Hans Vandeweghe over Dumoulin

Zoals zo vaker van Hans (die zonder hond) een goed stuk dat ik jullie niet wilde onthouden.


Een renner die goed zit, herken je aan de rechte rug. Het hoofd en de nek in het verlengde van die rug, een blok graniet op de fiets, het lichaam gehoekt in balans. Een renner die kapot zit, herken je aan de opgetrokken schouders, de bolle rug, de zwabberende heupen en het afhangend hoofd. De schuldigen zijn niet alleen de benen - die krijgen de pedalen niet meer rond in de gewenste frequentie en met de gepaste belasting - maar ook de rompspieren die niet meer thuis geven. Als een renner die tekenen vertoont, is hij moedeloos, reddeloos, verloren.

Hoe sterk was de eenzame fietser Tom Dumoulin de voorbije weken in de Ronde van Spanje? Heel erg sterk, maar ook heel erg eenzaam toen het er op aan kwam. Dat bleek in de rit van zaterdag die over een hele rist cols ging. Te veel cols, althans minimaal één col te veel en een hele ploeg te weinig. Met drie tegen één, bergop en tegen de wind, dan ben je kansloos. Dat is niemands schuld. Tom Dumoulin rijdt voor de slimme ploeg van Giant-Shimano waar ze met een fractie van het budget van de Kazakken die toch mooi het vuur aan de schenen hebben gelegd. Het mocht niet baten: éénmaal de bom gegooid, bleef hij alleen over vooraan en was hij een vogel voor de kat.

In de rit naar Avila op de steentjes waar zestien jaar geleden de betreurde Frank Vandenbroucke op vleugels (en nog wel wat anders) een heel peloton (ook op dat anders) naar huis reed, had Tom Dumoulin nog zo geprobeerd Fabio Aru extra seconden aan te smeren. In het diepst van zijn gedachten had hij misschien zelfs op een half minuutje extra gehoopt, kwestie van nog wat meer marge te hebben, vooral dan mentaal. Dumoulin gooide in Avila al zijn mooie watts en zijn verzuringscapaciteiten in de strijd, maar Aru antwoordde met zijn uithouding. Het werden amper drie seconden.

Zou Aru toen al hebben geweten dat hij een dag later rond datzelfde uur in het rood zou rijden en zou Dumoulin toen hebben beseft dat zijn Vuelta twee dagen te lang zou duren? Wellicht wel.

Ik ben fan van Tom Dumoulin, een mooie renner, een mooie man van 1m86 en naar men zegt 71 kilogram zwaar. Die centimeters tot daar aan toe, maar van dat gewicht geloof ik niks. Chris Froome is een centimeter kleiner en weegt ook maar 71 kilogram en ziet er uit als een anorexiapatiënt. Dumoulin als een atleet. Iets klopt hier niet.

Ik ben fan van Tom Dumoulin omdat hij zich niet neerlegt bij de premisses dat renners uit de Lage Landen geen kans maken in grote rondes. Tom Dumoulin is van Maastricht: een Limburger, een katholiek wellicht, een halve Belg met die naam.

Maastricht, dat is Gold Race country. Hij werd er vorig jaar twintigste, maar hij werd vorig jaar ook derde op het WK tijdrijden in Ponferrada. Hij wilde in de Tour de proloog winnen, maar faalde jammerlijk en later zou hij zijn schouder breken bij een val.

Vervolgens kwam deze wonderbaarlijke Vuelta en over een goeie week doet hij een nieuwe gooi naar de TT-wereldtitel in Richmond. Hij rijdt ook de ploegentijdrit en de wegrit.

Ik ben fan van Tom Dumoulin omdat hij geen neen zegt tegen de ééndagsklassiekers, maar vooral ja zegt tegen het tijdrijden en het rondewerk. Ik ben ook fan van Giant-Alpecin die de ontwikkeling van de atleet voor laten gaan op de korte termijnbelangen van het team, ook al wordt hij einde 2016 wellicht voor veel geld weggekocht. Voor het zo ver is, wil ik Tom Dumoulin en Warren Barguil namens Giant-Alpecin samen als vrijbuiters zien in de Tour 2016, met John Degenkolb als sterke wegkapitein. Marcel Kittel mag ook mee, maar zonder sprinttrein.

Ten slotte zou ik de Belgische opleiders en trainers en kenners de raad willen geven de ontwikkeling van Tom Dumoulin van nabij te bestuderen. Misschien kan er een youtube-filmpje worden gemaakt voor onze Vlaams koereurs: hoe mooi en rijk het wielerleven is, zonder de kassei en het veld.

Halve Belg, serieus? Verder geloof ik wel dat Dumoulin 71 kg weegt, maar niet dat Froome er ook zoveel is. En hup Tom.

Ja, het was te verwachten dat de 'halve Belg' passage er zou worden uitgepikt door mensen die de context niet relevant kunnen ontleden.

Het blijft toch grappig dat als Dumoulin 10km naar het westen geboren was, hij hier totaal niet zo verafgood zou worden...

Nee, maar in dat geval wel een paar keer sterker in Vlaanderen dan nu in Nederland.

(hoeveel orgasmes zou Wuyts dan afgelopen Vuelta tijdens de uitzending gehad hebben?)

Kim Clijsters (Bree) is zo geredeneerd een halve Nederlandse, Hans Teeuwen (Budel) een halve Belg en Toon Hermans (Sittard) was verdeeld in een Belg, Duitser en Nederlander.

Het beeld Dumoulin is straks weer bewegingloos mooi

Column Willem Vissers

Het symbolische glas op de rug van Dumoulin is halfvol, niet halfleeg.

Dumoulin verloor het gevecht van de vermoeidheid, en van het sublieme ploegenspel van Astana

Tom Dumoulin zit als een beeld op de fiets, zeggen kenners. Sierlijk, met dat lange lijf, bijna bewegingloos. Stil op zijn benen na dan. Die benen trapten maar door, eindeloos door maanlandschappen in Spanje. Berg op, berg af, alsof inspanning louter ontspanning was.

Op zijn rug kun je een glas bier zetten, zei oud-winnaar Jan Janssen. Maar zaterdag trok een barst door het machtige beeld Dumoulin. Stel dat het glas op zijn rug was meegevoerd door Spanje, dan had het gewankeld, dan was bier over de rand geklotst.

Dumoulin schudde met het hoofd op die laatste, voor hem fatale beklimmingen van de Vuelta. Zijn benen liepen leeg. Zagen we daar kwijl in de mondhoeken, als ontsiering van het gebeeldhouwde hoofd?

Dumoulin verloor het gevecht van de vermoeidheid, en van het sublieme ploegenspel van Astana. Hij was de eenling tegen de overmacht. Het was nochtans prachtige sport, de afgelopen weken. Het is dom om op zo'n zaterdagmiddag tijdens de afloop van een dergelijke wedstrijd op social media te kijken, waar meteen kritiek oplaait. Gezeur dat het typisch Nederlands is, om op beslissende momenten te falen, terwijl gezeik vanuit de leunstoel veel typischer Nederlands is.

Het symbolische glas op de rug van Dumoulin is halfvol, niet halfleeg. Tom Dumoulin ontluikt tot een parel aan het snoer van de Nederlandse sport. Alles zit hem ook mee. Stijl, kracht, uiterlijk. Zelfs zijn naam helpt een handje. Tom van de Molen. Benen als eeuwig malende molenwieken. Hij ontdekte het fietsen als topsport toen hij verloren was gegaan voor voetbal en hardlopen.

