108th Tour de France (2.UWT) Stage 13»Nîmes›Carcassonne(219.9km)

In de 13e etappe trekken de renners van Nîmes naar Carcassonne, een vestingstad in de eerste uitlopers van de Pyreneeën. De 220 kilometer lange rit is volgens de geschiedenis een kans voor avonturiers.



Nog nooit in de geschiedenis van de Tour de France sprintte er in Carcassonne een peloton om de zege. Wel kleine groepen. In 2018 gebeurde dat nog, toen Magnus Cort aan de meet veel te snel was voor Ion Izagirre en Bauke Mollema. Zij waren de overblijvers van een kopgroep van negenentwintig man.


Dit jaar zou het wel eens gedaan kunnen zijn met die traditie. Tussen Nîmes en Carcassonne liggen namelijk niet zo bar veel hindernissen. Eigenlijk is de Côte du Pic-Saint Loup, een klimmetje van 5,5 kilometer à 3,6% met de top al na 51,5 kilometer, de enige. Kortom, het parcours van de 13e Touretappe nodigt uit tot een massasprint.


Carcassonne werd de afgelopen jaren vaker als start- dan als finishplaats gebruikt. Naast die finish uit 2018 stamt de laatste etappefinish uit 2006. Destijds won Yaroslav Popovych vanuit de vroege vlucht.


In 2014 en 2018 vertrok het peloton vanuit Carcassonne naar Bagnères-de-Luchon en in 2016 naar Montpellier.

De eerste drie renners aan de meet krijgen 10, 6 en 4 bonificatieseconden.

De 13e etappe van de Tour de France start om 12.05 uur en de race finisht naar verwachting rond 17.30 uur.
Opnieuw zal voor de etappe veel naar de wind gekeken worden, aangezien de etappe in een rechte lijn in zuidwestelijke richting van Nîmes naar Carcassonne loopt. De wind komt de hele dag uit noord-noordwestelijke richting en waait aan windkracht 2 à 3. Dat is haaks op het parcours en dus ‘dreigen’ waaiers. De temperatuur is net als de afgelopen dagen zomers: tussen de 26 en 28 graden Celsius, onder een stralende zon.

Via Eurosport 2 (vanaf 12.00 uur) en de Eurosport Player (vanaf 11.45 uur) is de etappe in zijn geheel te zien. Sporza komt vanaf 13.30 uur uur met livebeelden van de etappe op Eén, terwijl de NOS vanaf 13.20 uur inschakelt op NPO1 met beelden van de koers.

GC after stage 12:

GC leader: Tadej Pogacar (UAE Team Emirates)
Mountains classification leader: Nairo Quintana (Arkea-Samsic)
Points classification leader: Mark Cavendish (Deceuninck-Quick Step)
Best young rider: Tadej Pogacar (UAE Team Emirates)
Team classification leader: Bahrain Victorious

1,996.2 kilometers raced so far at an average speed of 42.133 km/hr
1 TADEJ POGACAR UAE TEAM EMIRATES 47hr 22min 43sec
2 RIGOBERTO URAN EF EDUCATION-NIPPO @ 5min 18sec
3 JONAS VINGEGAARD JUMBO-VISMA 5' 32''
4 RICHARD CARAPAZ INEOS GRENADIERS 5' 33''
5 BEN O'CONNOR AG2R-CITROEN 5' 58''
6 WILCO KELDERMAN BORA-HANSGROHE 6' 16''
7 ALEXEY LUTSENKO ASTANA-PREMIER TECH 6' 30''
8 ENRIC MAS MOVISTAR 7' 11''
9 GUILLAUME MARTIN COFIDIS 9' 29''
10 PEIO BILBAO BAHRAIN VICTORIOUS 10' 28''
11 MATTIA CATTANEO DECEUNINCK-QUICK STEP 15' 35''
12 AURÉLIEN PARET PEINTRE AG2R-CITROEN 24' 44''
13 WOUT VAN AERT JUMBO-VISMA 25' 21''
14 JHOAN ESTEBAN CHAVES TEAM BIKEEXCHANGE 25' 53''
15 DAVID GAUDU GROUPAMA-FDJ 30' 51''
16 LOUIS MEINTJES INTERMARCHE-WANTY-GOBERT 32' 20''
17 SERGIO LUIS HENAO QHUBEKA-NEXTHASH 37' 10''
18 WOUTER POELS BAHRAIN VICTORIOUS 38' 49''
19 BAUKE MOLLEMA TREK-SEGAFREDO 39' 13''
20 DYLAN TEUNS BAHRAIN VICTORIOUS 43' 54''
21 JULIAN ALAPHILIPPE DECEUNINCK-QUICK STEP 45' 46''
22 RUBEN GUERREIRO EF EDUCATION-NIPPO 47' 37''
23 JONATHAN CASTROVIEJO INEOS GRENADIERS 49' 17''
24 KENNY ELISSONDE TREK-SEGAFREDO 53' 35''
25 JAKOB FUGLSANG ASTANA-PREMIER TECH 54' 35''

