Focus Bos in 2016 weer op baan (Rio!) gericht

Theo Bos keert definitief terug op de baan. De 32-jarige renner, die in 2009 de overstap maakte naar de weg, hoopt zich in 2016 op de piste te kwalificeren voor de Olympische Spelen in Rio.

Bos richt zich met name op het onderdeel teamsprint. Op dat nummer schuurt Nederland dicht tegen de mondiale top aan. In oktober won het trio Jeffrey Hoogland, Hugo Haak en Nils van ’t Hoenderdaal nog goud op de EK.

Bos blijft in 2016 nog wel onder contract staan bij MTN (volgend jaar Dimension Data geheten), dat hem alle gelegenheid biedt om zijn olympische droom na te jagen.

Zilver in 2004

Bos deed twee keer mee aan de Spelen. In 2004 greep hij naast het goud op de individuele sprint na een zinderende finale tegen de Australiër Ryan Bayley. Vier jaar later ging het, mede door een valpartij op de keirin, helemaal mis.

De sprinter werd wel vijf keer wereldkampioen op de baan. Drie keer op de sprint, een keer op de keirin en een keer op de kilometer tijdrit.

Kort daarop stapte hij over naar de wegploeg van Rabobank, waarvoor hij een rits overwinningen in kleine koersen boekte. Zijn belangrijkste prestatie op de weg is een sprintzege in de Ronde van Polen, een wedstrijd op WorldTour-niveau.

NOS

Heeft het op de weg nooit helemaal waar kunnen maken. Teveel DNF. Daarbij ook weer zo n leuk corticoid verhaal ala Lars Boom... Daarna nooit meer op niveau gekoerst.

Theo Bos is er nu dus weer op gevallen. Op zijn oude liefde bedoel ik.
Uiteraard is dit zijn laatste ultieme olympische kans nu hij volgend jaar alweer 33 jaar hoopt te worden.
Hetzelfde geldt ook voor Brad Wiggins.

Een olympische medaille 15 jaar na zijn eerste wereldtitel zou dan toch weer een bijzonderheid zijn. Van Trexlertown tot Rio de Janeiro...
Fred gaat het nauwgezet volgen.

Michael B. Schreef:
-------------------------------------------------------
> Heeft het op de weg nooit helemaal waar kunnen
> maken. Teveel DNF. Daarbij ook weer zo n leuk
> corticoid verhaal ala Lars Boom... Daarna nooit
> meer op niveau gekoerst.

Boom en Bos, je verwacht het niet, hè!

Quote
Velodroom
Van Trexlertown tot Rio de Janeiro

Op z'n Engels uitspreken SVP: Theo de Janeiro!

Vind ik wel een interessante vraag: gaan baansprinters korter mee dan wegsprinters? Ik ben geneigd 'ja' te zeggen vanwege het puur explosieve, kortdurende karakter van de baansprint i.t.t. moeten sprinten na een paar honderd, vaak zware kilometers op de weg, waar uithouding en weerstand wellicht een bepaalde compensatie kunnen vormen voor de afbottende snelheid na je dertigste of daaromtrent.

heeft op de weg wel bijzonder vaak het asfalt van dichtbij gezien....
vooral ook door zijn roekeloos sprintgedrag dat op de piste (vooral keirin) zeer gewoon is maar op de weg met een pak renners en weinig ruimte vaak eindigt met valpartijen.
Bos zie ik op de OS op de baan wel een medaille binnenhalen.

cyclingfreakske Schreef:
-------------------------------------------------------
> heeft op de weg wel bijzonder vaak het asfalt van
> dichtbij gezien....
> vooral ook door zijn roekeloos sprintgedrag dat op
> de piste (vooral keirin) zeer gewoon is maar op de
> weg met een pak renners en weinig ruimte vaak
> eindigt met valpartijen.
> Bos zie ik op de OS op de baan wel een medaille
> binnenhalen.