Tom Dumoulin, topsporter uit Maastricht. Die combinatie alleen al is zeldzaam. Maastricht is de stad van carnaval, van André Rieu, van bieren van de tap en flaneren. In Limburg zeggen we (ze): 'Je hebt Limburgers en Maastrichtenaren.'

Maastrichtenaren zijn een apart slag volk. Ze kijken een beetje neer op de rest van de provincie. Ze hebben daar in Maastricht zo veel moois dat ze geen sport nodig hebben om zich te verheffen boven het gepeupel elders. In Maastricht wonen nog gezinnen die aan tafel Frans spreken. Dat is chiquer, dat hoort bij hun stand. Maastricht is ook een stad van mooie Franse namen, alleen al uit de sport: Lacroix, Bonfrère, Delahaye. En jawel: Dumoulin.

Tom Dumoulin is ogenschijnlijk een en al beschaving en net als Dafne Schippers behoort hij tot de nieuwe generatie topsporters. Gelukkig kon hij ook even boos worden, toen hij uitgepierd over de streep rolde en de media even te opdringerig vond. Ga weg, laat me even ademhalen. Zoiets zei hij. Klare taal. Ja, hij zakte van 1 naar 6 in het klassement. Kelderen heet dat. Maar hij won de witte trui, hij heroverde de rode leiderstrui twee keer. Hij won twee etappes. Hij deed tot de voorlaatste dag mee om de zege. En dat terwijl hij eigenlijk alleen op pad was gegaan om zich warm te rijden voor het WK tijdrijden.

Let maar op: straks is het beeld Dumoulin weer bewegingloos mooi.

Ja, het was te verwachten dat de 'halve Belg' passage uit mijn reactie zou worden gepikt door mensen die hier met een joekel van een minderwaardigheidscomplex rondlopen.

Het is duidelijk een kwinkslag. Te zien aan de toevoeging met die naam.

Droom Dumoulin wreed verstoord

Hij speelde een hoofdrol in de Ronde van Spanje en tuimelde de voorlaatste dag van het podium. Totaal leeg gereden. Het liefst was hij zondag in bed blijven liggen.

Door: Bart Jungmann

Ergens tussen de start aan de Costa del Sol en de finish in Madrid noemde Tom Dumoulin zijn Ronde van Spanje een droom. Hij deed met de besten mee. Misschien was hij het wel op dat moment.Dromen plegen wreed verstoord te worden en er wordt ook wel van gezegd dat ze bedrog zijn, althans de meeste. 'Maar als ik wakker word, dan droom ik nog', zong Marco Borsato in dat verband. Beide is waar. De droom van wielrenner Tom Dumoulin werd zaterdag op brute wijze verstoord. Negentien ritten en twee rustdagen verkeerde hij in dromenland.

Maar uiteindelijk duurde de Vuelta voor hem een kleine 150 kilometer te lang. Op de voorlaatste dag onttroond als klassementsleider. Dat is een hard gelag.Zo stond Dumoulin er ook bij deze zaterdag, in het gehucht Cercedilla. Een kleine vier minuten na rondewinnaar Fabio Aru was hij de eindstreep gepasseerd. Lege ogen staarden in het niets of misschien ook wel naar het erepodium. Onbarmhartig werd op beeldschermen de balans opgemaakt. De ceremonie protocollaire kon dit keer zonder Tom Dumoulin worden afgewerkt.

Bedrog



Vanaf de start had hij daarin zijn deel gehad. Al op het eerste het beste bergje nam Dumoulin brutaalweg het initiatief. Alleen de Colombiaan Chaves moest hij toen voor zich dulden. Initiatief bleef Dumoulin nemen en waar dat niet ging, handhaafde hij zich voorin. Elke dag het podium op voor een of andere tricot, zes keer dat van de leider. Tom Dumoulin eindigt de Vuelta dus als zesde, zijn slechtste klassering in drie weken fietsen. Ter vergelijking: generatiegenoot Bauke Mollema leverde zijn beste prestatie in Spanje vier jaar geleden. Hij werd vierde. Maar die vergelijking doet geen recht aan het verloop van de wedstrijd. Met Dumoulin droomde ook het Nederlandse wielrennen van een plek op het erepodium van een grote ronde, 25 jaar na de derde plek van Erik Breukink in de Tour.

Bij Dumoulin verengde dat erepodium zich de laatste dagen zelfs tot de hoogste trede, een prestatie die slechts in archieven en op bibberend beeldmateriaal voortleeft.Allemaal dus bedrog gebleken. Alleen leert Marco Borsato in zijn liedje dat zoiets ook een kwestie van perspectief is. Zoals het refrein wil, werd het Nederlandse wielrennen zondagmorgen gewoon weer wakker met Tom Dumoulin. 'Je bent een droom die naast me ligt. Je kijkt me aan en rekt je uit. Eén keer in de zoveel tijd komen dromen uit!'

Wisselvalligheid

Wielrenner Tom Dumoulin heeft de afgelopen weken een eerste proeve van bekwaamheid afgelegd. Niets meer, niets minder. Hij is nog maar 24jaar, wordt pas vier jaar betaald voor fietsen en voltooide in Spanje voor de derde keer een grote ronde.Zijn ontwikkeling verkeert in een vroeg stadium, maar de reusachtige sprongen maken ongeduldig. Twee jaar geleden wilde hij als aanstormend talent nog niet eens weten van een hoofdrol in wielerronden die langer dan een week duren. Twee maanden geleden was zijn droom nog het tijdelijke geel van de Tour, gebaseerd op een enkele tijdrit in Utrecht. En nu heeft Dumoulin tot vlak voor het einde gestreden om het definitieve rood van de Vuelta.Het voorbehoud dat bij al dit wonderbaarlijks moet worden gemaakt, is de tegenstand.

Toen de Ronde van Spanje op zaterdag 22 augustus begon, gold het als een sterk bezette editie. Uitgezonderd Alberto Contador kon het hele heldendom aan rondetalent in Marbella worden uitgestald.Maar de helden waren stom (Nibali), hadden pech (Froome) of waren moe (vul maar in). Doordat de Tour voor Dumoulin al na een paar dagen eindigde in een Waalse greppel, kon hij fris aan het karwei beginnen. Al zijn rivalen hadden een Giro of Tour achter de rug. Dat zag je terug in de wisselvalligheid van hun prestaties.

Dromen

Ook onderschatting heeft Tom Dumoulin aanvankelijk in de kaart gespeeld. In de elfde etappe, die over de bergen in Andorra, werd hij gelost bij een onhandige poging een jack aan te trekken. De concurrentie liet daar een grote kans liggen om de geïsoleerde Dumoulin op achterstand te rijden.Met meer geluk dan wijsheid kon hij op dat moment de schade beperken. Dat geluk zal hem nooit meer worden gegund. Wil Tom Dumoulin op termijn een hoofdrol spelen in de Ronde van Frankrijk, en natuurlijk wil hij dat, zal er toch iets moeten gebeuren. Een andere ploeg of een andere samenstelling van de ploeg. Anders blijft het bij dromen.

Strijdlustigste wielrenner Ronde van Spanje

Met een van trots gloeiende selfie heeft de ploeg van Giant-Alpecin in hartje Madrid de Ronde van Spanje afgesloten. John Degenkolb had vlak daarvoor zijn tiende zege in de geschiedenis van de Vuelta geboekt en zijn eerste in deze jubileumeditie. Danny van Poppel eindigde als tweede.Eind goed was misschien niet al goed, maar het kwam wel in de buurt. Juichkreten klonken bij het vallen van de avond over de Paseo del Prado.

