Column Thijs Zonneveld

Column van Thijs Zonneveld in het AD van gisteren.

Zet de teammanager uit zijn functie na drie dopinggevallen!

Alexander Vinokoerov was boos. En teleurgesteld. Een van zijn renners, Maksim Iglinkski, was betrapt op epo. Boos en teleurgesteld, maar verder wist Vino nergens iets vanaf.

Alweer.

Drie weken geleden zei Vino precies hetzelfde, toen Maksims broer Valentin epo gebruikt bleek te hebben. En de volgende keer zegt Vino het opnieuw. Boos en teleurgesteld, copy-paste, en daarna over tot de orde van de dag. De renners krijgen de schorsing, de managers fietsen fluitend verder.

Dat Vino als renner zelf gebruikte en nooit bekende, dat hij als manager van Astana een brandbrief aan (onder anderen) de broertjes Iglinski stuurde waarin hij meer resultaten eiste, dat hij een teamarts aanstelde met een verleden bij een ploeg vol dope, dat hij renners aantrekt die klant waren bij dopingarts Fuentes - het maakt allemaal blijkbaar geen zak uit. Want zo gaat het altijd in het wielrennen.

Bij de fluorescerende brigade van Nero-Sottoli zijn in anderhalf jaar tijd drie renners op epo betrapt (Di Luca, Samtambrogio en Rabottini), maar desondanks verandert er niets. De managers, de ploegleiders en de ploegarts zitten nog op hun plek en het team staat zondag doodleuk weer aan de start van de Ronde van Lombardije. De renners deden een foute plas, de ploegleiding trok de handen er boos en teleurgesteld vanaf - en alles bleef zoals het was.

Een paar weken geleden opperde KNWU-directeur Huib Kloosterhuis op een congres van de MPCC - een verzameling van wielerploegen die zich inzetten voor de geloofwaardigheid van het wielrennen - dat een teammanager uit zijn functie zou worden gezet bij drie dopinggevallen in zijn ploeg. Het voorstel werd weggehoond.

Maar waarom? Door zo'n voorstel wordt dopinggebruik structureel aangepakt. Teammanagers kunnen niet langer op tafel slaan, resultaten eisen en daarna expres de andere kant op kijken. In plaats daarvan kijken ze wel uit met het aantrekken van dubieuze renners. Als hun eigen hachie ook op het spel staat, regelen ze extra interne controles en stellen ze ploegartsen aan die niet hebben gewerkt in rotte ploegen. Met andere woorden: een omkadering die dopinggebruik niet prikkelt maar juist afwijst.

Verantwoordelijkheid voor dopinggebruik ligt niet alleen bij de gepakte renner zelf, óók bij de top van zijn ploeg. Niet alleen bij het individu, óók bij zijn omgeving. Eén dopinggeval in de ploeg kan een incident zijn, bij twee is er al iets grondig mis, drie is verwijtbaar mismanagement. Three strikes and you're out, al was het maar na drie positieve gevallen in drie jaar - het voorstel kan wat mij betreft per direct worden ingevoerd.

En als er teammanagers op tegen zijn, dan zegt dat veel over het vertrouwen dat ze hebben in hun eigen renners. Als een manager zijn renners niet vertrouwt, hoe kun je dan van fans en sponsoren verwachten dat ze diezelfde renners vertrouwen? Met de three-strikes-and-you're-out-maatregel wordt het voor managers heel simpel.

Als je je renners niet vertrouwt, dan zórg je er maar voor dat je ze vertrouwt.

Zitten we dan niet binnen een paar jaar zonder ploegleiders?
En gaan we trainers/leiders in andere takken van sport ook zo straffen?
Er zullen toch ook ploegleiders zijn die het écht niet weten dat hun renners uit de verboden pot snoepen?

Ik vind dat de UCI inderdaad wel eens wat mag doen tegen dit soort zaken. Bijvoorbeeld: 2 dopinggevallen in 1 seizoen = maand uitsluiting van de hele ploeg.

Ik ben dat au fond met je eens. Hoe zo'n straf moet uitvallen voor de ploeg is voor mij minder belangrijk, wel ben ook ik van mening, dat de ploeg een grote verantwoordelijkheid en daarom als geheel mag worden gestraft wanneer een rennersquotum (2 of 3 in een seizoen is voor mij al genoeg) over de dopingschreef gaat.
Natuurlijk zijn er renners die op eigen houtje opereren, maar dat soort renners moet een ploeg niet willen hebben.
De ploeg is er als werkgever medeverantwoordelijk voor dat dopingperikelen buiten de sport blijven. Die navelstreng mag best eens wat strakker aangetrokken worden.