Goed gezien. Theo Bos begon er zijn wegloopbaan (2009. Impey) in feite mee, dat zelfs LA deed verzuchten: "Bos die Theo een tijdje op".

sijbriskie Schreef:
-------------------------------------------------------
> Vind ik wel een interessante vraag: gaan
> baansprinters korter mee dan wegsprinters? Ik ben
> geneigd 'ja' te zeggen vanwege het puur
> explosieve, kortdurende karakter van de baansprint
> i.t.t. moeten sprinten na een paar honderd, vaak
> zware kilometers op de weg, waar uithouding en
> weerstand wellicht een bepaalde compensatie kunnen
> vormen voor de afbottende snelheid na je dertigste
> of daaromtrent.

Heb weinig tijd, sta op het punt het geheim van wielrennen buiten weer te doorgronden.
Maar Jan Derksen (38) veroverde in 1957 weer de wereldtitel sprint. Twee jaar eerder had hij wel weer een sijbriskie-dip tegen Maspes. Hij stond 32:20 stil.

Theo heeft nooit de moeite genomen om bergop te trainen, dacht dat dat vanzelf wel zou komen. kwamen er mooie verhalen dat hij 10kilo was kwijtgeraakt, wat eigenlijk maar 3/4 kilo was. Theo heeft simpelweg de laatste jaren teweinig beroepsernst gehad. In zo n beetje iedere protour wedstrijd is hij de afgelopen jaren naar huis gereden. Dat Theo vaak in aanraking met het asfalt komt heeft deels met zijn rijstijl te maken. Duwen en trekken kan je bij de koersen in Nederland nog wel maken. Heeft iedereen zoiets van... laat die driftkikker er maar tussen voordat er wat gebeurd.. maar de status die hij in Nederland heeft, heeft Theo in het buitenland allang niet meer meer. In koersen buiten Nederland heeft zijn roekeloos rijgedrag alleen maar geleid tot valpartijen.

Tsja, dat zagen we ook bij Kenny van Hummel, ook een gevalletje dat altijd maar de makkelijke koersen uitzocht.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 28/12/2015 14:52 door Michael B..

Op die sprint in Turkije tegen Impey na heb ik Bos weinig gekke dingen in massasprints zien doen. Gewoon rechtdoor naar school en kantoor.

...en het minste resultaat mee neerzette. Leek alsof hij zich niet goed in zijn vel voelde, terwijl hij met het drieste werk echt alle registers opentrok

eentje om te onthouden voor de komende 2j : Caleb Ewen.
Een driest sprintertje en snel. Zie hem wel graag bezig.



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 28/12/2015 17:47 door cyclingfreakske.

Ik kan dat hele RIO (riejoow) niet meer horen!!!

Nou nou, wat een boute uitspraak.

sijbriskie Schreef:
-------------------------------------------------------
> Vind ik wel een interessante vraag: gaan
> baansprinters korter mee dan wegsprinters? Ik ben
> geneigd 'ja' te zeggen vanwege het puur
> explosieve, kortdurende karakter van de baansprint
> i.t.t. moeten sprinten na een paar honderd, vaak
> zware kilometers op de weg, waar uithouding en
> weerstand wellicht een bepaalde compensatie kunnen
> vormen voor de afbottende snelheid na je dertigste
> of daaromtrent.

Wegsprinters zullen wellicht langer mee kunnen, omdat ze in een peloton meerijden. Zij hebben als zodanig geen toernooivorm, waar de baansprinters mee te maken krijgen. Tegenwoordig zijn er voor baansprinters eerst kwalificaties en daarna rijdt de langzaamste meteen tegen de sterkste enzovoorts.

De baansprint kent niet alleen korte explosieve passages, maar bestaat vooral uit een all-out sprint van 20-25 s (kwalificatie) en ook in rechtstreekse duels met sprints van een bepaalde lengte wordt een serieus beroep gedaan op het sprintuithoudingsvermogen.