Alles wat zwart-wit was, zocht elkaar op en viel elkaar in de armen.Ook Tom Dumoulin, die de witte trui in het combinatieklassement van winnaar Joaquim Rodriguez in gebruik had, deelde in de vreugde. In de laatste ronde van het criterium door Madrid sprak hij zijn laatste krachten aan om een massasprint mogelijk te maken.Hij had het zondagmorgen al aangekondigd. 'John heeft zoveel voor mij gedaan. Dit is wel het minste dat ik kan terug doen.' En 's avonds na gedane zaken: 'Ik voelde me klote, maar dit moest even.' Vervolgens wachtte voor een laatste keer het erepodium. Tom Dumoulin is uitgeroepen tot strijdlustigste wielrenner van de Ronde van Spanje.

Alleen op de wereld

Hij zei niets. Hij deed niets. Hij at niets. Hij dronk niets. Hij huilde niet. Hij knipperde zelfs niet met zijn ogen. ​Het enige dat Tom Dumoulin nog kon, was staren in de verte.
Door Thijs Zonneveld

Hij stond in een straat in een Spaans gehucht, honderd meter na de finishlijn van de etappe waarin hij de Ronde van Spanje had verloren. Zijn helm had hij afgezet. De rode leiderstrui zat nog om zijn schouders, als de stille getuige van de droom die een uur daarvoor was uiteengespat als een glas wijn op de keukenvloer.

Om hem heen stonden ploeggenoten, verzorgers, journalisten en toeschouwers, maar niemand durfde iets tegen hem te zeggen. Hij was alleen op de wereld.

Het hoort bij topsport: winnen doe je met z'n allen, verliezen in je eentje. En hoe groter het verlies, hoe eenzamer je bent. Dumoulin was zaterdag de allereenzaamste sporter die ik in tijden heb gezien. De manier waarop hij Fabio Aru moest laten gaan, meter voor meter, in zijn eentje strijdend tegen een overmacht van huurlingen van Russische en Kazachse ploegen: het was om een potje ongenadig hard bij te janken.

Dat beeld van Dumoulin die in de verte het groepje met Aru zag verdwijnen - het was als Bambi die zijn neus in de vacht van zijn doodgeschoten moeder verstopt. Het enige dat er bij ontbrak was een zielig vioolmuziekje.

Ontdekkingsreis

Dumoulin was de afgelopen drie weken op ontdekkingsreis door Spanje, en wij mochten mee op de bagagedrager. Hoe dichter het einde naderde, hoe hoger de inzet werd. Het werd met de dag intenser, spannender, hectischer. Het kon op twee manieren eindigen: in dolle euforie of in doffe ellende. Het werd dat laatste.

Zijn nederlaag was niet zomaar een nederlaag: het was een nederlaag zo hard en zo zwart dat hij er over twintig jaar nog buikpijn van krijgt als iemand er over begint. Dat moet je kunnen, zo verliezen.

Als je in de positie komt om een grote ronde op de een na laatste dag te verliezen, dan moet je idioot hard kunnen fietsen. Dan moet je in staat zijn om jezelf drie weken lang uit elkaar te trekken, dan moet je je benen drie weken lang kunnen laten schreeuwen van de pijn. Maar vooral: dan moet je bereid zijn om alles in te zetten. En dat is wat Dumoulin deed: hij reed om te winnen, ook al was hij niet voorbereid op de strijd.

Niet één keer verzon hij een smoesje om zichzelf in te dekken. Hij zei niet dat hij een beetje ziek was, hij gebruikte de gebrekkige steun van zijn ploeg in het hooggebergte niet als excuus en hij riep niet dat hij te weinig ervaring had.

Winnen

Hij was niet tevreden met wat hij al had bereikt, hij nam geen genoegen met twee etappezeges, hij reed niet voor een plekje op het podium of een plaatsje bij de eerste vijf: hij zette al zijn kaarten op winnen. Winnen, en winnen alleen. Hij speelde hoog spel, en daarom viel hij zo ver naar beneden toen het niet lukte.

Na afloop restte er slechts leegte. Geen vreugde, geen trots, geen verzachtende omstandigheden, slechts de eenzaamheid van een topsporter die ten onder is gegaan. Maar daar, in die zwarte, stroperige leegte, zat ook iets heel moois verborgen: Dumoulin bewees dat hij denkt en koerst als een kampioen.

Want je kunt alleen maar mooi en meeslepend winnen als je ook bereid bent om mooi en meeslepend te verliezen.



*Auteur Thijs Zonneveld is een ex-wielrenner. Hij werkt als sportverslaggever bij het AD en schrijft daarnaast columns voor NU.nl.*

Willem Vissers lijkt me een aardige vent. Maar hij kan m.i. beter niet over wielrennen schrijven....

Zaterdagochtend geloofde ik nog in de unieke kans dat een Nederlander, en dan nog wel één die voor het eerst echt mee deed in een grote ronde, de Vuelta zou kunnen winnen. Zaterdagmiddag bleek dat toch wel naïef. Sprookjes bestaan niet...
Dumoulin werd niet alleen overvleugeld door het Astana-collectief, maar ook door renners waarvan ik niet verwacht dat ze vaak op het podium van een grote ronde zullen gaan rijden, Majka en Chaves. Dat maakte het extra pijnlijk.

De drie bergritten achtereen in het tweede weekend leken cruciaal in deze ronde. Na twee bergritten achtereen waarin Dumoulin als minst sterke van de toptien uit de bus kwam leek hij me rijp voor de slacht. Toen hij echter in die derde rit een spervuur van aanvallen wist af te slaan begon ook ik, ondanks mijn eerder al gemaakte relativeringen over de gevaarlijke derde week, er echt in te geloven.
Temeer daar de slotweek van ander kaliber was dan het doorsnee parkoers in een laatste week. Met nog het voordeel van de tijdrit in de achterzak.

Achteraf, en met de kennis van nu, bleek die derde week er toch te veel aan. Wat niet zichtbaar was, maar pas na de Vuelta duidelijk werd: vanaf de tijdrit begon de batterij leeg te raken. En vooral dàt was de oorzaak van de stevige nederlaag in de laatste bergrit.

Voor alle duidelijkheid: daarmee wil ik geen afbreuk doen aan de manier waarop Dumoulin deze Vuelta reed ! Ik vond het gedurfd en grandioos, en ben ook nu nog steeds enthousiast dat Nederland er opnieuw een sterke klassementsrenner bij heeft ! Want dat lijkt me onweerlegbaar, en daarmee overtrof hij beslist al mijn verwachtingen.

Maar om alleen op grond van deze Vuelta de verwachting uit te spreken dat hij komende jaren zonder meer kandidaat is voor het podium in grote rondes, en zelfs voor de Tour, lijkt me een forse stap te ver.
Er zijn zaken die hiervoor in zijn voordeel pleiten, zoals leeftijd, specifieke voorbereiding incl. sterke ploeg, mentaliteit etc.
Net zoals er relativerende kanttekeningen te maken zijn bij de prestatie in deze Vuelta, zoals tegenstand, parkoers, .verloop van de ronde.

Alleen de tijd zal het duidelijk kunnen maken !



2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 14/09/2015 12:25 door JW.

Wilfried de Jong in NRC 14-9-2015

Het was op

De vrije val van Tom Dumoulin in het klassement van de Vuelta werd aan van alles en nog wat toegeschreven.

