Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
103e Tour de France 7e etappe LÍsle-Jourdain - Lac de Payolle 162,5 km
Gepost door Cecchini
Klassement na 6e etappe
1. VAN AVERMAET Greg 98 BMC RACING TEAM 30h 18' 38''
2. ALAPHILIPPE Julian 182 ETIXX-QUICK STEP 30h 23' 49'' + 05' 11''
3. VALVERDE Alejandro 12 MOVISTAR TEAM 30h 23' 51'' + 05' 13''
4. RODRIGUEZ OLIVER Joaquin 141 TEAM KATUSHA 30h 23' 52'' + 05' 14''
5. FROOME Christopher 1 TEAM SKY 30h 23' 55'' + 05' 17''
6. BARGUIL WARREN 111 TEAM GIANT-ALPECIN 30h 23' 55'' + 05' 17''
7. QUINTANA Nairo 11 MOVISTAR TEAM 30h 23' 55'' + 05' 17''
8. ROLLAND Pierre 81 CANNONDALE DRAPAC TEAM 30h 23' 55'' + 05' 17''
9. ARU Fabio 21 ASTANA PRO TEAM 30h 23' 55'' + 05' 17''
10.MARTIN Daniel 184 ETIXX-QUICK STEP 30h 23' 55'' + 05' 17''
Vandaag gaat Cecchini zich er met een Jantje Van Leiden van afmaken, en plaats hierbij integraal het volledige essay van de onvolprezen Bert Wagendorp over de broers Anton en Albert van Schendel die in 1938 en 1939 ieders een etappe hebben gewonnen in de Tour.
Albert van Schendel
Anton van Schendel
Anton won in 1938 van Perpignan naar Narbonne over 63 km, en Albert in 1939 de etappe van Bourg-Saint-Maurice naar Annecy over 104 km. En Cecchini maar denken dat de etappes voor de 2e Wereldoorlog minimaal over 350 km gingen.
Ik bereid de prikkers er nu maar vast op voor, dat dit stuk van Bert Wagendorp qua lengte imposant is, en in deze tijden van Social Media en sneller, sneller, snelst verwacht ik niet dat er veel prikkers het kunnen opbrengen dit stuk van ongewoonlijke proporties tot het eind te lezen, maar Cecchini had vandaag weinig tijd om e.e.a. tot een uittreksel te verwerken.
Oh ja de Tour van 1938 werd gewonnen door Gino Bartali ruim 18 minuten voor de Belg Vervaecke.
⦁ Een Bataafs accent
Na een mislukte poging van hun ouders een boerenbedrijf op te zetten in de Armagnac blijven Antoon en Albert van Schendel in Frankrijk, vanwege de fiets, de liefde en het werk....
Door Bert Wagendorp
⦁ Wat moet dat niet voor een ten hemelschreiend tafereel zijn geweest? De Van Schendels, van de melkerij in de Groote Zonzeelsche Polder ten noorden van Breda en ten zuiden van Lage Zwaluwe, laten alles achter zich en vertrekken. Het is oktober 1926. Vader en moeder Van Schendel en hun tien kinderen: daar gaan ze, naar Frankrijk - en niet naar het nabije noorden van Frankrijk, maar diep naar het zuiden.
⦁ Het is oktober 1926 en het lot van de Van Schendels is bezegeld, al weten ze dat nog niet. Binnen zeven jaar zal het drama zich voltrekken.Het is ook, maar daarvan heeft helemáál nog niemand een idee, een beslissend moment voor de Nederlandse wielersport.Lucien Buysse heeft een paar maanden eerder de Tour de France gewonnen, maar wie weet dat hier te lande? Bij gebrek aan Nederlandse deelnemers is de Ronde van Frankrijk een tamelijk onbekend fenomeen. Kranten melden in een klein bericht wie er heeft gewonnen en daar blijft het bij. In Nederland wordt gewielrend op de baan, wielrennen op de weg is sinds 1905 verboden. In Frankrijk zijn het bovendien professionals die elkaar bestrijden. En van professionele sport moet Nederland niet veel hebben.De Van Schendels, geen woord over de grens spreken ze, met hun Brabants dialect moeten ze het straks doen, aan de voet van de Pyreneeën. En met de 180 duizend gulden die de oude Van Schendel voor zijn boerderij heeft ontvangen.