Op de 100 m sprint op de atletiek, de ultieme explosieve sporttest van deze wereld, waren (zijn) topatleten in de categorie 30 tot 40 jaar nog altijd zeldzaam.
Al zit hier langzamerhand wel enige beweging in. Een berucht voorbeeld werd Linford Christie en momenteel is Justin Gatlin, net zo oud als Theo Bos, en volgend jaar in Rio dus ook 34, het ultieme voorbeeld van top op een latere leeftijd. Ik geef toe, dat Gatlin hiermee voor een aantal volgers het zogenaamde Gatlin-dilemma heeft geschapen.

Haile Gebrselassie is nu qua wedstrijdsport wel uitgelopen, maar neem aan, dat zijn fysieke top al een puberleeftijd lang (17 jaar) achter hem ligt.
Zijn marathonwereldrecord kwam uiteraard wel wat later, maar dat heeft ook echt te maken met de noodzakelijke transfer.

Persoonlijk ben ik ervan overtuigd als je echt in absolute termen wilt denken, dat de fysieke top van heel veel sporten qua leeftijd echt niet zo veel uit elkaar ligt, van sprint tot marathon. Dat is uiteraard niet hetzelfde als meekunnen in de sport of succes hebben.

Theo Bos is al 14 jaar wereldtop al heeft hij uiteraard magere jaren gekend.

Dit lijkt me en definitieve keuze. Hij heeft t op de weg niet skecht gedaan, maar er had met ingezeten. Toch kan hij gewoon tekort in zwaardere wedstrijden.

Maar wel een goede keuze. Goed dat ie niet voor t omnium kiest. Benieuwd of ie zich ertussen kan rijden.

Wel bijzonder dat de NOS die etappe in de ronde van Polen hoger inschat dan z'n zege in de Eneco Tour

Interview (NOS)

Hij geeft op het NK meteen zijn visitekaartje. Na pech slechts vierde op de keirin (in een topveld) en hij wint de kilometer met een dikke seconde op Europees kampioen Hoogland.

Heb wel het idee dat hij echt gepiekt heeft en de Nederlandse ploeg niet. Maar toch. Hoe snel is 1.02 in Alkmaar VVelodroom?

De etappezege in de ster Elektrotoer voor Kittel, Cave en Greipel is m.i het mooiste.

Groet

Meneer 60% Schreef:
-------------------------------------------------------
> Hij geeft op het NK meteen zijn visitekaartje. Na
> pech slechts vierde op de keirin (in een topveld)
> en hij wint de kilometer met een dikke seconde op
> Europees kampioen Hoogland.
>
> Heb wel het idee dat hij echt gepiekt heeft en de
> Nederlandse ploeg niet. Maar toch. Hoe snel is
> 1.02 in Alkmaar VVelodroom?

Zijn PR is nog van de wereldtitel 2005 in Los Angeles met 1:01.165.
Tijdens het NK Omnium reed hij 1:02.23, een fractie boven het baanrecord (denk ik nog) van Kian Emadi 1:02.06 uit 2013.
Alkmaar staat nu niet bekend als een erg snelle baan en gezien de overige resultaten werden de wedstrijden niet onder de best denkbare klimatologische omstandigheden verreden al zal het zeker zo zijn, dat een aantal deelnemers nog midden in hun training zaten.

Maar zijn tijd van 1:02.672 is gewoon goed, gelet ook op de voorsprong op de rest.
Was Theo Bos oorspronkelijk een pure baansprinter met toch enige inhoud, waardoor hij ook een 1000m goed aankon.
Nu heeft hij de nodige inhoud, maar ontbeert hij de nodige fysieke proporties om veel kracht te leveren. Startpositie teamsprint is niet aan de orde.
Zijn doel voor de teamsprint is echter de derde positie voor het rijden van de volle afstand van 750m, zij het met 500m gangmaking.

Absoluut wereldniveau op zeeniveau ligt nog steeds rond de 60 seconden.
Theo Bos in topvorm hoeft daar niet zo heel ver vandaan te blijven, dus hij kan van grote waarde zijn voor de teamsprint.
Flyer Jeffrey Hoogland als middelste rijder moet tenslotte het team in zéér kansrijke (zo niet winnende) positie brengen.