Ik vind het wel heel makkelijk om Neri Sottoli erbij te pakken. Di Luca nam de EPO al voordat hij een contract had en Santambrogio was vrij duidelijk solo bezig om ook eens een knallend resultaat neer te kunnen zetten. Datzelfde zal ook voor Rabottini gelden, maar daar weet ik verder te weinig van.

Ik vertouw daar de voormalige sponsor (Vini Fantini) juist minder dan de ploeg zelf. Zij kwamen immers met Di Luca op de proppen, tegen de wil Scinto in.

Ik kan me bij YellowFluo inderdaad niet indenken dat Scinto achter dat dopinggebruik zit. Het lijkt me eerder iets of iemand in de bredere omkadering van de ploeg, of een via-via-relatie waar enkele renners onderling gebruik van gemaakt hebben. Alleen... hoe roei je zoiets uit?

Heel lastig, neemt niet weg dat men 'in het wereldje' natuurlijk best wel weet waar zaken (mogelijk) fout gaan. In die zin kan enige collectieve verantwoordelijkheid c.q. het straffen van de ploegleiding best effectief zijn, vermoed ik. Neemt niet weg dat ik de grote en ietwat ongenuanceerde woorden van Zonneveld er dan weer wat over vind...

Op basis van de huidige manier van controleren is het nogal lastig om van een hele ploeg aan te tonen dat er sprake is van dopinggebruik. Tenzij er renners uit de school klappen blijft op deze manier de ploegbaas altijd buiten schot, en worden alleen af en toe (kleine) individuele renners gepakt. Die verklaren dan steevast op eigen houtje gehandeld te hebben en de ploeg gaat gewoon weer door. Zo is er voor de ploegleider weinig aanleiding de zaken anders aan te pakken. Tenzij de sponsor aan de bel trekt, maar dat lijkt me bij Astana voorlopig ook niet het geval.

Helemaal eens.

Een ploeg met meerdere dopinggevallen in een jaar tijd krijgt toch problemen ? De precieze regel heb ik even niet paraat.

Het lijkt me goed denkbaar dat Astana, als er nòg een betrapte renner bij zou komen, voor volgend jaar zijn WT-status verliest. En dat lijkt me terecht.

Het blijft een moeilijke vraag in hoeverre de ploegleiding persoonlijk gestraft zou moeten worden als renners (volgens het verhaal althans) door helemaal op eigen houtje te rommelen op doping betrapt worden. Kan gesteld worden dat hij, zeker als het meerdere renners betreft, dat hadden moeten weten ? Of nog eenvoudiger, dat ze daarvoor gewoon verantwoordelijk zijn ? Ik neig ertoe.

Ik geloof niet zo in die hoofdelijke aansprakelijkheid. Teammanagers uit hun functie zetten, die zijn een mobieltje verwijderd van stiekem leiding geven. En een stuntploeg lost het op door de teammanagers elkaar snel te laten opvolgen.

Ik vind al jaren wat Blueprint hierboven ook zegt. Je moet de werkgever verantwoordelijk stellen. De ploeg dus. Die moet worden gestraft. De ploeg dient zodanig benadeeld te worden dat dopinggebruik altjd tegen het ploegbelang is. Dat is het nu niet.

De insteek is goed, maar ik zie 1 groot probleem.

Het lijkt er op dat juist de ploegen die doping professioneel aanpakken (middels juiste arts, weten wat de gloeitijd is, weten wat wanneer effectief is, etc) ook een kleinere pakkans hebben.

Juist de ploegen die niets faciliteren en het aan de renner zelf overlaten, kunnen dan in de problemen komen.

Je dwingt ploegen min of meer om een dopingdokter in dienst te nemen waar de renners terecht kunnen voor advies.

Het verbaast me niet echt

Cookson:

Astana
Astana zorgde met twee positieve dopingtesten ervoor dat de wielersport weer in een kwaad daglicht is komen te staan. De ploeg is nog in afwachting van de B-test van Maxim Iglinskiy, maar La Gazetta dello Sport weet te melden dat de renner maandag met een bekentenis gaat komen.

Volgens Cookson is de UCI zich nog aan het beraden of het de ploeg zal straffen. “Het is iets waarover we nog in discussie zijn. We zullen zien wat er gaat gebeuren,” zegt hij cryptisch. Mogelijk onderneemt de licentiecommissie actie. “Twee dopingcontroles in een jaar is een serieuze zaak. Dat is iets waar de licentiecommissie rekening mee zal houden.”

[wielerflits]



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 05/10/2014 13:14 door JW.