1976 Tour de France
63rd edition: June 24 - July 18, 1976



1976 Tour Quick Facts:

The 1976 Tour de France was 4,016 km long and raced at an average speed of 34.514 km. There were 130 starters and 87 classified finishers.

Eddy Merckx did not participate. Climbing specialist Lucien van Impe recognized that the particularly hilly nature of the 1976 edition was a rare opportunity to try to win the General Classification rather than the climbers' title. Van Impe's success is generally attributed in no small part to the tactical assistance given to him by his director, Cyrille Guimard.

Freddy Maertens' 8 stage wins in a single Tour tied Charles Pélissier's and Eddy Merckx's record.

Eddy Merckx started 1976 by winning Milan–San Remo for a seventh time. He also won the Catalonian week. But that was it for Merckx in the win column for spring in 1976. He managed a second place in the Tirreno–Adriatico stage race, but only sixth place in Paris–Roubaix and Liège–Bastogne–Liège. In the Giro, he came in eighth. Not able to find his usual form and needing surgery for saddle-sores, he did not enter the 1976 Tour. There would be no rematch between Bernard Thévenet and Eddy Merckx that year.

There were plenty of other fine young cannibals, however. Bernard Thévenet went to the Tour fresh off a win in the Dauphiné Libéré. Luis Ocaña, looking for another shot at glory, had come in second in the Vuelta and fourth in Paris–Nice.

Joop Zoetemelk was the odds-on favorite. He won Flèche Wallonne and had high placings in the Dauphiné Libéré, Amstel Gold and the Tour of the Mediterranean. He had been second in the Tour in 1970 and 1971 and had never finished worse than fifth.

Every Tour is different. Each year the cast of players changes slightly as older racers retire and new young men with fresh ambitions arrive. The route changes each year as well and with differing emphasis on flat roads, time trials or mountains different racers can find some years suit their talents more than others. The 1976 Tour was clockwise, starting on France's west coast, circling north up to Belgium before heading south for the Alps. There the 1976 Tour departed from tradition. Normally after one of the 2 major mountain ranges are ridden there are several transition stages before the hard climbing resumes. This year there were 5 days of climbing in the east, starting in the Vosges in stage 7 and ending in stage 11. Then there was a rest day before 3 very hard days in the Pyrenees. That was 8 days in a row of mountains. If that weren't enough, stage 20 finished at the top of the Puy de Dôme. Importantly, 5 of the mountain stages ended with hilltop finishes. This is a huge advantage to smaller riders who don't have the power to maintain a time advantage gained on a climb through a long descent and flat roll-in to a distant finish line. No wonder Lucien van Impe announced that he would be riding this Tour for the overall win, not his usual King of the Mountains title. Van Impe's changed circumstances involved more than just having a race itinerary that matched his talents. His previous manager was Jean Stablinski who is often credited with having one of the finer tactical minds in cycling. Stablinski was replaced with Cyrille Guimard who had mounted a real threat to Merckx in the 1972 Tour. Guimard was so recently retired that he was still the 1976 French cyclo-cross champion. In taking over the Gitane-Campagnolo team he remade the squad so that van Impe would have better support. As we'll see in unfolding years, Guimard not only knew how to ride and win his own race, he knew how to get others to ride and win for him.

