Wielerwereld rouwt om "Monsieur Bordeaux-Paris" Herman Vanspringel

Zijn Diamond, de 38 seconden en het plekje aan de Netedijk, verhalen die Herman Vanspringel voor altijd in leven zullen houden

Door Yves Brokken Augustus 25, 2022



Herman Vanspringel is niet meer. De wielerlegende is afgelopen nacht op 79-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een slepende ziekte. Vanspringel won meer dan 100 wedstrijden en zal voor altijd de geschiedenis ingaan als ‘Monsieur Bordeaux-Parijs’, de klassieker die hij 7 keer won. Al was de Kempenaar veel meer dan deze monsterwedstrijd alleen. Hij was een vriend en een voorbeeld, met zijn eigen wielerklassieker voor de jeugd.

Herman Vanspringel en de Ronde van Frankrijk, het zou altijd een speciale combinatie zijn. Hij won er 5 keer een etappe en ging in 1973 zelfs met de groene trui naar huis. Dat was opvallend, aangezien hij niet gekend stond als een geweldige sprinter en dat jaar ook geen etappes won. Toch behoort vooral zijn Tour van 1968 tot het collectieve geheugen. In die ronde veroverde hij al vroeg de gele trui, maar vervolgens liet hij het initiatief lang aan anderen. Georges Vandenberghe reed bijgevolg dagenlang in het geel rond.

Aan het einde van die Tour in 1968 kwam Vanspringel toch opzetten. In de etappe naar Sallanches nam hij de leiderstrui over van Gregorio San Miguel. Bij het ingaan van de slottijdrit had hij nog een voorsprong van 16 seconden op Jan Janssen, maar die reed hem uiteindelijk nog op 38 seconden achterstand. België was in rouw, want iedereen had gehoopt eindelijk nog eens een Tourwinst te kunnen vieren. Een jaar later zou gelukkig ene Eddy Merckx opstaan. Nog steeds behoort deze editie van de Tour tot de top 5 van de kleinste verschillen tussen de 1e en de 2e. Op de tonen van Mrs. Robinson – het iconische nummer van Simon & Garfunkel uit hetzelfde jaar – werden prachtige stukjes televisie over deze strijd gemaakt.

Dat jaar werd Vanspringel ook nog eens 2e op het WK na de Italiaan Adorni. 3 jaar later zou er nog een 2e plaats in de Giro volgen, achter de Zweed Gösta Pettersson. Het maakte dat Vanspringel lang werd herinnerd aan zijn ereplaatsen en niet aan zijn grote overwinningen. Nochtans won hij in zijn carrière ook Gent-Wevelgem, De Ronde van Lombardije, Parijs-Tours, de Trofeo Baracchi, Zuri Metzgete (Het Kampioenschap van Zurich) en de E3-Prijs Harelbeke.

België was in rouw, want iedereen had gehoopt eindelijk nog eens een Tourwinst te kunnen vieren. Een jaar later zou gelukkig ene Eddy Merckx opstaan.

En op de dag, dat de Belgen Herman is ontvallen, waarschijnlijk de definitieve doorbraak van Remco als Grote Ronde renner (winnaar ?).

Mooi, hoe @Cecchini parallellen trekt met het verleden. De mens moet wat, orde scheppen in de chaos van het leven. In het topic van de etappe heeft niemand het er echter over. Maar ja, Jay Vine, die nu pas de eerste overwinning pakt, Juan Ayoso die langzamerhand zijn belofte begint in te lossen en dan komt Remco Evenepoel, die alweer zijn beste prestatie uit zijn leven volgens eigen zeggen aflevert. En dan een Belg, Filip Reybrouck, die de allergrootste held, Eddy Merckx, in de Heilige Graal van Aguascalientes, met een afstand van 50,731km voorbijschiet en daarmee een nieuw WUR 45-49 vestigde.

R.I.P., Herman.