Tom had een lege accu. Tom leed onder de stress. Tom had niet de juiste ploeg. Terwijl ik Dumoulin tijdens de laatste etappe in Madrid hard voor zijn team zag werken, las ik al weer een nieuwe verklaring voor het plotselinge verval. Zijn sportdirecteur klapte uit de school: „Hij wil er zelf liever niet over praten, maar Tom was vrijdag ziek.”

Ik vond het geen fijn bericht van zijn baas. Waarom mag Dumoulin zelf niet bepalen wat er met hem aan de hand was en op welk moment hij daarmee naar buiten komt?

Bovendien, ziek zijn is een rekbaar begrip in het wielrennen. Het is een sport waarbij de grens nogal eens wordt opgerekt. Door de renners zelf, door artsen, door de ploegleiding.

In een reguliere baan kun je je al afmelden als je flink verkouden bent. Wielerprofs rijden door met ontstekingen, hoofdpijn en verhoging, ja zelfs met gebroken botten en rugwervels.

Daags nadat hij de rode leiderstrui kwijtraakte aan de Italiaan Fabio Aru liet Dumoulin zich zien voor de televisiecamera’s. Een handvol gel in het vrolijk opstaande haar kon de teleurstelling en het verdriet niet verbloemen.

Toms verklaring: het was op.

Dat was precies zoals het eruit zag tijdens de ‘black day’, zoals teamgenoot John Degenkolb het noemde. De perfecte stroomlijn was uit Dumoulins bovenlichaam verdwenen. Bij de achtervolging op de ontketende Aru hing zijn mond veelvuldig open.

Op, dus.

Dumoulin vertelde dat hij in de laatste week tijdens beklimmingen veelal bezig was geweest om de schade te beperken. Dat had hij goed gezien. Het was ook waarom de laatste week van Dumoulin in de Vuelta zo enerverend was om naar te kijken.

De krachten in zijn fabuleuze sportlichaam werden steeds weer aangesproken door zijn onverzettelijke geest. Je kon de schadebeperking de afgelopen week live volgen. Het leek soms wel of ik Dumoulin – zeker in zijn razende tijdrit – harder zag rijden dan hij in feite kon?

Of Dumoulin zichzelf voorbij fietste.

Angstaanjagend en bewonderenswaardig zoveel als hij van zichzelf vroeg. Het was de staat waarin een topsporter kan verkeren: op de grens van het mogelijke en onmogelijke, op of net over de pijngrens. Juist die overgave maakt Dumoulin tot een renner die een grote ronde kan winnen.

Tom Dumoulin werd zesde in het eindklassement. Hij kwam in Madrid over de finish in een wit shirt. Maar in mijn herinnering reed Dumoulin deze Vuelta in het rood.

Wat een hoop lange teksten, terwijl het zo kort en simpel kan:

Voor het rood moest Dumoulin net te veel in het rood.



..



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 14/09/2015 12:51 door Arsimo.

Arsimo Schreef:
-------------------------------------------------------
> Wat een hoop lange teksten, terwijl het zo kort en
> simpel kan:
>
> Voor het rood moest Dumoulin net te veel in het
> rood.
>
>
Ik zou in de tekst van 11 woorden toch nog één woord een significant andere betekenis willen geven.

veel=snel

Je ziet dit het allerbeste op de 400m hardlopen welke uitwerkingen dit heeft ook al is de kilometer met staande start hier de juiste pendant.

En Gesink een halve Duitser (10 km zuidwaarts en...).

Voor Poels geldt hetzelfde als hij (3km oostwaarts)



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 14/09/2015 13:41 door Eddy Veen.

Pfff, die beeldspraak van Zonneveld is af en toe zo vermoeiend en uitgemolken.

Dit.
Schrijft zeer matig.

"Ik ben fan van Tom Dumoulin, een mooie renner, een mooie man van 1m86 en naar men zegt 71 kilogram zwaar. Die centimeters tot daar aan toe, maar van dat gewicht geloof ik niks. Chris Froome is een centimeter kleiner en weegt ook maar 71 kilogram en ziet er uit als een anorexiapatiënt. Dumoulin als een atleet. Iets klopt hier niet. " Hans Vandeweghe

wat een gezeik weer....
Hans Vandeweghe vergeet even dat de bouw van de botstructuur het atletischer uitzicht kan bepalen en vooral OPTISCH een heel ander beeld kan geven.
het eerste zeer erg opvallend kenmerk is....
de schouders.
-Froome heeft nogal smalle wat afhangende schouders. Dumoulin zijn schouderpartij is iets breder en vooral een stuk rechter. dat geeft meteen een veel atletische bouw en vooral - optisch een heel ander uitzicht.
Vandeweghe gaat meteen aan verdachtmakingen doen met "hier klopt iets niet "...?
bah... nepjournalistiek, waar hij enerzijds hem zou kussen en anderzijds hem droog anaal pakken.

"Maar hij won de witte trui"... huh die won Aru toch?

Er klopt inderdaad iets niet, want Froome is een stuk lichter dan 71kg, misschien aan het begin van het seizoen, maar tijdens de Tour was het 67.5kg (volgens de data die Sky zelf bekend maakte)

En van Dumoulin zou het me ook niet verbazen als het wat minder dan die 71 is.

als hij wat?

ja... TD was bij aanvang van de Vuelta een 66-67kg. Elkeen was verbaast over de transformatie tegenover de Tourstart. (72-73kg dacht ik dat men vernoemde).
Als je bedenkt... 4-6kg op een renner die eigenlijk al scherp staat.... dat is immens op zo'n korte tijd. Misschien heeft hem dat wat parten gespeeld in de laatste ritten van de Vuelta.
Froome zit ook aan een 67kg dacht ik... qua gewicht stonden ze in de Vuelta ongeveer gelijk.
het is gewoon de schouderpartij die zo'n groot optisch verschil maakt.

Wat een hoop vermoeiende colums zeg

moet je vroeger gaan slapen

De witte trui in de Vuelta voor het combinatieklassement en die droeg Dumoulin in de laatste etappe omdat Rodriguez toen nog de puntentrui droeg en Aru de rode trui droeg...

Zo'n columnschrijver kan ook niet alles weten hè? Het is zijn werk niet.

Ik lees ze niet eens.

Zijn we nu aan het ontdekken dat Nederlandse topwielrenners vooral uit de periferie komen? Dat lijkt mij geen nieuws. Het begon al met Theofiel Middelkamp en zette zich voort via o.a. Sint Willebrord en mensen als Raas, Kuiper, Van der Velde, enz.

Ik kon ook mijn aandacht er niet bij houden.

Wat een stelletje pedante snobs hier, ze schrijven zelf nooit een stukje dat beklijft of ze roepen alleen maar irritaties op. Ondertussen zich zelf boven de massa plaatsen. Het is denk ik een bloemlezing van verhalen van wielerliefhebbers die afgelopen 3 weken met open monden naar de doorbraak van een grote Nederlandse vedette met internationale allure hebben gekeken, maar oh wee wat willen ze toch graag met de voeten op de aarde blijven staan en dat ze wel wat beters te doen hebben zoals het herlezen van het totale oeuvre van Zwagerman



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 14/09/2015 20:07 door Cecchini.

cyclingfreakske Schreef:
-------------------------------------------------------
> "Ik ben fan van Tom Dumoulin, een mooie renner,
> een mooie man van 1m86 en naar men zegt 71
> kilogram zwaar. Die centimeters tot daar aan toe,
> maar van dat gewicht geloof ik niks. Chris Froome
> is een centimeter kleiner en weegt ook maar 71
> kilogram en ziet er uit als een anorexiapatiënt.
> Dumoulin als een atleet. Iets klopt hier niet. "
> Hans Vandeweghe
>
> wat een gezeik weer....
> Hans Vandeweghe vergeet even dat de bouw van de
> botstructuur het atletischer uitzicht kan bepalen
> en vooral OPTISCH een heel ander beeld kan geven.
> het eerste zeer erg opvallend kenmerk is....
> de schouders.
> -Froome heeft nogal smalle wat afhangende
> schouders. Dumoulin zijn schouderpartij is iets
> breder en vooral een stuk rechter. dat geeft
> meteen een veel atletische bouw en vooral -
> optisch een heel ander uitzicht.
> Vandeweghe gaat meteen aan verdachtmakingen doen
> met "hier klopt iets niet "...?
> bah... nepjournalistiek, waar hij enerzijds hem
> zou kussen en anderzijds hem droog anaal pakken.