There was a new comet in the heavens. Belgian racer Freddy Maertens turned professional in 1972. His fantastic sprinting, time trialing and overall strength let him win all but the steepest races. In 1976, the first year he rode the Tour, he won 54 races including the World Pro Road Championships and the Belgian Road Championships. His erratic career was at its peak in 1976 and 1977 before it fell off to almost nothing. Then, in an astonishing act of will, he rebuilt his career and won the 1981 World Championship.

Maertens did not disappoint Belgian fans who were unhappy with the absence of Merckx. From the gun he was on fire. He won the prologue time trial and the first stage. Then he won the stage 3 time trial, beating such accomplished chrono men as Ferdi Bracke by 2 minutes, 23 seconds, Raymond Poulidor by almost 3 minutes and Bernard Thévenet by 3 minutes, 32 seconds. When the Tour entered the Vosges mountains he won stage 7. In stage 8, he managed only second to Peugeot's ace sprinter Jacques Esclassan.

In Yellow, Maertens rides to victory in the stage 3 individual time trial.

With the riders poised to begin their days in the Alps beginning with stage 9, the General Classification stood thus:

1. Freddy Maertens
2. Michel Pollentier @ 2 minutes 4 seconds
3. Hennie Kuiper @ 3 minutes 16 seconds
4. Jean-Pierre Danguillaume @ 3 minutes 23 seconds
5. Raymond Poulidor @ 3 minutes 31 seconds
Van Impe, Zoetemelk and Thévenet were sitting at about 4 minutes behind Maertens.

Stage 9 was 258 kilometers that had the pack ascend the Luitel before finishing at the top of L'Alpe d'Huez. Even sprinter Freddy Maertens made it over the Luitel with the good climbers. But when Peugeot rider Raymond Delisle opened the hostilities on the Alpe, Maertens was tossed. From then on Zoetemelk and van Impe attacked and counter-attacked each other all the way to the top with Zoetemelk getting the win by 3 seconds. Poulidor, Thévenet, Baronchelli, Kuiper and the others were what a modern military man would call "collateral damage". They were incidental victims of a relentless shooting war between the 2 best climbers of the day. The result of the day's brawl was that van Impe was in Yellow with Zoetemelk trailing by only 8 seconds. Maertens was third, down about a minute.

Stage 9: Thévenet leads the chase, van Impe and Zoetemelk have flown away. Poulidor rides to his left.

The next day was another mano-a-mano climbing fight between the 2 leaders. After ascending the Lautaret, the Izoard, and the Montgenèvre, Zoetemelk was again only able to beat van Impe and Thévenet by 1 second. Zoetemelk now trailed van Impe by only 7 seconds in the Overall. The pace was so hard 7 riders were eliminated for failing to finish within the time limit.

The third mountain stage was one of those races in which the peloton just doesn't feel like racing. They let José-Luis Viejo ride away without being chased. His final margin of victory, 22 minutes, 50 seconds, was the Tour's largest postwar solo winning margin. The peloton was content to rest their tired legs. Indicative of the slower pace, sprinters Gerben Karstens and Freddy Maertens took second and third places.

With the Alpine stages completed, here was the General Classification:

1. Lucien van Impe
2. Joop Zoetemelk @ 7 seconds
3. Raymond Poulidor @ 1 minute 36 seconds
4. Bernard Thévenet @ 1 minute 48 seconds

The first stage in the Pyrenees, the fourth mountain stage, was another odd day. Van Impe and Zoetemelk were only worried about each other. They kept an eye on each other and let Raymond Delisle, an excellent but slightly aging racer, get away. Delisle was eighth in General Classification when the stage started. When it was over, Delisle was in Yellow and van Impe and Zoetemelk were almost 3 minutes behind.

The next stage didn't affect the standings. The big guns held their fire. The only notable event was that stage winner Regis Ovion failed his drug test and his name was stricken from the record of that stage. Willy Tierlinck was awarded the stage.

Stage 13: Delisle in Yellow with Poulidor (in GAN jersey).

It was stage 14, the fifth of these mountain stages, that made history.

In previous Tours, van Impe had already won 3 of his eventual 6 Polka-Dot climber's jerseys, in the same fashion as modern riders Laurent Jalabert or Richard Virenque have done it. They would go out early on a mountain stage and scoop up the points in all the early mountains, not always worrying about getting caught and dropped on the final climb by the men seeking overall victory. The Polka-Dot jersey was generally van Impe's entire ambition. In later years he has said that he regrets those years in which he turned to trying for the overall victory. He thinks he might have had 10 Climbers' jerseys instead of his 6.