⦁ Daar gaan ze, met de trein: pa en moe Van Schendel en hun kinderen Adrie, Antoon, Albert, Jannie, Gerard, Jan, Josefien, Coralie, Dina en Lucas. Het reisdoel is Toulouse, een dikke elfhonderd kilometer verderop. Vandaar is het nog een klein stukje naar Jegun, in de Gers, tussen Auch en Condom. Daar wil vader Van Schendel een boerderij kopen. Maar Jegun bevalt de familie niet: het wordt een boerderij in het gehucht Manciet, ten westen van Auch, in het land van de Armagnac.De Van Schendels zijn uit Nederland vertrokken omdat het daar onmogelijk leek met boeren een gezin met tien kinderen te onderhouden. 'De grond brengt niet genoeg meer op', heeft de oude Van Schendel tegen zijn zoon Antoon gezegd. In Frankrijk, heeft hij gehoord, is dat anders. Frankrijk is onder Nederlandse boeren niet voor niets een populair emigratieland.Alleen is de Gers een ongelukkige keuze. 'Hij kwam er heel snel achter dat het werk op het land in de Gers nog een heel stuk zwaarder was dan in Nederland', zegt Gérard van Schendel. Gérard is de zoon van Antoon van Schendel.
⦁ Op 1 mei 1936 publiceert de Volkskrant een uit het Belgische blad Sportwereld overgenomen interview met twee in Nederland nog volslagen onbekende wielrenners, de gebroeders Antoon en Albert van Schendel. Antoon, wiens roepnaam Toon in het Frans tot Tom is geworden, is geboren op 9 mei 1910. Zijn broer Albert is van september 1912.De kop boven het stuk is merkwaardig: 'De Van Schendel's verlangen naar de Tour de France'. De onderkop is nóg merkwaardiger: 'Pyreneeën kennen we als onze zak'. Daar kijkt de Volkskrantlezer van op. Want omdat er nog nooit een Nederlandse wielrenner heeft deelgenomen aan de Ronde van Frankrijk is verlangen naar de Tour een tamelijk onbekend fenomeen. En van Nederlanders die de Pyreneeën als hun broekzak kennen, zijn er ook niet veel.Wat is er allemaal aan de hand?
⦁ Wat is er gebeurd in de kleine tien jaar tussen oktober 1926 en mei 1936, en dan met name in het leven van de boerenzoons Antoon en Albert van Schendel?Ze hebben vaste verkering gekregen, dat is alvast één ding. Antoon met Marthe Larée - onlangs op 93-jarige leeftijd overleden - , Albert met Yvette Bouglé. Dat is van belang, want onder meer vanwege de liefde zijn de twee broers in Zuid-Frankrijk gebleven. Vanwege de fiets, de liefde en het werk - in die volgorde.Want de droom van vader Van Schendel is uiteengespat. Hij heeft de boerderij in Manciet er al na twee jaar weer aan gegeven. Hij heeft net als zijn oudste zonen nog een paar jaar in de fabrieken van Toulouse gewerkt, maar is in november 1933 gedesillusioneerd teruggekeerd naar het vaderland. Vijf kinderen heeft hij achtergelaten in Toulouse, behalve Antoon en Albert ook nog Gerard, Jan en Dina: ook alledrie verliefd. Gerard en Jan houden niet van fietsen: zij worden banketbakker te Toulouse.
⦁ Het Franse avontuur heeft het gezin Van Schendel finaal doormidden gehakt. De Franse en de Nederlandse tak van de Van Schendels houden overigens altijd contact met elkaar, tot op de dag van vandaag.De fiets houdt Albert en Antoon dus in Frankrijk. Gérard van Schendel: 'Ze hebben het fietsen puur toevallig ontdekt. Op zondag gingen ze altijd wandelen en zo zagen ze op een keer een wielerkoers. En ze ontdekten ook dat je daarmee premies kon verdienen. Toen zijn ze gaan sparen voor een fiets en vervolgens gaan deelnemen aan de amateurwedstrijden in de regio.'In 1982 hebben de twee gebroeders, in gesprek met Ron Couwenhoven van De Telegraaf, een heel wat spectaculairder verhaal. 'Elke zondag gingen we een stuk fietsen in ons goede pak. Aan sport hadden we nooit gedaan, maar op een gegeven dag werden we ingehaald door een peloton wielrenners. Wij er achteraan. Met wapperende jassen en de klep van de pet in de nek. We kregen vreselijke ruzie met die gasten, want ze konden ons niet lossen en werden kwaad. Een gendarme gelastte ons ten slotte af te stappen.'Natuurtalenten. De volgende dag meldt zich iemand van de wielerclub Guidon St. Cyprien, die toevallig in het pelotonnetje meefietste: Sylvain Marcaillou, later nog eens goed voor een vijfde en een zesde plaats in het eindklassement van de Tour de France. Of de Van Schendels geen zin hebben bij zijn club te komen en wielrenner te worden.Antoon van Schendel in 1982: 'In ' 32 begonnen we wedstrijden te rijden. En Bertus won de eerste de beste keer, terwijl hij de eerste termijn van zijn fiets nog niet eens betaald had.' De Volkskrant in 1936: 'Het werd het debuut van een carrière, die aanvankelijk zeer bescheiden was. Het eerste jaar (1931, BW) prijkt alleen maar een overwinning in een clubkoers en een zege in een kleine wedstrijd over 60 kilometer voor nieuwelingen op Alberts erelijst.