Ik denk, dat een anorexiapatiënt zich hiermee diep (on-)gelukkig zou voelen want aan de beterende hand.

Cecchini Schreef:
-------------------------------------------------------
> Wat een stelletje pedante snobs hier, ze schrijven
> zelf nooit een stukje dat beklijft of ze roepen
> alleen maar irritaties op. Ondertussen zich zelf
> boven de massa plaatsen. Het is denk ik een
> bloemlezing van verhalen van wielerliefhebbers die
> afgelopen 3 weken met open monden naar de
> doorbraak van een grote Nederlandse vedette met
> internationale allure hebben gekeken, maar oh wee
> wat willen ze toch graag met de voeten op de aarde
> blijven staan en dat ze wel wat beters te doen
> hebben zoals het herlezen van het totale oeuvre
> van Zwagerman

Een ware eruptie uit het limburgsche landschap. Kan er wel mee leven, al werd ik ook ooit even pedant genoemd.

Sorry maar het echte verhaal van Dumoulin is hier mooi. Dat betwist niemand. De wijze waarop het hier verteld wordt voegt in mijn ogen niet of nauwelijks iets aan dat verhaal toe. Juist het feit dat ze allemaal met een vergelijkbaar stukkie komen geeft de gemakzucht weer. Die zaten zondagavond allemaal met een sloot koffie achter hun computer met het gevoel: ik moet iets met Dumoulin. Zo'n persoonlijk stuk tekst behoort wel iets toe te voegen. Ik vind het gratuite. Fantasieloos. Verplichte nummers. Ik houd mij aanbevolen als jij iets verrassends ziet dat ik over het hoofd zag. Er had toch wel één stukje tegen de stroom in mogen gaan.

De vraag, die zich na de Vuelta Skyride van Ton Dumoulin en de sfeer vandaag op deze prik laat stellen, is, of praten over wielrennen net zo gezond is als het wielrennen hier zelf.

Gelukkig moet en wil niemand iets met AP. Ik erger me namelijk bij elke voorspelbare pedante zelfingenomen bijdrage van AP. Je had liever iets gelezen in de trant "die moet wel aan de doping zitten" of "is Tom een homo ? " . AP is de zelfbenoemde God die aan de hemelpoort bepaalt of iets of iemand voldoet aan zijn universele kwaliteitseisen en als dat niet het geval is zijn mening kost wat kost aan iedereen wil opdringen. Wat moet het toch heerlijk zijn om zo goed te zijn als AP.




[www.youtube.com]

.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 14/09/2015 21:31 door El Chaba.

Zei de forumgestapo.
Gelukkig bepaalt de webmaster in combinatie met de forumregels wat en door wie hier geplaatst mag worden en niet jij.

Ik zeg toch nergens de bijdrages van AP geweigerd moeten worden. Hij is juist degene die anderen als eerste de maat neemt. Ach en als er prikkers zijn, die me op gelijke hoogte stellen met de bruinhemden die miljoenen joden over de kling joegen, dan stel ik me gerust bij de gedachte dat ik best nog wel een fatsoenlijk mens ben.

Tsja, het spijt me dat ik het moet zeggen, maar toch lees ik - en zeker de laatste tijd ! - liever de stellingen van AP dan jouw vlammende betogen, die weinig ruimte laten voor een iets andere kijk op de gang van zaken dan de jouwe.
Zeker als dat uitmondt in de gekste onterechte beschuldigingen, zoals vanochtend in het Montreal-topic.

Dit is een wielerprikbordprikbord, waar discussie - en verschil van standpunten - m.i. een wezenlijk onderdeel vormt. Waar zouden we zijn als we overal exact gelijk over zouden moeten denken ?
Belangrijk is het allemaal niet, toogpraat, ouwehoeren over wielrennen is best een leuke bezigheid als je de sport leuk vindt.
Maar er zijn belangrijker dingen in het leven.....

Je bent wel al maanden bezig om iedereen in het algemeen en AP en JW in het bijzonder, die het niet met jou eens is of jouw enthousiasme voor iets of iemand niet in dezelfde mate deelt, voor rotte vis uit te maken. Daar ben ik nu onderhand wel klaar mee.

En als je niet snapt dat ik met de term "forumgestapo" dáár op doel en jou - uiteraard - niet gelijk stel aan "de bruinhemden die miljoenen joden over de kling joegen", dan ach ja...

a. Ton Duk heeft erkend dat hij onredelijk was over Tim Wellens

b. Mag Cecchini dan soms ook een mening hebben, die in de Vuelta topics misschien wat voorbarig dacht dat Dumoulin wel eens hele gekke dingen zou gaan doen, en dat hij Chaves eigenlijk ook helemaal geen slechte renner vond.

c. Wie zeikt er hier nu over iemands mening of indruk. Er worden hier wat columns geplaatst van verschillende journalisten/columnisten na een grandioze Vuelta van Dumoulin (vele prikkers willen graag nog enige stoom afblazen na 3 opwindende weken) en ja hoor dan zijn er weer the usual suspects die al die stukjes maar hopeloos vinden. Dat mag hoor maar kom dan zelf met een literair verrassend stukje van eigen hand of van iemand anders op het world wide web. Kortom iemand als Subculture (al jaren trouwe prikker) start een topic en anderen denken met andere columns een bijdrage te leveren, en worden direct weer indirect afgezeken door AP, Chaba, Malheur en anderen. Mogen andere prikkers dan JW, AP en Chaba ook nog een plekje hebben op dit forum met hun afwijkende mening.

En tenslotte ik vind het altijd jammer dat een fantastische prestatie van Dumoulin meteen wordt gerelativeerd door te wijzen op het zwakke deelnemersveld (top 10 - Aru, Rodriquez, Majka, Quintana, Valverde, Nieve en Moreno) of het parcours (volgens Wuijts en de Cauwer veel te bergachtig) en na de Giro met Kruijswijk op de 7e plek (met Amador, Geniez, Caruso, Konig en Trofimov in de top 10) de loftrompet uitging over die Fantastische Giro.

Ja, en ik begrijp best wel dat Chaba het woord Gestapo niet letterlijk neemt, maar als iemand hier tegengas geeft aan de gelijkhebberigheid van AP of het overdreven supporteren van de Lotto Jumbo ploeg door JW is een verwijzing naar duistere tijden in de geschiedenis een zwaktebod.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 14/09/2015 22:32 door Cecchini.

a. Je beschuldiging dat ik vaak het voortouw nam bij het belachelijk maken van Tim Wellens staat nog steeds. Ik wacht nog op je bewijzen.

b. Heb ik je ooit ontzegd een mening te mogen hebben ? Maar eis niet van me dat ik er precies zo over moet denken.

c. Niemand zegt hier volgens mij dat Sub en anderen dit soort berichten niet zouden mogen plaatsen. En het lijkt me ook logisch als prikkers er dan ook inhoudelijk op in kunnen/mogen gaan, of er een mening over hebben. Ik snap je probleem niet.

d. Nu doe je het weer: gif spuien richting anders denkenden. In mijn richting: de Giro van Kruijswijk er weer bij halen (ik dacht dat ik dat in een eerder topic toch redelijk had beantwoord), "overdreven supporteren van LTJ door JW" erbij te slepen....

