geval zo tijdig mogelijk voor moet worden gewaarschuwd en dat, zodra het ongeluk toch nog toeslaat, de verantwoordelijken op het matje moeten worden geroepen.

Het noodlot is finaal uit de mode.

Risico’s zijn alleen nog acceptabel in tv-formats die speciaal zijn bedoeld om mensen de schrik op het lijf te jagen met het nemen van risico’s – zoals bijvoorbeeld De Gevaarlijkste Wegen Ter Wereld, een ellendig programma. Ik kijk alleen om de twee guitige BN’ers met Landrover en al een gruwelijk ravijn in de Himalaya in te zien denderen: het kan niet altíjd goed gaan met het nemen van risico’s.

Ik heb genoeg wielrenners in het ravijn zien liggen om minder verontwaardigd te zijn dan Jeroen Vanbelleghem over de beelden van de ongelukkige Evenepoel. Bovendien ben ik een voormalig wielerjournalist en geen fan. Als er wat gebeurt, wil ik het zien en daarna nog graag een keer in de herhaling.

Wanneer je renners op topsnelheid langs de afgronden stuurt, is de statistische kans dat er een keer eentje een fatale stuurfout maakt aanwezig. Want dat was het, van Evenepoel. Wielrennen is van alles, ook een stuurvaardigheidstest. Zo lang het goed gaat behoort de afdaling tot het mooiste en meest spectaculaire dat de wielersport heeft te bieden. Een klassieke massasprint kan een dag vol verveling in twintig seconden goedmaken.

Ook omdat de kijker weet dat hij naar echt gevaar kijkt en niet naar De Gevaarlijkste Wegen van de Wereld. Gevaar is een belangrijk element in de marketingmix van het wielrennen. Jeroen Vanbelleghem wordt betaald door een vermaaksindustrie die gevaar verkoopt en dat geldt ook voor Remco Evenepoel.

Natuurlijk kun je de veiligheidsnormen verbeteren en strenger maken. Je kunt maximale dalingspercentages vaststellen en minimale wegbreedtes. Een verbod op grind- en gravelwegen uitvaardigen. Je kunt behalve helmen ook andere beschermende kleding verplicht stellen, een maximumsnelheid invoeren of paal en perk stellen aan overvolle pelotons vol adrenalinebommen.

Je kunt nog verder gaan en afdalingen en de massasprint helemaal verbieden, als achterhaalde relicten uit krankzinnige tijden, toen coureurs de zege nog boven hun leven stelden.

Je kunt ook de uiterste consequentie trekken en vaststellen dat wielrennen een levensgevaarlijke, archaïsche sport is waarin mensen worden geacht onverantwoorde risico’s te nemen ter meerdere eer en glorie van zichzelf en hun sponsor – een amorele toestand die onmiddellijk moet stoppen, zoals we ooit ook zijn gestopt met ridderduels en vechten met de beer.

Dan is het noodlot in het wielrennen eindelijk een halt toegeroepen – en verkast het naar elders.

Goed dat Bert dit in De Muur plaatst: eerst intern in het wielrennen even choqueren.

Je kunt ook de uiterste consequentie trekken en vaststellen dat wielrennen een levensgevaarlijke, archaïsche sport is waarin mensen worden geacht onverantwoorde risico’s te nemen ter meerdere eer en glorie van zichzelf en hun sponsor – een amorele toestand die onmiddellijk moet stoppen, zoals we ooit ook zijn gestopt met ridderduels en vechten met de beer.

Zo is het uiteindelijk wel. Als het wielrennen dit zelf niet op orde brengt, dan komt er vroeg of laat een instantie die zegt: wij verbieden dit. Ik verwacht dat niet op korte termijn. Maar over 1, 2, 3 decennia? Het zal er opeens zijn en dan is het te laat om orde op zaken te stellen.

Ook eens met wat Bert schrijft over de begrijpelijke maar toch echt selectieve verontwaardiging van Jeroen.