Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
Een in memoriam Ko Zieleman
Gepost door Cecchini
HET EEUWIGE LEVEN - KO ZIELEMAN (1933-2021)
Peter de Waard/ Volkskrant
Als bouwer van racefietsen was hij perfectionist, als opa reuzetrots op koersende kleinzoon Dylan
Hij was als fietsenmaker ‘recht-door-zee’. Toen Ko Zieleman in de jaren negentig besloot te stoppen met zijn winkel zette hij een advertentie in Wielerrevue. ‘Ko houdt er mee op. Gereedschap en materialen zijn te koop.’
Uiteindelijk zou de zaak aan de Reggestraat in Amsterdam-Zuid worden voortgezet door zijn schoonzoon Gerrie Groenewegen, de vader van de sprinter Dylan Groenewegen die na een lange schorsing nu weer meedoet in de Giro.
Zieleman was altijd reuzetrots op zijn kleinzoon, maar hij heeft diens tumultueuze rentree niet mogen meemaken. Hij overleed 12 april in Amsterdam op 88-jarige leeftijd. Tot op hoge leeftijd wipte Zieleman altijd nog bij de zaak langs om met bezoekers te praten over zijn grote passie: wielrennen en fietsen. Lekker ouwehoeren over harken en linkeballen.
In de zaak was een soort minimuseum ingericht met kampioenstricots, trofeeën en fietsen. Pronkstuk was een speciaal door Ko gebouwde wielrenfiets in Panasonic-kleuren voor de toen pas zevenjarige Dylan.
‘Van losse buizen hebben we dat gemaakt’, vertelde Zieleman vier jaar geleden voor de camera van NOS. ‘Dat viel niet mee. Dan moest er weer een buis groter, en dan weer eentje kleiner. Maar dit is er toen als resultaat uitgekomen.’
Ooit bouwde hij eigen raceframes voor de grote renners als Leo van Vliet, Hennie Kuiper en Michael Boogerd. Aan sponsoring deed hij niet. Wie een fiets van hem wilde, moest er gewoon een kopen. Nu zijn deze fietsen klassiekers waarop verzamelaars azen. Leo van Vliet: ‘Het was een goeie fiets met een schitterend logo. Ik denk dat ik van mijn 16de tot mijn 19de op een Zieleman heb gereden. Toen ik bij een professionele ploeg kwam, kregen we een Rih.’
Olympische Spelen
De fietsenzaak werd bijna een eeuw geleden geopend aan de IJsselstraat in de Rivierenbuurt. Het was Zielemans vader Ko senior die hier in 1928 – het jaar van de Olympische Spelen – begon met de reparatie van fietsen. Later werd de zaak verplaatst naar de Reggestraat. In de jaren vijftig probeerde Ko junior een carrière als wielrenner op te bouwen.
Hij won koersen bij de amateurs, rondjes rondom de kerk. In 1959 werd hij prof bij een Italiaans team, maar dat eindigde al een jaar later. Hij was te wispelturig en te weinig gedisciplineerd om de top te halen. Daarnaast had zijn vrouw Annie hem liever bij haar thuis.
Nadat hij de zaak van zijn vader had overgenomen, besloot Ko frames te gaan bouwen. Hij werd daarbij geïnspireerd door de Franse wielrenner Louison Bobet die in de jaren vijftig drie keer de Tour de France won op een fiets waarin zijn zijn eigen naam was gegraveerd. Zieleman ging dat ook doen. Wie er een kocht, mocht zijn naam op de fiets zetten.
Heel gezellig
Over zijn winkel zei hij in Wielerflits: ‘De ene na de andere wielrenner kwam binnen. Er werd echter meer gepraat dan dat er fietsen werden gerepareerd of verkocht. Als ik ’s avonds naar boven ging, dacht mijn vrouw dat de portemonnee vol was omdat er veel mensen over de vloer waren geweest. Dat viel meestal tegen, maar het was altijd héél gezellig.’
Zieleman stond bekend als een perfectionist. Zijn fietsen konden wedijveren met de mooiste Italiaanse fietsen. Ook de niet-raceframes die hij verkocht onder de merknaam Spirit waren zeer gewild.
Zijn fietsen vonden zelfs hun weg naar de Verenigde Staten. ‘Een Texaan wilde ons opnemen in een grote firma. We zouden emigreren.’ Op het laatste moment ging het niet door.