Om eerlijk te zijn: De laatste weken plaats ik sommige topics niet, omdat dat weer onnodige en vervelende discussies op kan leveren. Zoals b.v. vandaag de Jumbo-terugblik op de Vuelta.
Tevreden ?

Ik lees hier graag en prik soms mee. Het is leuk om de verschillende opvattingen te lezen maar ben het volledig met je eens aangaande cecchini. Die is met iets heel anders bezig dan inhoudelijk discussieren. Haalt de lol voor mij er wel af omdat hij vrijwel elke topic vervuilt met het terechtwijzen van andere prikkers die zijn mening niet volledig delen...

Het is in en in triest als een angstvallig verborgen trauma, een onverwerkt verleden, verhindert om glorierijke momenten in de wielersport onbevangen te kunnen beleven.

Hangmat Schreef:
-------------------------------------------------------
> Ik lees hier graag en prik soms mee. Het is leuk
> om de verschillende opvattingen te lezen maar ben
> het volledig met je eens aangaande cecchini. Die
> is met iets heel anders bezig dan inhoudelijk
> discussieren. Haalt de lol voor mij er wel af
> omdat hij vrijwel elke topic vervuilt met het
> terechtwijzen van andere prikkers die zijn mening
> niet volledig delen...

Ik had ooit een buurman, die altijd moeilijk deed als we weer eens een voetbal in zijn moestuin hadden geschopt.
Ik vond als opgroeiende puber hem toen uiteraard maar vervelend.
Later begon ik anders over dezelfde buurman te denken. Op zichzelf, een loner met een hond als metgezel, maar beschaafd.
Deze elementen zie ik ook wel weer terugkomen bij Cecchini en zelfs Bromertà.
Ze zijn zo kwaad niet zo lang je maar geen voetbal in hun moestuin schopt.

Terwijl ik bezig ben met deze post begint het op de achtergrond te rommelen.
Weer vanuit Limburg?, TD zit immers in de Studio van Pauw, neen het is de trailer van the Program, waarin ene LA weer tot leven komt.
En Thomas Dekker speelt een rol in de film, dat van fictieve renner. Wat jammer nou!

Nu weer gauw terug naar Pauw. Nog meer Dumoulin.

Thomas Dekker is tegenwoordig toch ploegleider van oudere mensen met een of ander fysiek probleem ? had er ergens een korte reportage van gezien.
vind het enerzijds erg dat het zo'n weg afgelegd heeft , anderzijds wel heel mooi dat hij zich inspant voor die mensen.

Nog een Column waarin Dumoulin voorbij komt:

Quote

zondag 13 september 2015

De last van overspannen verwachtingen

zondag 13 september 2015 - 11:16:19 | Webmaster

Nederlanders zullen het wel nooit leren. Bescheidenheid over eigen kwaliteit, het zit niet in onze genen. Het zal de VOC mentaliteit wel zijn die ons doet denken dat we steeds de beste kunnen zijn. Teleurstellingen en gebrek aan realisme weerhouden Nederlanders niet om steeds maar weer het hoogste te verwachten. Nuchter zouden we zijn. Wat een onzin.

Tom Dumoulin is enkel het meest recente slachtoffer van onze overspannen verwachtingen. De wakkere krant maar ook minder wakkere mediauitspanningen hadden hem al tot ongemakkelijke hoogten beschreven in de aanloop naar de Tour de France. Hij zou de proloog wel even winnen. Duh. Dumoulin ging er, jazeker, nuchter mee om. De afgelopen week mocht heel Nederland dat dit soort dingen belangrijk vindt speculeren over een zege in de Vuelta. Een beetje nuchterheid had zelfs niet deskundigen kunnen doen beseffen dat Tom-op-zijn-eentje met zes seconden het zou moeten afleggen tegen een geoliede ploeg met een rasklimmer. Maar nee, Dumoulin werd opgezadeld met onrealistische verwachtingen en de teleurstelling was weer groot.

Het is een terugkerend patroon. Vervelend of gewoon saai voetballende types die er nooit in slagen om de top te bereiken. Ze gaan ten onder aan arrogantie (1974), bereidheid om voor dictators te spelen (1978), gemiste penalties (meer jaren dan ik me kan herinneren), hard voetbal (2010) en fantasieloos hopen op een wonder (2014). Ze verliezen van Turkije en IJsland en zeggen dan dat ze eigenlijk beter speelden. De werkelijkheid is dat ze nu op het niveau zitten dat hen past.

Het zijn niet alleen voetballers. Onze tennissers hebben er, ondanks hoge verwachtingen als er een per ongeluk wat wedstrijden won, nooit wat van terecht gebracht – Kraijcek uitgezonderd. Max Verstappen wordt natuurlijk wereldkampioen. En gelukkig hebben we Edith. Nuchter genoeg en inderdaad, wereldkampioen. ‘We’ zijn de beste. Ik denk dat het niet toevallig is dat we juist in een individuele sport iets presteren. Als Nederlanders bij elkaar klonteren in teamsporten verzwakken ze elkaar.

Het is een interessant fenomeen. Hoog opgeschroefde verwachtingen, gebrek aan realiteitszin en klaarblijkelijke behoefte aan een succes: deze elementen spelen ook op andere terreinen een rol. Hoge benoemingen in Europa (Lubbers dwarsgezeten door Kohl), hoge pretenties in de wereld met veel wildpraat over mensenrechten en onze waarden en normen maar te beroerd om twee Guantanamo gevangenen op te nemen of Syrische vluchtelingen ruimhartig toe te laten. Uiteindelijk blijken we miezerige kleinburgers, zichzelf opschroevend tot onrealisme en de onvermijdelijke nederlaag daarna vierend als een succes. Ik vergeet nooit de polonaise in de tuin van Soestdijk na de voetbalnederlaag van 1974. Een jammerlijk spektakel als er ooit een was. Nou ja, het uit handen van Videla de troostprijs aannemen en daarna de vader van Maxima eindeloos de les lezen – dat was misschien wel het mooiste voorbeeld van onze dubbelhartige egocentrisme, of principeloos opportunisme.

Het was mooi om te zien hoe Dumoulin verloor. Voorspelbaar en met verve uitgevoerd. In dat opzicht was het voor een keer plezierig dat de hele etappe werd uitgezonden, al kijk ik, net als Jan Jansen, liever naar Sporza om het Nederlandse commentaar te vermijden. Mooi wielrennen (commentaar Nederland: hongerklop, ziekte, alles werd bedacht behalve dat Aru gewoon sterker was). Maar Nederland had liever met minder mooi wielrennen gewonnen. De werkelijkheid is dat we zelden winnen. We zijn er te gehandicapt voor. Bescheidenheid is Nederlanders niet gegeven, het gevolg is eeuwige teleurstelling en ah-shucks wat-geef-ik-er-uiteindelijk-om. Losers, dat zijn we.

Niet Tom. Die ging mooi ten onder. Biedt die jongen een rondvaart in de grachten, een heldenontvangst op Schiphol, een medaille en ik denk dat Dumoulin iemand is die dat allemaal zou weigeren. Onnederlands goed is die man.