⦁ Het volgende jaar, 1932 dus, werd het niet veel beter, al namen zij steeds een plaats in onder de tien eersten.'Ze vallen wel op, de blonde noorderlingen, tussen de kleine dreumesen van de Gascogne. Antoon is 1.80 meter, Albert 1.78. Ze staan al snel bekend als moedige coureurs die niet snel opgeven.In 1933 begint er iets van een doorbraak te dagen. Antoon wint drie wedstrijden, Albert twee. Waarom zouden ze met hun familieleden mee teruggaan naar Nederland, nu zich een toekomst op de fiets begint af te tekenen? Antoon is 23, Albert 21 en de grote Antonin Magne, winnaar van de Tour de France van 1931 en 1934 en kopman van de door France Sport - fietsproducent te Toulouse - gesponsorde ploeg heeft het volgende tegen de broers gezegd: 'Jullie moeten gaan koersen met die mooie lange benen van jullie.' Écht koersen, bedoelt Magne. Professioneel koersen.In Nederland mag nog altijd niet worden gekoerst op de weg, dus wat moeten ze daar? Gérard van Schendel: 'De fiets zorgde ervoor dat ze Frans werden, dat ze de taal goed leerden, dat ze zich ontwikkelden. Het was hun grote kans.'In 1934 komt overigens ook bijna het vroegtijdige einde van de wielerloopbaan van de Van Schendels. Antoon smakt zo hard tegen de stenen dat hij drie maanden nodig heeft om te herstellen. En Albert schrikt daar zo van, dat hij vier maanden geen fiets aanraakt.Maar hij stapt weer op, uiteindelijk.
⦁ 'Albert was van de twee het meest verslingerd aan de fiets', zegt Gérard van Schendel. 'Hij was trots en slim. Antoon was charismatischer.'Op de veertiende juli 1934 is het zover: Albert van Schendel fietst weer en wint de GP de Toulouse. Dat telt, in Toulouse. Veertien dagen later verslaat hij in een circuitrace grote namen als Merviel en Trueba. Het is tijd om professional te worden.De broers tekenen een contract voor de 'kleine' ploeg van France Sport, die de regionale wedstrijden voor zijn rekening neemt in ruil voor materiaal, onkosten en een kilometerpremie. Antoon wint zes wedstrijden, Albert acht. In september schrijft directeur Bellenger hen in voor een grote wedstrijd, de Omloop van het Westen. Albert wordt prompt derde. In Nederland zorgt zijn naam in de uitslag voor verwarring. Bij de redactie van Officiële Mededelingen van de NWU denken ze dat de Beek en Donkse baanrenner Louis van Schijndel het op zijn heupen heeft gekregen en heeft toegeslagen in het Westen. Albert van Schijndel - Albert van Wie?En dan wordt het interessant, voor de wielergeschiedschrijving. Want wat zegt France Sport-directeur Bellenger vervolgens tegen de broers? Dat ze mee moeten doen aan de Tour de France. Bellenger, aldus de Van Schendels in 1982, belt daartoe met Tourdirecteur Henri Desgrange. Die vindt het prima dat de twee Nederlanders meedoen, mits ze nog twee landgenoten kunnen vinden die zijn geïnteresseerd.
⦁ Een stugge lobby van sportjournalist Joris van den Bergh, zoals de meeste wielerhistorici schrijven? Een goed woordje van de Belgische wieler-halfgod Van Wijnendaele? De Tourdirectie die heeft ingezien dat Nederland Wielerland klaar is voor een optreden op het allerhoogste niveau? Als de lezing van de broers klopt is de eerste Nederlandse deelname aan de Tour de France niets meer of minder dan een mooi gelukt opzetje van een Franse fabrieksdirecteur, die zijn kopman Magne graag voor de derde keer de Tour zou zien winnen, en die daarvoor nog wel twee stevige Hollandse knechten kan gebruiken - ook al wordt de Tour dan officieel verreden door landenploegen.Als Albert in het voorjaar van 1936 de Omloop van het Noorden wint, nog met een 'vast verzet' van 49x15, is iedereen overtuigd. 'Slechts rijders in volle forme en met een sterk stel benen kunnen met zulk een verzet overweg', schrijft Willem van Wijnendaele. Volgens de Volkskrant heeft Albert van Schendel zich met zijn zege 'opgewerkt tot een figuur van internationaal formaat, de gelijke van een Archambaud, een Romain Maes, een Vervaecke en Magne en andere sterren aan de wegrennershemel'.De kranten willen dat er Nederlanders naar de Tour gaan: dat is goed voor de losse verkoop. Als een vertegenwoordiger van de NWU in het voorjaar van 1936 met een lijst met zeventien namen van potentiële Tourdeelnemers te Parijs arriveert, krijgt hij te horen dat de namen van twee Nederlanders al zijn ingevuld: A. van Schendel en A. van Schendel.Albert van Schendel in 1982: 'We reden voor Nederland, maar in de koers werkten we ook voor Magne en Marcaillou. Wat we natuurlijk niet te veel mochten laten zien.'