Peter de Waard/ Volkskrant
Als bouwer van racefietsen was hij perfectionist, als opa reuzetrots op koersende kleinzoon Dylan
Hij was als fietsenmaker ‘recht-door-zee’. Toen Ko Zieleman in de jaren negentig besloot te stoppen met zijn winkel zette hij een advertentie in Wielerrevue. ‘Ko houdt er mee op. Gereedschap en materialen zijn te koop.’
Uiteindelijk zou de zaak aan de Reggestraat in Amsterdam-Zuid worden voortgezet door zijn schoonzoon Gerrie Groenewegen, de vader van de sprinter Dylan Groenewegen die na een lange schorsing nu weer meedoet in de Giro.
Zieleman was altijd reuzetrots op zijn kleinzoon, maar hij heeft diens tumultueuze rentree niet mogen meemaken. Hij overleed 12 april in Amsterdam op 88-jarige leeftijd. Tot op hoge leeftijd wipte Zieleman altijd nog bij de zaak langs om met bezoekers te praten over zijn grote passie: wielrennen en fietsen. Lekker ouwehoeren over harken en linkeballen.
In de zaak was een soort minimuseum ingericht met kampioenstricots, trofeeën en fietsen. Pronkstuk was een speciaal door Ko gebouwde wielrenfiets in Panasonic-kleuren voor de toen pas zevenjarige Dylan.
‘Van losse buizen hebben we dat gemaakt’, vertelde Zieleman vier jaar geleden voor de camera van NOS. ‘Dat viel niet mee. Dan moest er weer een buis groter, en dan weer eentje kleiner. Maar dit is er toen als resultaat uitgekomen.’
Ooit bouwde hij eigen raceframes voor de grote renners als Leo van Vliet, Hennie Kuiper en Michael Boogerd. Aan sponsoring deed hij niet. Wie een fiets van hem wilde, moest er gewoon een kopen. Nu zijn deze fietsen klassiekers waarop verzamelaars azen. Leo van Vliet: ‘Het was een goeie fiets met een schitterend logo. Ik denk dat ik van mijn 16de tot mijn 19de op een Zieleman heb gereden. Toen ik bij een professionele ploeg kwam, kregen we een Rih.’
Olympische Spelen
De fietsenzaak werd bijna een eeuw geleden geopend aan de IJsselstraat in de Rivierenbuurt. Het was Zielemans vader Ko senior die hier in 1928 – het jaar van de Olympische Spelen – begon met de reparatie van fietsen. Later werd de zaak verplaatst naar de Reggestraat. In de jaren vijftig probeerde Ko junior een carrière als wielrenner op te bouwen.
Hij won koersen bij de amateurs, rondjes rondom de kerk. In 1959 werd hij prof bij een Italiaans team, maar dat eindigde al een jaar later. Hij was te wispelturig en te weinig gedisciplineerd om de top te halen. Daarnaast had zijn vrouw Annie hem liever bij haar thuis.
Nadat hij de zaak van zijn vader had overgenomen, besloot Ko frames te gaan bouwen. Hij werd daarbij geïnspireerd door de Franse wielrenner Louison Bobet die in de jaren vijftig drie keer de Tour de France won op een fiets waarin zijn zijn eigen naam was gegraveerd. Zieleman ging dat ook doen. Wie er een kocht, mocht zijn naam op de fiets zetten.
Heel gezellig
Over zijn winkel zei hij in Wielerflits: ‘De ene na de andere wielrenner kwam binnen. Er werd echter meer gepraat dan dat er fietsen werden gerepareerd of verkocht. Als ik ’s avonds naar boven ging, dacht mijn vrouw dat de portemonnee vol was omdat er veel mensen over de vloer waren geweest. Dat viel meestal tegen, maar het was altijd héél gezellig.’
Zieleman stond bekend als een perfectionist. Zijn fietsen konden wedijveren met de mooiste Italiaanse fietsen. Ook de niet-raceframes die hij verkocht onder de merknaam Spirit waren zeer gewild.
Zijn fietsen vonden zelfs hun weg naar de Verenigde Staten. ‘Een Texaan wilde ons opnemen in een grote firma. We zouden emigreren.’ Op het laatste moment ging het niet door.
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.