[www.meiguo.nl]

Lazer toch eens op met die invullingen van wat je denkt dat ik heb gezegd, maar die ik helemaal niet heb gezegd. Dat gelul over doping of homo's, dat heeft niets met mij te maken.

Ik heb diep respect voor het vakmanschap van ALLE journalisten waarvan hier stukkies zijn geplaatst. Maar er zit naar mijn smaak geen prijswinnaar tussen deze stukjes. Voorspelbaar, gemakzuchtig, bijna onderling inwisselbaar. Niets dat beklijft.

Hoe jij het in je harses haalt dat ik met die uiting van mijn smaak/mening zou impliceren dat ik zelf ook maar iets goed zou kunnen, is voer voor psychologen. Als jij zegt dat Boom slecht rijdt dan zeg je toch ook niet meteen van jezelf dat je hard kunt fietsen?



2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 15/09/2015 07:50 door Andere Peter.

Tsja. Het moet gezegd: dit is in mijn ogen dus wèl een originele invalshoek. Het doet er daarbij niet toe of ik het nu wel of niet op veel punten met Verhagen eens ben. Voor zo'n type persoonlijke visie schrijf je dus columns.

Wat een zuurpruim. Die vele lyrische verdriet-verdrink brouwsels hoeven voor mij ook niet, maar dit is het andere uiterste. Net zo'n nutteloze en betekenisloze woordenbrij.

Zoals Willem Vissers al zei

"Het is dom om op zo'n zaterdagmiddag tijdens de afloop van een dergelijke wedstrijd op social media te kijken, waar meteen kritiek oplaait. Gezeur dat het typisch Nederlands is, om op beslissende momenten te falen, terwijl gezeik vanuit de leunstoel veel typischer Nederlands is" .

Deze columnist is alleen op het allerlaatste moment vreselijk laf, omdat hij Dumoulin in bescherming neemt. Doe dan The Full Monty als je echt karakter in je lijf hebt, welk gebrek hij de rest van Nederland verwijt. En wie is trouwens de Nederlandse hardloopster die Edith heet die de columnist in zijn stukje opvoert. Dafne heet ze toch, of is onze Minister van Volksgezondheid teveel in het hoofd van hem gaan zitten ? Als je anderen de maat neemt doe dan aan het eind wel effe check dubbel check voordat je je stukje inlevert.

Frans Verhagen, noemt zichzelf Amerika specialist, schrijft nooit over sport, maar vond het blijkbaar nodig om nu even op de hype van Dumoulin mee te fietsen. De aanstellerige wij-vorm kan het best begrepen worden in de context van de muis en de olifant: “Wat stampen we lekker hard hè?” Niet toevallig een vorm die de voorkeur geniet van veel histerici.

Terugkerend element uit je berichten: Fred trapt en mist doel.

Haha. Lucas kan ook wel eens zo boos worden. Amusing

Ik meen mij te herinneren dat toen Spaak dopingvragen in het vooruitzicht stelde op het adres van Tom Dumoulin, dat jij meteen gretig inhaakte met: “De enige reden dat we hier nog geen discussies hebben gehad over zijn prestatiecurve is dat hij een Nederlander is.”

Maar, uhh, wat weet jij eigenlijk van zijn prestatiecurve?

Cecchini Schreef:
-------------------------------------------------------
> a. Ton Duk heeft erkend dat hij onredelijk was
> over Tim Wellens

Ik heb toch wat moeite met deze formulering....

gr

Dat woord heb ik eens bedacht. Lucas, als je het nog eens gebruikt wil ik centen zien.

cyclingfreakske Schreef:
-------------------------------------------------------
> Thomas Dekker is tegenwoordig toch ploegleider van
> oudere mensen met een of ander fysiek probleem ?
> had er ergens een korte reportage van gezien.
> vind het enerzijds erg dat het zo'n weg afgelegd
> heeft , anderzijds wel heel mooi dat hij zich
> inspant voor die mensen.

Ha, die cyclingfreakske. Als LEEFTIJD inderdaad oud zijn is met een of ander fysiek probleem, dan heb je gelijk.
Google maar eens, maar volgens mij was hij (tijdelijk?) ploegleider van een Pensioenploeg (60+), die op tandems de Tour vervroegd reed.
De ernstig fysiek gehandicapte pensionado's Zoetemelk en Janssen hadden hierin ook nog een rolletje, meen ik.

Bromertà Schreef:
-------------------------------------------------------
> Terugkerend element uit je berichten: Fred trapt
> en mist doel.

Broeder wordt steeds milder, beschaafder zou ik willen zeggen. Hij schrijft niet voor open doel.
Als goeddoeme Tom Dumoulin nou eens gewonnen had......

Afgesproken, wel te overhandigen bij de kop koffie bij mij thuis waarvoor ik je ooit heb uitgenodigd...

En wie is trouwens de Nederlandse hardloopster die Edith heet die de columnist in zijn stukje opvoert. Dafne heet ze toch, of is onze Minister van Volksgezondheid teveel in het hoofd van hem gaan zitten ? Als je anderen de maat neemt doe dan aan het eind wel effe check dubbel check voordat je je stukje inlevert.

Warempel, het begint hier (weer) amusant te worden.

Niet boos hoor. Maar een suffe post die zo de plank misslaat vraagt om een stevige respons. Ik zou niet te snel een gemoedstoestand koppelen achter een post van iemand die je verder niet kent of ziet. Jij kunt echt niet weten of ik op dit moment misschien blij, depressief of geil ben.

Typerend hoe je dan weer totaal niet begrijpt dat dit geen commentaar is op Dumoulin, maar een commentaar op die dopingverwijten aan die anderen.

Eens. Zoals ik al aangaf: ik hoef het niet met die dingen eens te zijn En ik begreep ook al niet wat Edith Schippers in die tekst deed.

De overgevoeligheid die jij hebt voor 'mensen die anderen de maat nemen' blijft mij verbazen. Mede omdat je er zelf hier een van de sterkste voorbeelden van bent. Ik vind dat trouwens niet zo erg hoor. Maar waarom je het dan voortdurend anderen verwijt, dat is voor mij niet te bevatten.

"Aan de anderen" aan me hoela. Je inschattingsvermogen schiet in allerlei opzichten weer schromelijk tekort.

---

Spaak 10 september 2015 23:21
Reken maar dat Tom na afloop van deze Vuelta een stortvloed aan dopingvragen gaat krijgen.

---

Andere Peter 10 september 2015 23:26
Natuurlijk. De enige reden dat we hier nog geen discussies hebben gehad over zijn prestatiecurve is dat hij een Nederlander is. Als straks Bob Jungels hetzelfde doet dan is de geest wat sneller uit de fles.

Snap je het nu echt niet? Ik verwijt daar Dumoulin helemaal niets. Ik verwijt de alleen de verwijters iets, die (zelden aan landgenoten) vraagtekens plaatsen bij verrassende prestaties.

Tot in de eeuwigheid kan je krampachtig de vermoeide bekkenspieren samen proberen te trekken om na te druppelen, maar de pontificale bevestiging middels het prompt verloren natuurlijk benadrukt het tegendeel van de sneue woordjes die je daarna nog produceert.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 16/09/2015 10:30 door Bromertà.

Je snapt het dus echt niet.