⦁ Nederland is nog maar amper aanwezig, of het wordt al buitengewoon professioneel geflikt door twee expats die het klappen van de zweep kennen.In 1938 schrijft Antoon van Schendel in een brief aan keuzeheer Joris van den Bergh hoe voortreffelijk Piet van Nek wel niet heeft gereden in de Tour Sud-Est: Van Nek moet mee naar de Tour! Van Nek heeft zojuist een contract getekend bij France Sport. Van den Bergh in een reactie in de Maandagmorgen: 'En wat prettig aandoet, is toch zeker zijn waardering voor Van Nek.' Glorieuze naïveteit.In 1939 beklaagt de Limburger Jan Lambrichs - die de Tour van dat jaar zelfs had kunnen winnen - zich erover dat hij van de broers Van Schendel amper steun krijgt. Sterker, het lijkt er soms wel op dat ze hem tégenwerken. Zijn ze jaloers? Willen ze hun roem in Nederland niet delen met een nieuweling? De waarheid is vermoedelijk veel simpeler: de Van Schendels zijn innig 'bevriend' met Sylveer Maes, de Belgische winnaar van de Ronde van 1939.En zo leren de gebroeders Van Schendel Nederland de wrede, maar prachtige mores van het profwielrennen op de weg. Eer en vaderlandsliefde? Onzin. In 1938 heeft Albert eigenlijk niet zoveel zin om mee te doen: de Tour levert veel te weinig geld op, zeker als de ploeg veel uitvallers telt. Inderdaad doet Albert niet mee, maar dat is omdat hij in het Circuit de Paris wordt aangereden door een auto.Antoon wint twee Touretappes, in 1938 en 1939. Albert, de begenadigdste van de twee broers, eindigt tweemaal als vijftiende in het eindklassement, in 1936 en 1939. Hoe hij dat flikte? 'Ik nam altijd vier eieren mee', zegt hij in 1982 in De Telegraaf. 'Vlak voor een beklimming tikte je die stuk op je stuur, liet het wit eruit lopen, en dan slurpte je het geel op.' Ongelooflijke staaltjes. 'En soms ossenbloed. Niet zuiver, want dan ging je gelijk kapot, maar vermengd met wat farmacie. Daar werd je beresterk van.' En voor als dat óók niet meer hielp, hadden de Van Schendels altijd vier 'strychnientjes' bij zich, de aloude dope strychnine.Antoon zet tijdens de oorlog een punt achter zijn carrière, Albert in 1948.De broers blijven in Toulouse. Toon van Schendel opent in 1941 een fietsenwinkel in de Rue de la Colombette. Later verhuist hij de zaak naar de Boulevard Carnot en vanaf 1963 is de winkel gevestigd aan de Allées Forain François Verdier. In 1976 gaat Antoine met pensioen, zijn fietspaleis bestaat, onder de naam 'Cycles Marc', nog steeds. Albert van Schendel opent in 1948 een fietsenzaak aan de andere kant van de Garonne, in de wijk Saint Cyprien. Dertig jaar later gaat de winkel dicht.Twee van Toons zoons, Gérard (1946) en André (1948), gaan wielrennen. Gérard (1946) is een verdienstelijk amateur, die tussen 1964 en 1970 zestig overwinningen boekt. Ook Alberts enige zoon, Daniel (1943), timmert aan de weg als amateurwielrenner.'Mijn vader en zijn broer waren Frans in de geest, maar bleven in hart en ziel hun hele leven Nederlander', zegt Gérard van Schendel. 'Als ze Frans spraken, hadden ze altijd dat typisch Bataafse accent. Maar onderling bleven ze altijd Nederlands praten.
⦁ 'Als Jan Janssen in 1968 de Tour de France wint, zijn de broers van pure vreugde in alle staten. En na de zege van Zoetemelk opnieuw. Gérard: 'Ze volgden de Nederlanders in de Tour altijd intensief. Ze waren zich er ook van bewust dat ze iets voor het Nederlandse wielrennen hadden betekend. Dat ze een deur hadden geopend. Maar ze waren bescheiden en spraken daar niet over.'De twee broers onderhouden hun hele leven zeer intensief contact. Albert van Schendel overlijdt op 4 april 1990, Antoon vier maanden later, op 8 augustus 1990.
Albert van Schendel
Anton van Schendel
Anton won in 1938 van Perpignan naar Narbonne over 63 km, en Albert in 1939 de etappe van Bourg-Saint-Maurice naar Annecy over 104 km. En Cecchini maar denken dat de etappes voor de 2e Wereldoorlog minimaal over 350 km gingen.
Ik bereid de prikkers er nu maar vast op voor, dat dit stuk van Bert Wagendorp qua lengte imposant is, en in deze tijden van Social Media en sneller, sneller, snelst verwacht ik niet dat er veel prikkers het kunnen opbrengen dit stuk van ongewoonlijke proporties tot het eind te lezen, maar Cecchini had vandaag weinig tijd om e.e.a. tot een uittreksel te verwerken.