Foutieve plek



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 29/12/2015 17:13 door Slimmerd.

Je moet hem maar durven maken, zal hij ook denken dat Dumoulin nog wat tijdritten gaat winnen?

Is voor mij ook Bos' mooiste. Ook al is het een etappe in een B-koers.

Theo Bos kwam, zag en overwon. NK puntenkoers, 1km en sprint. Alleen op de keirin ging het mis, omdat hij in de laatste ronde uit zijn klikpedalen schoot.
Geen schoeisel versterkt met riempjes.

Is er een reactie van zijn ploeg? Wegwedstrijden passen toch niet echt in de voorbereiding van een sprinter op de baan?

Theo Bos had beter helemaal geen overstap naar de weg kunnen maken.

Wat gaat Bos trouwens qua fiets doen? Hij rijdt hier op een cervelo (Ik weet niet of dat ook volgend jaar de sponsor is van Dimension Data is?)Nederlands team rijdt op (verouderde) Koga's toch? Mocht die cervelo up to date zijn en lekker rijden dan zou ik daar als ik Bos was, lekker op blijven rijden.

Michael B. Schreef:
-------------------------------------------------------
> Theo Bos had beter helemaal geen overstap naar de
> weg kunnen maken.

Ach, dan was hij slechts een Olympische en een paar wereldtitels rijker geweest, en waarschijnlijk al gestopt.
Je kunt de keuze voor de weg toch ook niet volledig mislukt noemen, de omvorming van baansprinter naar wegsprinter is prima geslaagd, en hij heeft heel wat koersen gewonnen. Alleen voor de echte sprinttop kwam hij tekort cq had hij teveel pech en blessures. Nu hij bij DD als sprinter het 3e wiel aan de fiets is geworden, is deze keuze vrij logisch. En hij richt zich in eerste instantie op de teamsprint, maar het zou mij niet verbazen als hij zich straks ook individueel weet te plaatsen voor de sprint en/of de keirin. Twee man per land toch? Haak moet hij kunnen hebben...

Omdat de achtervolgingsploeg het ook zo goed doet neemt zij alleen al de helft van het aantal beschikbare plaatsen voor haar rekening.
Blijft in feite alleen de teamsprint over. Eenmaal geplaatst voor de teamsprint mag ernaast wel één van de twee plaatsen sprint en/of keirin ingenomen worden.
Als we uit mogen gaan van een superieure Hoogland (alhoewel ook in topsport veel niet zeker is), dan zou Theo Bos ook voor de keirin kunnen gaan.

Alleen hebben Theo Bos en ook zijn come-back vierende Roy van den Berg nog geen punten vergaard. Vandaar dat beiden zijn opgenomen in de teamsprintploeg voor de eerstvolgende World Cup in het verre Hong Kong. Het WK in Londen begin maart 2016 is dan het laatste station. Daar starten uiteraard alleen de besten.

De Teamsprint blijft voor Nederland het vertrekpunt, want alleen als er niet aan het omnium wordt deelgenomen, is er buiten de teamsprint één extra plek.

Dank voor je uitgebreide antwoord, al twijfel ik eerlijk gezegd een ietwat of het een antwoord op de door mij gestelde vraag is. Maar een Sijbriskie-hand is gauw gevuld.

sijbriskie Schreef:
-------------------------------------------------------
> Dank voor je uitgebreide antwoord, al twijfel ik
> eerlijk gezegd een ietwat of het een antwoord op
> de door mij gestelde vraag is. Maar een
> Sijbriskie-hand is gauw gevuld.

Je bent een gentleman!

