Column over Bauke

van: Indeleiderstrui.nl

Column: Bauke, een rit winnen is mooier dan top tien in het klassement!
Door Ward Hilhorst 10 september 2020

Op het moment van schrijven heb ik vooral nog steeds een gevoel van opluchting, overgehouden van de coronaresultaten van dinsdag. Nu we weten dat de Tour 'gewoon' door kan gaan, durf ik weer vooruit te kijken. En dan vooral naar de prestaties van Bauke Mollema in de laatste twee weken.

Er zijn namelijk grofweg twee opties voor die twee weken. In de eerste optie gaat Mollema aanhaken bij de favorieten, wat hij enorm goed kan. Hij werkt en harkt en maalt tot hij op een gegeven moment kraakt. Realistisch kijkend naar de concurrentie en het etappeschema is het hoogst haalbare op die manier een zesde of zevende plek in het klassement. Een schitterende prestatie, begrijp me niet verkeerd.




De tweede optie is er eentje met meer risico. Mollema gaat er op sommige dagen wat eerder vandoor, wat ervoor zorgt dat er een kans is dat hij meer tijd verliest dan bij de eerste optie. Daar staat tegenover dat er óók een kans is dat hij er met een etappezege vandoor gaat. Laat dat nou net zijn waar ik in deze Tour nog vurig op hoop.

Een etappezege is mooier dan een klassement
Nogmaals, wat Mollema ook beslist, beide opties zijn fysieke wereldprestaties. Ik ben alleen van mening dat een etappezege meer waard is dan een zevende plek in het algemeen klassement. Met je handen omhoog over de finish, als allereerste van de dag. Na afloop naar het zegepodium, hoe leeg het plein ook is, het is schitterend.

Het is schitterend voor Mollema zelf, maar ook voor dit hele land. Weet u nog dat u hem San Sebastian zag winnen? En Lombardije? En zijn Touretappe in 2017? Ik weet het nog wel. Zijn zevende plek in de Tour van 2015 zit me minder vers in het geheugen en zijn vijfde plek in de Giro van 2019 eigenlijk ook.

Het podium is ditmaal geen realistisch doel
Was het podium een realistisch doel geweest, dan had ik dat van harte toegejuicht. Maar met Primoz Roglic, Egan Bernal en Tadej Pogacar in deze vorm moeten er gekke dingen gebeuren als Bauke opeens twee minuten dichtgereden krijgt. Dat maakt dat de enige manier om wéér een plekje in het collectieve geheugen te veroveren een dagzege is.

Vaak verliest de romantiek het van het geld, maar in dit geval is dat niet zo. Een zevende plek in het algemeen klassement levert 11.500 euro op, terwijl een etappezege goed is voor 11.000 euro. Inclusief extra premies onderweg is dat dus hartstikke vergelijkbaar. Voor de Tour zei Mollema voor een klassement én dagzeges te gaan. Als dat mogelijk is, graag! Maar als er gekozen moet worden, dan hoop ik vurig dat hij kiest voor die handen in de lucht!

Crap!
Nu maar hopen dat Bauke zo verstandig is WEL voor het AK te blijven gaan!
Hup Bauke!!!

Is het vreemd dat ik een beetje Mollema moe begin te worden. Of is dat schelden in de Moskee?

'Column', maar met de insteek is het lastig oneens zijn.

Het is jammer dat Bauke en Richie zo kinderlijk die tijd verloren in de 'waaierrit' (waren nooit echt waaiers). Anders staan ze als enigen nog met 2 renners redelijk kort in de top 10 met en kunnen ze daarmee wellicht gaan fröbelen richting podium.

Eens dat je in deze fase niet moet gaan lossen om voor ritzeges te gaan, maar dat predikt Ward ook niet. Een poging ala Kruijswijk in 2018 (?) mag Mollema best proberen.

Waar voor wordt gepleit is dat Bauke een "rittenkaper" zou moeten worden. Van die gasten die zich op een half uur laten rijden in de - meestal ijdele - hoop de volgende dag vrijgeleide te krijgen om dan toe te slaan. Driekwart van die jongens slaagt nooit in hun opzet. Dan staan ze èn met lege handen èn op een uur in het AK. Hoe goed is dat voor de moraal?
Afschuwelijke tactiek dus.

Ik sla een top 10 plek in het AK van de tour vele malen hoger aan dan op z'n Gesinks een etappe winnen in een grote ronde.
Bauke is nu iedere bergetappe tot aan het eind toe in beeld; de laatste keer finishte op 12 seconden van Roglic.
En deze topper wordt doodleuk geadviseerd de brui te geven aan zijn klassementsambities.

Ja, is het, maar schelden is goed.

Mijn moeder heeft ook een keer kanker gehad, maar het is niet onbelangrijk te vermelden dat ze dat overleefd heeft.