Oh ja de Tour van 1938 werd gewonnen door Gino Bartali ruim 18 minuten voor de Belg Vervaecke.
⦁ Een Bataafs accent
Na een mislukte poging van hun ouders een boerenbedrijf op te zetten in de Armagnac blijven Antoon en Albert van Schendel in Frankrijk, vanwege de fiets, de liefde en het werk....
Door Bert Wagendorp
⦁ Wat moet dat niet voor een ten hemelschreiend tafereel zijn geweest? De Van Schendels, van de melkerij in de Groote Zonzeelsche Polder ten noorden van Breda en ten zuiden van Lage Zwaluwe, laten alles achter zich en vertrekken. Het is oktober 1926. Vader en moeder Van Schendel en hun tien kinderen: daar gaan ze, naar Frankrijk - en niet naar het nabije noorden van Frankrijk, maar diep naar het zuiden.
⦁ Het is oktober 1926 en het lot van de Van Schendels is bezegeld, al weten ze dat nog niet. Binnen zeven jaar zal het drama zich voltrekken.Het is ook, maar daarvan heeft helemáál nog niemand een idee, een beslissend moment voor de Nederlandse wielersport.Lucien Buysse heeft een paar maanden eerder de Tour de France gewonnen, maar wie weet dat hier te lande? Bij gebrek aan Nederlandse deelnemers is de Ronde van Frankrijk een tamelijk onbekend fenomeen. Kranten melden in een klein bericht wie er heeft gewonnen en daar blijft het bij. In Nederland wordt gewielrend op de baan, wielrennen op de weg is sinds 1905 verboden. In Frankrijk zijn het bovendien professionals die elkaar bestrijden. En van professionele sport moet Nederland niet veel hebben.De Van Schendels, geen woord over de grens spreken ze, met hun Brabants dialect moeten ze het straks doen, aan de voet van de Pyreneeën. En met de 180 duizend gulden die de oude Van Schendel voor zijn boerderij heeft ontvangen.
⦁ Daar gaan ze, met de trein: pa en moe Van Schendel en hun kinderen Adrie, Antoon, Albert, Jannie, Gerard, Jan, Josefien, Coralie, Dina en Lucas. Het reisdoel is Toulouse, een dikke elfhonderd kilometer verderop. Vandaar is het nog een klein stukje naar Jegun, in de Gers, tussen Auch en Condom. Daar wil vader Van Schendel een boerderij kopen. Maar Jegun bevalt de familie niet: het wordt een boerderij in het gehucht Manciet, ten westen van Auch, in het land van de Armagnac.De Van Schendels zijn uit Nederland vertrokken omdat het daar onmogelijk leek met boeren een gezin met tien kinderen te onderhouden. 'De grond brengt niet genoeg meer op', heeft de oude Van Schendel tegen zijn zoon Antoon gezegd. In Frankrijk, heeft hij gehoord, is dat anders. Frankrijk is onder Nederlandse boeren niet voor niets een populair emigratieland.Alleen is de Gers een ongelukkige keuze. 'Hij kwam er heel snel achter dat het werk op het land in de Gers nog een heel stuk zwaarder was dan in Nederland', zegt Gérard van Schendel. Gérard is de zoon van Antoon van Schendel.
⦁ Op 1 mei 1936 publiceert de Volkskrant een uit het Belgische blad Sportwereld overgenomen interview met twee in Nederland nog volslagen onbekende wielrenners, de gebroeders Antoon en Albert van Schendel. Antoon, wiens roepnaam Toon in het Frans tot Tom is geworden, is geboren op 9 mei 1910. Zijn broer Albert is van september 1912.De kop boven het stuk is merkwaardig: 'De Van Schendel's verlangen naar de Tour de France'. De onderkop is nóg merkwaardiger: 'Pyreneeën kennen we als onze zak'. Daar kijkt de Volkskrantlezer van op. Want omdat er nog nooit een Nederlandse wielrenner heeft deelgenomen aan de Ronde van Frankrijk is verlangen naar de Tour een tamelijk onbekend fenomeen. En van Nederlanders die de Pyreneeën als hun broekzak kennen, zijn er ook niet veel.Wat is er allemaal aan de hand?