There were 4 major climbs that day. On the second, the Portillon, Luis Ocaña attacked. Ocaña was no longer the dominating rider he had been in the early 1970s, but he was not to be ignored. Cyrille Guimard, van Impe's director, told van Impe to go after him. Van Impe was reluctant: Guimard and van Impe did not completely agree on tactics and goals that year. Guimard told van Impe that if he didn't go after Ocaña, he would run him off the road with his car.

Van Impe took off and caught Ocaña on the Peyresourde, the day's penultimate climb.

Zoetemelk didn't chase him. He may have thought van Impe was chasing some Climbers' points and not really going after the overall lead. And surely by now Ocaña was nothing more than a shell of his former self. Instead Zoetemelk sat on the wheel of the man whose Yellow Jersey was threatened by the attack, Raymond Delisle. Normally this would be an astute strategy, forcing the leader to defend his position. It would have been astute except that Delisle could not close the gap. In fact, Delisle was exhausted and eventually lost over 12 minutes that day. Up the road, van Impe and Ocaña were flying.

Ocaña did the hard work on the flat road leading to the final climb, towing van Impe. Ocaña remembered that Zoetemelk had never helped him in his struggles with Merckx. This was a tough bit of pay-back.

On the final climb, the Pla d'Adet up to St.-Lary-Soulan, van Impe jumped away from Ocaña and won the stage and the Yellow Jersey. Zoetemelk came flying up the hill, going faster than van Impe, but it wasn't good enough. He was 3 minutes, 12 seconds too late.

The Ocaña/van Impe/Zoetemelk attacks shattered the peloton. 45 of the remaining 93 riders finished outside the time limit. Peter Post, the manager of the Raleigh team asked on behalf of the riders that the Tour management waive the elimination rule for the stage. They did.

The new General Classification with van Impe back in Yellow:

1. Lucien van Impe
2. Joop Zoetemelk @ 3 minutes 18 seconds
3. Raymond Delisle @ 9 minutes 27 seconds
4. Walter Riccomi @ 10 minutes 22 seconds
5. Raymond Poulidor @ 11 minutes 42 seconds

The final day in the Pyrenees, even with the Aspin, Tourmalet and the Aubisque, didn't change the top of the standings. The lions had to digest their kill.

The stage 17 time trial showed that van Impe was a more rounded rider than one might expect. Ferdi Bracke won it but van Impe was able to beat Zoetemelk by more than a minute. That put Zoetemelk 4½ minutes behind the Belgian climber with only one more chance to take the Tour leadership, the stage 20 climb to the top of Puy de Dôme. Zoetemelk won the stage, beating van Impe by an unimportant 12 seconds. Impressive, but to no real effect. That moment of careful, conservative calculation on the road to St.-Lary-Soulan cost him the Tour. Zoetemelk was the better climber, but van Impe had the tactical genius of Guimard to give him the needed push.

Thévenet had been losing time and at stage 19 he finally abandoned, weakened by hepatitis.

Lucien van Impe won the Tour, beating Zoetemelk by 4 minutes, 14 seconds. It was his only Tour victory and he remains the last Belgian to win the Tour. To this day, he is troubled by Guimard's remarks that van Impe would not have won the Tour without his encouragement and threats. Van Impe says that Guimard talked to him as if he were a child, and after the 1976 season, van Impe changed teams.

Freddy Maertens won 8 stages in the 1976 tour, equaling the record set by Charles Pélissier in 1930 and Merckx in 1970 and 1974.

And Raymond Poulidor? The great man finished third, 12 minutes, 8 seconds behind winner van Impe. This was the fourteenth and final Tour de France for the 40-year old Poulidor. He abandoned only twice and finished with 3 second places and 5 third places. In all those years of riding the Tour from 1961 to 1976 he never spent a single day in Yellow, not one.