Het prestatieverval met het toenemen van de jaren is op het vlak van explosiviteit groter dan bij het duurvermogen.
Aan de uiteinde van het spectrum is dat nog het duidelijkste. Senioren van respectabele leeftijd, die zelfs de vader zouden kunnen zijn van Maas van Beek (60 vandaag, je verwacht het niet) zijn nog altijd in staat een respectabele marathon te lopen. Op de tartanbaan is het echt behelpen, absoluut bezien.

Dit verval zal in absolute zin ook al in de dertiger jaren van een renner inzetten, alhoewel dat ook deels afhangt van wat de renner in kwestie nog weet te trainen.
De continue trainingsbelasting qua effectiviteit terugbrengen naar bijvoorbeeld 97% zal ook het absolute presatieniveau naar verhouding geleidelijk terugbrengen.

Het is natuurlijk maar de vraag of de wegsprinter op zijn best qua sprintvermogen (veel) onder zal moeten doen voor de baansprinter.
Hij krijgt dan net zoveel te maken met prestatieverval als de baansprinter. Waar zou hij dit dan moeten compenseren?
Hij zal in elk geval steeds in staat moeten blijken de rit in lijn bij de eersten te eindigen alvorens er een sprint kan worden getrokken.
Op het vlakke is dat relatief gemakkelijk omdat hij onderweg sterk kan profiteren van de zuigwerking van een peloton c.q. grotere groep.
Op geaccidenteerd terrein wordt het al moeilijker, zoals ook Theo Bos in den treure heeft ondervonden. TDF deelname liep daarop mis.

Dus ervan uitgaand, dat de renner zichzelf steeds in de juiste positie brengt om goed te kunnen afsprinten, dan nog moet de renner zijn absoluut sprintvermogen op peil zien te houden. Waarom zou hij hierin zoveel moeten verschillen van een baansprinter?

De toernooimodus speelt de internationale baansprinter wel parten. Hij moet de kwalificatie halen en vervolgens de navolgende ritten (allemaal) zien te winnen.
Grégory Bauge, de huidige wereldkampioen baansprint, haalde bij de laatste World Cup niet de laatste 24 en lag er daarmee uit. "Vol in training, aldus sommige insiders". Als wegsprinter zou hij een teleurstellende zoveelste plaats gehaald hebben, maar was wel de volgende dag weer opgestopt voor een herkansing.
Eénmaal in een dalende prestatielijn werkt voor de baansprinter "alles" tegen.

Beiden hebben we het hier over sprinten op een renfiets; zou het gaan over het sprinten op twee benen, dan zou dat een andere zaak zijn.

Nu zou ik als geen ander in staat moeten zijn jouw vraag goed te beantwoorden (zij het op mijn individuele basis), ware het niet, dat ik in mijn leven geen echte duurtraining heb gedaan op een paar jaar na dan.

Ik heb op een lucifersdoosje wel eens uitgerekend, dat ik in mijn leven zeker wel een kwart miljoen sprints heb gedaan: van ultrakort tot zeg 50 seconden.
Ik sprint nu de 20-30 jarige in me en de 30-40jarige in me nog steeds op vele lengten. Maar ik weet ook, dat ik voor mijn 35ste minder hard en vooral minder specifiek op de sprint trainde.

Maar evident voor mij, is, dat ik de teloorgang van de explosiviteit met het toenemen van de jaren nooit zo heb ervaren.
Daar staat tegenover dat ik ook nooit lange pauze's in training heb gehad, hoogstens een maand door blessure's of ander ongemak.
Dus continuïteit is wel degelijk een kernbegrip.
Een topsporter kan alleen een lange carrière hebben als hij al die tijd de ultieme concentratie kan opbrengen dit ook te willen en te presteren.
Ik zag gisteren Sven Kramer, vijf jaren later, bij Pauw. Dan besef je wat dat is. "Ik ga een tweede plek niet vieren".

Hoe oud ik ben?
Op mijn martelwerktuig, de Wattbike, staat 486882 hours. Ik zal dit volgend jaar eens een keer fotograferen.
In werkelijkheid ben ik ouder dan die 486882 hours, dat ik in trance op dat beest heb gezeten.