⦁ Wat is er gebeurd in de kleine tien jaar tussen oktober 1926 en mei 1936, en dan met name in het leven van de boerenzoons Antoon en Albert van Schendel?Ze hebben vaste verkering gekregen, dat is alvast één ding. Antoon met Marthe Larée - onlangs op 93-jarige leeftijd overleden - , Albert met Yvette Bouglé. Dat is van belang, want onder meer vanwege de liefde zijn de twee broers in Zuid-Frankrijk gebleven. Vanwege de fiets, de liefde en het werk - in die volgorde.Want de droom van vader Van Schendel is uiteengespat. Hij heeft de boerderij in Manciet er al na twee jaar weer aan gegeven. Hij heeft net als zijn oudste zonen nog een paar jaar in de fabrieken van Toulouse gewerkt, maar is in november 1933 gedesillusioneerd teruggekeerd naar het vaderland. Vijf kinderen heeft hij achtergelaten in Toulouse, behalve Antoon en Albert ook nog Gerard, Jan en Dina: ook alledrie verliefd. Gerard en Jan houden niet van fietsen: zij worden banketbakker te Toulouse.
⦁ Het Franse avontuur heeft het gezin Van Schendel finaal doormidden gehakt. De Franse en de Nederlandse tak van de Van Schendels houden overigens altijd contact met elkaar, tot op de dag van vandaag.De fiets houdt Albert en Antoon dus in Frankrijk. Gérard van Schendel: 'Ze hebben het fietsen puur toevallig ontdekt. Op zondag gingen ze altijd wandelen en zo zagen ze op een keer een wielerkoers. En ze ontdekten ook dat je daarmee premies kon verdienen. Toen zijn ze gaan sparen voor een fiets en vervolgens gaan deelnemen aan de amateurwedstrijden in de regio.'In 1982 hebben de twee gebroeders, in gesprek met Ron Couwenhoven van De Telegraaf, een heel wat spectaculairder verhaal. 'Elke zondag gingen we een stuk fietsen in ons goede pak. Aan sport hadden we nooit gedaan, maar op een gegeven dag werden we ingehaald door een peloton wielrenners. Wij er achteraan. Met wapperende jassen en de klep van de pet in de nek. We kregen vreselijke ruzie met die gasten, want ze konden ons niet lossen en werden kwaad. Een gendarme gelastte ons ten slotte af te stappen.'Natuurtalenten. De volgende dag meldt zich iemand van de wielerclub Guidon St. Cyprien, die toevallig in het pelotonnetje meefietste: Sylvain Marcaillou, later nog eens goed voor een vijfde en een zesde plaats in het eindklassement van de Tour de France. Of de Van Schendels geen zin hebben bij zijn club te komen en wielrenner te worden.Antoon van Schendel in 1982: 'In ' 32 begonnen we wedstrijden te rijden. En Bertus won de eerste de beste keer, terwijl hij de eerste termijn van zijn fiets nog niet eens betaald had.' De Volkskrant in 1936: 'Het werd het debuut van een carrière, die aanvankelijk zeer bescheiden was. Het eerste jaar (1931, BW) prijkt alleen maar een overwinning in een clubkoers en een zege in een kleine wedstrijd over 60 kilometer voor nieuwelingen op Alberts erelijst.
⦁ Het volgende jaar, 1932 dus, werd het niet veel beter, al namen zij steeds een plaats in onder de tien eersten.'Ze vallen wel op, de blonde noorderlingen, tussen de kleine dreumesen van de Gascogne. Antoon is 1.80 meter, Albert 1.78. Ze staan al snel bekend als moedige coureurs die niet snel opgeven.In 1933 begint er iets van een doorbraak te dagen. Antoon wint drie wedstrijden, Albert twee. Waarom zouden ze met hun familieleden mee teruggaan naar Nederland, nu zich een toekomst op de fiets begint af te tekenen? Antoon is 23, Albert 21 en de grote Antonin Magne, winnaar van de Tour de France van 1931 en 1934 en kopman van de door France Sport - fietsproducent te Toulouse - gesponsorde ploeg heeft het volgende tegen de broers gezegd: 'Jullie moeten gaan koersen met die mooie lange benen van jullie.' Écht koersen, bedoelt Magne. Professioneel koersen.In Nederland mag nog altijd niet worden gekoerst op de weg, dus wat moeten ze daar? Gérard van Schendel: 'De fiets zorgde ervoor dat ze Frans werden, dat ze de taal goed leerden, dat ze zich ontwikkelden. Het was hun grote kans.'In 1934 komt overigens ook bijna het vroegtijdige einde van de wielerloopbaan van de Van Schendels. Antoon smakt zo hard tegen de stenen dat hij drie maanden nodig heeft om te herstellen. En Albert schrikt daar zo van, dat hij vier maanden geen fiets aanraakt.Maar hij stapt weer op, uiteindelijk.