Celestino Vercelli, riding with G.B. Baronchelli, Walter Riccomi and Wladimiro Panizza on the SCIC-Fiat team, talked to us about the 1976 Tour: "This was the year the Cannibal Eddy Merckx stayed home. This Tour was won by van Impe. Every stage of this Tour was very, very hard. Just to get an idea of the difficulties we faced, in Bordeaux, in incredibly hot weather, we raced 3 stages the same day. In the evening in the hotel (hotel is a big word for the place we stayed), we slept in big rooms together. I was running a high temperature, I was very tired and hot. I don't have words for that day on the bike.

"When we were riding the Pyrenean stages, the asphalt melted. You can imagine the huge difficulties we faced riding in the mountains in the soft asphalt. In the descent the situation was better with the tires holding the soft road very well. The big problem was the difficulty in removing the asphalt from our legs in the evening."

Final 1976 Tour de France General Classification:

1. Lucien van Impe (Gitane-Campagnolo): 116 hours 22 minutes 23 seconds
2. Joop Zoetemelk (Gan-Mercier) @ 4 minutes 14 seconds
3. Raymond Poulidor (Gan-Mercier) @ 12 minutes 8 seconds
4. Raymond Delisle (Peugeot) @ 12 minutes 17 seconds
5. Walter Riccomi (SCIC) @ 12 minutes 39 seconds



Bron: TE, WF, PCS, BRI, CN

DNS Gogl

Weer voor de vluchters of toch een sprint? Vraag is vooral of DQS een man mee zal sturen in de vlucht.

En of ze eventueel hulp krijgen bij de achtervolging

O.a Asgreen, Declercq, Vakoc, C. Pedersen mee nu. Als dit vooruit blijft wordt het sowieso geen massasprint.

Peloton komt weer terug.

De Tour van 1976. Zoetemelk had hem, misschien, kunnen winnen. Een warme, hete zomer in Nederland, bah. Het stuk over die Tour zal wellicht boeiender zijn dan de etappe die vandaag wordt verreden.

Naessen sprong als eerste, nu lek.

3 man weg. DQS blokt de weg

Latour, Goldstein en Bennett...

Sterkte aan een ieder die dacht vandaag een leuke rit te zien, dit is nog lelijker dan welke kopgroep dan ook ik pak 'm beet de Tour of Rwanda

Smerige verkeerseilandjes links en rechts. Wat dat betreft komt het goed uit dat de groep der kanslozen al weg is.

Zimmermann probeert er nog in zijn eentje naar toe te rijden.

Stuyven geeft het ook nog niet op.

DSM gaat verder in matig zijn deze koers, dus mag Donovan op kop gaan rijden nu....

Quote
Zwartrui
DQS blokt de weg

De tempeliers van aantrekkelijke koers.

Trek en DSM reden het van 2'45 terug tot 1'50, pakte tegenaanvaller Zimmermann op en nu is het klaar.

Veel plezier Tim Declercq en dat niemand je mag helpen!

Alpecin vindt het nodig ook op kop te rijden.

Die Tour van 1976: we raced 3 stages the same day Ter ere van de nationale feestdag? Op 14 juli de volgende 3 etappes

Stage 18a»Auch›Langon(86km):
1. MAERTENS Freddy 2:34:37
2. KARSTENS Gerben

Stage 18b»Langon›Lacanau océan(123km):
1. MAERTENS Freddy 3:27:00
4. DE CAUWER José

Stage 18c»Lacanau›Bordeaux(70.5km):
1. KARSTENS Gerben 1:42:13
2. MAERTENS Freddy

Dus in 3 etappes bijna 280 km en zo'n 7 uur en 3 kwartier op de fiets! Waanzin.

En dan nog geen Franse overwinning.

Was waarschijnlijk ook gewoon nodig om meer inkomsten te genereren. Daar hebben ze tegenwoordig geen nood aan.

Intussen gaan we al bijna weer sprinten. Bouhanni is er niet meer bij, als we de GPS kunnen geloven.

Het was even chaos, maar Deceuninck had uiteindelijk alles weer onder controle.
Morkov wordt steeds beter in de lead-out. Niet normaal.

Weer Cav voor al die B en C sprinters

Zat waarschijnlijk op een andere fiets want wordt toch nog 11e.

Toch een kleine vloek ter ere van Eddy.