Blijft wel bizar hoe je keer op keer iemand anders komt uitleggen dat hij zijn post eigenlijk anders heeft bedoeld dan hij het opschreef en dan hij zelf zegt te hebben bedoeld. Ga zo door. Natuurlijk.

michael kors purses
kobe 9
hermes handbags
nike shox
replica rolex
air jordans
michael kors outlet
golden goose outlet
adidas zx flux
hermes handbags for sale
lebron 16
fila shoes
red bottom shoes
lebron 10
goyard
nike cortez
longchamp bags
converse outlet
yeezy boost 350
goyard
curry 5
jordans
vans outlet
converse outlet store
adidas superstar
hermes handbags
off white nike
basketball shoes
michael kors handbags
adidas outlet online
asics shoes
jordans
coach outlet
adidas tubular shadow
off white shoes
crazy explosive
cheap jordans
jordan shoes
ralph lauren uk
nike roshe run
adidas outlet
timberland outlet
nike air max 270
off white
kyrie 4
air max
kobe sneakers
fitflops
off white clothing
ralph lauren uk
longchamp outlet
james harden shoes
hermes online shop
golden goose
yeezy shoes
michael kors handbags
kd shoes
chrome hearts
mbt shoes outlet
nike kd 11
golden goose outlet
fake rolex
jordan 11
nike air max
lebron 16
nike roshe
louboutin shoes
nhl jerseys
longchamp handbags
nike jordans
chrome hearts online
golden goose
mlb jerseys
adidas shoes
hermes outlet online
off white jordan 1
bape hoodie
kobe byrant shoes
adidas shoes online
lacoste online shop
calvin klein outlet
curry 5
yeezy boost 350 v2
yeezy boost
lacoste polo
michael kors outlet
longchamp
lebron 16
yeezy boost
fila disruptor
birkin bag
balenciaga triple s
adidas stan smith shoes
adidas yeezy boost
nmd
canada goose UK
yeezy boost
hermes belts for men
jordan shoes
kd 11 shoes
cheap jordans
harden shoes
birkin bag
caterpillar boots
links of london
hermes bags
ultra boost
mbt shoes online
adidas tubular
goyard bag
air jordan 13
nike air max 2019
longchamp handbags
off white
nike max
kobe byrant shoes
moncler jacket
adidas ultra boost
yeezy boost 350
golden goose
nike sneakers for women
yeezy 500
adidas yeezy
yeezy shoes
balenciaga shoes
asics running shoes
adidas superstars
cheap nfl jerseys
links of london sale
yeezy boost
zx flux
hermes birkin
michael kors outlet store
ralph lauren uk
red bottom heels
goyard bag
kyrie shoes
baseball jerseys
michael kors outlet online
adidas gazelle
nmd
air max 2019
jordan 6
air jordan
asics kayno
calvin klein outlet online
valentino
adidas ultra boost
golden goose outlet
fila shoes
longchamp outlet
hogan outlet
cheap jordans
nike air max 2018
lebron shoes
fila
balenciaga
coach factory outlet
cheap nba jerseys
adidas shoes outlet
adidas nmd runner
golden goose
nike shox for men
nike air max 2017
adidas nmd r1
cheap jordans
coach outlet online
fake rolex watches
valentino shoes
air jordan
adidas yeezy
chrome hearts
kobe shoes
balenciaga shoes
lacoste polo
yeezy boost 700
goyard bags
michael kors outlet
kyrie irving shoes
adidas yeezy
kd 10
off white
longchamp bags
retro jordans
air force 1
stephen curry 5
kobe shoes
goyard handbags
nike react
lebron shoes
adidas yeezy
off white shoes
adidas ultra boost uncaged
cheap jordans
curry 4
rolex replica
nike foamposite
moncler outlet
goyard handbags
longchamp
adidas tubular
coach outlet sale
fila shoes
ferragamo belt
jordan shoes
kd 11
yeezy boost 500
nike air max 270
fila shoes
off white hoodie
michael kors handbags
coach factory outlet
nike shoes
adidas pure boost
rolex replica
kobe 9
tory burch outlet
adidas stan smith
nike air max
air yeezy
pure boost
adidas ultra
adidas ultra boost
jordan retro 12
yeezy shoes
coach handbags
lacoste outlet
nike huarache
kobe 11
nfl jerseys
lacoste
yeezy boost 350
golden goose
pandora jewelry
moncler jackets
christian louboutin
golden goose sneakers
lebron 16 shoes
nike air max 90
adidas nmd
stephen curry 5
nike hyperdunk
nike epic react
tory burch
michael kors outlet online
nike roshe
goyard bags
michael kors outlet online
adidas stan smith
ferragamo belts
nike epic react
yeezy boost 350 v2
yeezy boost 350
links of london outlet store
asics running shoes
nike huarache
adidas stan smith sneakers
fila
kate spade handbags
off white hoodie
nike air huarache
kd shoes
fila
100% real jordans for cheap
golden goose outlet
golden goose
lebron 16 shoes
hermes online shop
jordan 13
michael kors
golden goose outlet
yeezy boost 350 v2
michael jordan shoes
hogan outlet
fila
yeezy boost 350
kobe shoes
longchamp
yeezy boost
yeezy shoes
louboutin shoes uk
polo ralph lauren
michael kors handbags outlet
jordans
curry 4 shoes
yeezy 500
air max 2018
yeezy shoes
bape hoodie
cheap jordans
yeezy boost 350
goyard st louis tot
fila
fake rolex
jordan 11 retro
vapormax
nba jerseys
michael kors outlet
coach outlet sale
moncler jackets
golden goose sneakers
hermes belt
michael kors outlet online
adidas nmd
yeezy
balenciaga
hermes handbags bag
nike air max
lebron 16
mbt shoes
yeezy boost 350
goyard wallet
michael kors outlet
pandora bracelet
michael kors handbags
nike lebron 16
http://www.kobeshoes.uk
adidas eqt support
michael kors outlet
longchamp handbags
chrome hearts online
jimmy choo shoes
balenciaga shoes
yeezy boost 350 v2
gucci belts
michael kors factory outlet
yeezy boost
gucci belt
vans shoes
nike cortez men
timberland boots
ferragamo belts
yeezy boost 350 v2
nike flyknit
longchamp outlet
yeezy boost 350 v2
nike air max
chrome hearts
golden goose sneakers
retro jordans
goyard handbags
yeezy boost 350
yeezy shoes
balenciaga sneakers
longchamp bags
tory burch sandals
asics gel kayano
hermes belt
jordan 12
vapor max
balenciaga
coach outlet
birkin bag
air jordan 4
westbrook shoes
adidas tubular
cheap nba jerseys
adidas crazy explosive
vans shoes
off white clothing
yeezy shoes
fila sneakers
yeezy boost 350 v2
cheap nba jerseys
adidas iniki
nike sneakers for men
jordan 4
balenciaga
nike basketball shoes
iniki
kd 11
Kanye West shoes
fitflops sale clearance
off white
balenciaga shoes
lacoste outlet
nike air force
lebron 15 shoes
air max 270
yeezy boost 350 v2
yeezy 700
nike react
adidas eqt
ysl handbags
lacoste polo
adidas eqt support
cheap mlb jerseys
russell westbrook shoes
jordan retro 6
jordan sneakers
jordan shoes
coach outlet
cat boots
air max 90
yeezy boost
nike flyknit racer
lacoste polo shirts
hermes birkin
links of london
tory burch shoes
kyrie 4 shoes
jordan shoes
offwhite
kevin durant shoes
kyrie 3
longchamp bags
asics shoes
red bottoms
kobe basketball shoes
lebron 11
ferragamo belt
nike air force 1
ysl
fake rolex
jordan retro
yeezys
michael kors uk
golden goose sneakers
yeezys
nike sneakers
nfl store
yeezy
coach outlet online
cheap nba jerseys
off white x jordan 1