⦁ 'Albert was van de twee het meest verslingerd aan de fiets', zegt Gérard van Schendel. 'Hij was trots en slim. Antoon was charismatischer.'Op de veertiende juli 1934 is het zover: Albert van Schendel fietst weer en wint de GP de Toulouse. Dat telt, in Toulouse. Veertien dagen later verslaat hij in een circuitrace grote namen als Merviel en Trueba. Het is tijd om professional te worden.De broers tekenen een contract voor de 'kleine' ploeg van France Sport, die de regionale wedstrijden voor zijn rekening neemt in ruil voor materiaal, onkosten en een kilometerpremie. Antoon wint zes wedstrijden, Albert acht. In september schrijft directeur Bellenger hen in voor een grote wedstrijd, de Omloop van het Westen. Albert wordt prompt derde. In Nederland zorgt zijn naam in de uitslag voor verwarring. Bij de redactie van Officiële Mededelingen van de NWU denken ze dat de Beek en Donkse baanrenner Louis van Schijndel het op zijn heupen heeft gekregen en heeft toegeslagen in het Westen. Albert van Schijndel - Albert van Wie?En dan wordt het interessant, voor de wielergeschiedschrijving. Want wat zegt France Sport-directeur Bellenger vervolgens tegen de broers? Dat ze mee moeten doen aan de Tour de France. Bellenger, aldus de Van Schendels in 1982, belt daartoe met Tourdirecteur Henri Desgrange. Die vindt het prima dat de twee Nederlanders meedoen, mits ze nog twee landgenoten kunnen vinden die zijn geïnteresseerd.
⦁ Een stugge lobby van sportjournalist Joris van den Bergh, zoals de meeste wielerhistorici schrijven? Een goed woordje van de Belgische wieler-halfgod Van Wijnendaele? De Tourdirectie die heeft ingezien dat Nederland Wielerland klaar is voor een optreden op het allerhoogste niveau? Als de lezing van de broers klopt is de eerste Nederlandse deelname aan de Tour de France niets meer of minder dan een mooi gelukt opzetje van een Franse fabrieksdirecteur, die zijn kopman Magne graag voor de derde keer de Tour zou zien winnen, en die daarvoor nog wel twee stevige Hollandse knechten kan gebruiken - ook al wordt de Tour dan officieel verreden door landenploegen.Als Albert in het voorjaar van 1936 de Omloop van het Noorden wint, nog met een 'vast verzet' van 49x15, is iedereen overtuigd. 'Slechts rijders in volle forme en met een sterk stel benen kunnen met zulk een verzet overweg', schrijft Willem van Wijnendaele. Volgens de Volkskrant heeft Albert van Schendel zich met zijn zege 'opgewerkt tot een figuur van internationaal formaat, de gelijke van een Archambaud, een Romain Maes, een Vervaecke en Magne en andere sterren aan de wegrennershemel'.De kranten willen dat er Nederlanders naar de Tour gaan: dat is goed voor de losse verkoop. Als een vertegenwoordiger van de NWU in het voorjaar van 1936 met een lijst met zeventien namen van potentiële Tourdeelnemers te Parijs arriveert, krijgt hij te horen dat de namen van twee Nederlanders al zijn ingevuld: A. van Schendel en A. van Schendel.Albert van Schendel in 1982: 'We reden voor Nederland, maar in de koers werkten we ook voor Magne en Marcaillou. Wat we natuurlijk niet te veel mochten laten zien.'
⦁ Nederland is nog maar amper aanwezig, of het wordt al buitengewoon professioneel geflikt door twee expats die het klappen van de zweep kennen.In 1938 schrijft Antoon van Schendel in een brief aan keuzeheer Joris van den Bergh hoe voortreffelijk Piet van Nek wel niet heeft gereden in de Tour Sud-Est: Van Nek moet mee naar de Tour! Van Nek heeft zojuist een contract getekend bij France Sport. Van den Bergh in een reactie in de Maandagmorgen: 'En wat prettig aandoet, is toch zeker zijn waardering voor Van Nek.' Glorieuze naïveteit.In 1939 beklaagt de Limburger Jan Lambrichs - die de Tour van dat jaar zelfs had kunnen winnen - zich erover dat hij van de broers Van Schendel amper steun krijgt. Sterker, het lijkt er soms wel op dat ze hem tégenwerken. Zijn ze jaloers? Willen ze hun roem in Nederland niet delen met een nieuweling? De waarheid is vermoedelijk veel simpeler: de Van Schendels zijn innig 'bevriend' met Sylveer Maes, de Belgische winnaar van de Ronde van 1939.En zo leren de gebroeders Van Schendel Nederland de wrede, maar prachtige mores van het profwielrennen op de weg. Eer en vaderlandsliefde? Onzin. In 1938 heeft Albert eigenlijk niet zoveel zin om mee te doen: de Tour levert veel te weinig geld op, zeker als de ploeg veel uitvallers telt. Inderdaad doet Albert niet mee, maar dat is omdat hij in het Circuit de Paris wordt aangereden door een auto.Antoon wint twee Touretappes, in 1938 en 1939. Albert, de begenadigdste van de twee broers, eindigt tweemaal als vijftiende in het eindklassement, in 1936 en 1939. Hoe hij dat flikte? 