Cavendish evenaart de 34. Onwaarschijnlijk. Zeker als je het ons allemaal een jaar, een aantal maanden en zelfs weken terug had gevraagd.

Het zit de Cav ook wel mee. Ewan er uit. Bennett niet aan de start.

En Petacchi en Cippolini zijn gestopt.

Al die ploegen die nog niks gewonnen hebben en niet een klassement verdedigen moeten toch eens de geschiedenis van die ezel en die steen nazoeken. Of hoe je je door 1 ploeg in de luren laat leggen.

#zegetrein

DSM zag er ook weer sterk uit

Danny van Poppel 5e. Eindelijk een nette prestatie van hem.
Bol 19e. Kwam nog even vooraan, maar moest het daarna helemaal laten lopen.
Matthews 12e en Colbrelli 24e. Heel terecht dat zij de groene trui niet gaan winnen.

Zeker als je die laatste 40km zo zag. Best veel op en af, smalle weggetjes, bochtig. Allemaal best gunstig voor een ontsnapping. Die nervositeit voor de waaiers hielp alleen niet mee.

AantalRennerNationaliteit
34Eddy Merckx België
34Mark Cavendish Verenigd Koninkrijk
28Bernard Hinault Frankrijk
25André Leducq Frankrijk
22André Darrigade Frankrijk
20Nicolas Frantz Luxemburg
19François Faber Luxemburg
17Jean Alavoine Frankrijk
16Jacques Anquetil Frankrijk
16René le Greves Frankrijk
16Charles Pélissier Frankrijk
15Freddy Maertens België
14Marcel Kittel Duitsland
13Philippe Thys België
13Louis Trousselier Frankrijk
12Jean Aerts België
12Gino Bartali Italië
12Mario Cipollini Italië
12Miguel Indurain Spanje
12Robbie McEwen Australië
12Erik Zabel Duitsland
12Peter Sagan Slowakije
11Louison Bobet Frankrijk
11Raffaele Di Paco Italië
11André Greipel Duitsland
10Maurice Archambaud Frankrijk
10Charly Gaul Luxemburg
10Walter Godefroot België
10Thor Hushovd Noorwegen
10Gerrie Knetemann Nederland
10Antonin Magne Frankrijk
10Henri Pélissier Frankrijk
10Jan Raas Nederland
10Joop Zoetemelk Nederland

Het lijkt me dat je in deze fase van de Tour ook eigenlijk niet meer met een groepje van 3 man door moet blijven rijden. Als er geen versterking komt van achterop, waarom dan niet je benen stil houden en je weer in laten lopen? Of het gat rond de minuut houden zodat ploeggenoten de oversteek kunnen maken?

Colbrelli leek me een mechanisch probleem te hebben. Maar dat laat onverlet dat hij er in de massasprints niks van bakt.

Ja, in de ontsnapping zitten maar dan doodleuk de benen stilhouden, denk dat ploegleiders dol zijn op dat soort renners.
Waarom zit jij eigenlijk op het prikbord en niet in de omkadering van een wielerploeg, visionair?

Als je niet anders kan denken, dan verandert er ook niks. Geldt ook voor valpartijen.

Wat hebben de ploegleiders ermee gewonnen dat hun renner tussen km 150 en km 50 in een vlucht heeft gezeten? Ze halen de samenvatting er niet eens mee.

Een kopgroep van 3 betekent: massasprint. Dus als je geen massasprint wil als ploeg, dan wil je ook geen kopgroep van 3.

Edit: die teksten zoals je laatste zin mag je wel achterwege laten, dank u. Wees blij als het inhoudelijk over de koers gaat en als het onderwerp je niet interesseert, mij best.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 09/07/2021 19:25 door Curzio.

Meen dat ook daar weer iets van een excuus voor is...
Gr

Het is een interessante gedachte (je laten inlopen). Echter die 3 ploegen hebben nu flink in beeld gereden. Dat heeft waarde voor hun sponsor. Maar nog belangrijker, die ploegen kunnen deze etappe bijna niet winnen. Als ze zich in laten lopen is er een grote kans dat ze niet in een evt volgende ontsnapping zitten. Dus dan maar 'dom' doorrijden, dan rij je iig nog in beeld.