'Ik nam altijd vier eieren mee', zegt hij in 1982 in De Telegraaf. 'Vlak voor een beklimming tikte je die stuk op je stuur, liet het wit eruit lopen, en dan slurpte je het geel op.' Ongelooflijke staaltjes. 'En soms ossenbloed. Niet zuiver, want dan ging je gelijk kapot, maar vermengd met wat farmacie. Daar werd je beresterk van.' En voor als dat óók niet meer hielp, hadden de Van Schendels altijd vier 'strychnientjes' bij zich, de aloude dope strychnine.Antoon zet tijdens de oorlog een punt achter zijn carrière, Albert in 1948.De broers blijven in Toulouse. Toon van Schendel opent in 1941 een fietsenwinkel in de Rue de la Colombette. Later verhuist hij de zaak naar de Boulevard Carnot en vanaf 1963 is de winkel gevestigd aan de Allées Forain François Verdier. In 1976 gaat Antoine met pensioen, zijn fietspaleis bestaat, onder de naam 'Cycles Marc', nog steeds. Albert van Schendel opent in 1948 een fietsenzaak aan de andere kant van de Garonne, in de wijk Saint Cyprien. Dertig jaar later gaat de winkel dicht.Twee van Toons zoons, Gérard (1946) en André (1948), gaan wielrennen. Gérard (1946) is een verdienstelijk amateur, die tussen 1964 en 1970 zestig overwinningen boekt. Ook Alberts enige zoon, Daniel (1943), timmert aan de weg als amateurwielrenner.'Mijn vader en zijn broer waren Frans in de geest, maar bleven in hart en ziel hun hele leven Nederlander', zegt Gérard van Schendel. 'Als ze Frans spraken, hadden ze altijd dat typisch Bataafse accent. Maar onderling bleven ze altijd Nederlands praten.
⦁ 'Als Jan Janssen in 1968 de Tour de France wint, zijn de broers van pure vreugde in alle staten. En na de zege van Zoetemelk opnieuw. Gérard: 'Ze volgden de Nederlanders in de Tour altijd intensief. Ze waren zich er ook van bewust dat ze iets voor het Nederlandse wielrennen hadden betekend. Dat ze een deur hadden geopend. Maar ze waren bescheiden en spraken daar niet over.'De twee broers onderhouden hun hele leven zeer intensief contact. Albert van Schendel overlijdt op 4 april 1990, Antoon vier maanden later, op 8 augustus 1990.
Bromertà Schreef:
-------------------------------------------------------
> Als de cijfers in dit profiel niet liegen dan is
> voor een P[DrF]=6w/kg een VAM nodig van 1593m/u in
> een tijd van 29 minuten en zo'n 40 seconden.
>
> Het schijnt dat Ricco dat al eens gedaan heeft,
> maar vandaag zal het op het scherpst van de snede
> waarschijnlijk toch nog sneller gaan.
Horsie helpt je even
2008 29:20
2004 Ras mus sen 30:10
-------------------------------------------------------
> Als de cijfers in dit profiel niet liegen dan is
> voor een P[DrF]=6w/kg een VAM nodig van 1593m/u in
> een tijd van 29 minuten en zo'n 40 seconden.
>
> Het schijnt dat Ricco dat al eens gedaan heeft,
> maar vandaag zal het op het scherpst van de snede
> waarschijnlijk toch nog sneller gaan.
Horsie helpt je even
2008 29:20
2004 Ras mus sen 30:10
Levi Leipheimer (met doping) heeft op de col d Aspin het Strava record met een gemiddelde van 25,3km/u, 301Watt, de wattage valt eigenlijk nog wel mee
. Deed er toen 29:48 over. Ga er maar vanuit dat ze vandaag onder de 29minuten gaan knallen.
[www.strava.com]
. Deed er toen 29:48 over. Ga er maar vanuit dat ze vandaag onder de 29minuten gaan knallen.
[www.strava.com]
Tja, als Kittel groen wil kan dit niet doorgaan natuurlijk. 
Cummings begint als eerste aan de finale klim. 5 minuten voorsprong is genoeg voor Nibali om de etappe te winnen
Greg is zo goed in vorm dat hij een rasklimmer als Nibali kan volgen.
Paar kilometer voordat groep Froome start met de klim. Weten we gelijk of Mollema en Kelderman in aanmerking komen voor het eindklassement.
Die fransman van Giant ramt ook maar gelijk vanaf onder.
In het peloton wordt gezappig gekoerst. Nibali blijkt toch niet de toverbenen te hebben.... Cummings lijkt te gaan winnen.
6 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 08/07/2016 16:49 door Michael B*.
Greg is zo goed in vorm dat hij een rasklimmer als Nibali kan volgen.
Paar kilometer voordat groep Froome start met de klim. Weten we gelijk of Mollema en Kelderman in aanmerking komen voor het eindklassement.
Die fransman van Giant ramt ook maar gelijk vanaf onder.
In het peloton wordt gezappig gekoerst. Nibali blijkt toch niet de toverbenen te hebben.... Cummings lijkt te gaan winnen.
6 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 08/07/2016 16:49 door Michael B*.
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.