Alleen die grotere groep had een kans gemaakt. Al zorgde DQS er voor om in elke gevaarlijke vlucht een mannetje mee te hebben. In dit geval Asgreen. Ja dan kun je leuk door blijven rijden met Asgreen in het wiel, maar kans is er dat hij vervolgens nog de rit weet te winnen. DQS heeft het vandaag weer heel slim en sterk gedaan. En op het eind was de snelheid door het risico op waaiers zo groot, dat ze 'hulp' kregen van de klassementsploegen.

Ducrot maakte zich ook druk ten tijde van de HTC heerschappij waarom iedereen zich zo naar de slachtbank liet leiden. Maar het blijkt moeilijk om iets te verzinnen tegen een hele sterke ploeg met de snelste sprinter.

Ik heb niet de hele etappe gezien. Ik dacht alleen dat er wellicht op die klim mogelijkheden waren om DQS pijn te doen. Bijvoorbeeld BEX en Bahrein. Als die ala Bora in het verleden daar vol gas geven kan je Cav wellicht lossen? Probleem is dan dat je nog 150 km of zoiets moet doorrijden... En BEX weet dat de kans groot is dat Matthews vervolgens geklopt wordt door Colbrelli. Dus wil je daar hele ploeg voor oproken?



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 09/07/2021 20:05 door De zwarte trui.

Geef Cav die 35e in Parijs dan ook maar, staat toch mooier zo'n sprinter bovenaan

Dat punt met Asgreen of een andere Quick-Stepper op de bagagedrager is zeker valide, maar in een grote kopgroep en als er ook wat rappe mannen bij zijn moet je daar nog wel wat mee kunnen aanvangen.

Ik denk dat de ploegleiders van kleine ploegen in deze fase van de koers wat meer lef zouden moeten tonen. Spreek maar af dat je alleen doorrijdt als je met 2 man of meer in de kopgroep zit van je eigen ploeg, waarom niet? De kansloze vlucht voor de publiciteit is iets voor de eerste Tourweek.

Nog een gedachtenexperiment:
Stel je houdt geen klassement bij op papier maar laat elke dag de renners starten met de achterstand die ze in het klassement hebben. Wint Cavendish dan de Tour met dit parcours?

Curzio Schreef:
-------------------------------------------------------
> Colbrelli leek me een mechanisch probleem te
> hebben. Maar dat laat onverlet dat hij er in de
> massasprints niks van bakt.

Anders Cavendish wel, maar ja hij was de finish al voorbij. Alhoewel vandaag nog iemand een eliminatie won en toch zelf na de finish werd geëlimineerd.

Driemaal is scheepsrecht. Ik zie voor de derde keer aangekondigd, dat de topdog der sprinters, Marcel Kittel voor de Avondetappe staat aangekondigd.
Marcel Kittel schijnt in 22 van de 31 duels van Mark Cavendish gewonnen te hebben.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 10/07/2021 02:02 door Horsie is back.

Vreemde en onvriendelijke reactie.

Ik kan me wel vinden in de opmerking van Curzio. Je creëert een droomscenario voor de sprintersploegen met zo’n kleine kopgroep. En je schakelt jezelf dus uit als je geen sprinter hebt. Met een beetje creativiteit kan je voor onrust zorgen.

Dus dat hij na een bergrit met een half uur achterstand start? Dan komt hij na 2 bergritten op rij buiten de tijd binnen?

Nee, gedeeld op een met de Allergrootste vindt Cavendish genoeg. Hij knijpt op de Champs in de remmen en laat Mørkøv winnen als dank voor de onvoorwaardelijke steun van de ploeg en valt huilend in de armen van Patje.

Ach, ze stapten er ook heel snel weer vanaf. In mijn herinnering was er in die tijd niet eens zozeer weerstand tegen 2 ritten per dag (dit voorbeeld was een uitzondering). Maar vooral tegen de steeds talrijker en steeds grotere verplaatsingen na een etappe. Hinault werd stakingsleider.

Het is te zien als één lange vlakke rit met in plaats van 2 tussensprints, 2x afstappen en bloemen uitdelen, samen herstarten. De renners protesteerden hier wellicht door het langzaam aan te doen: de gemiddelde snelheid met 3 ''finales'' was slechts ca 36 km/u.