Welkom!
» Log in
» Registreer een nieuw account
103e Tour de France 21e etappe van Chantilly naar Parijs over 113 km
Gepost door Cecchini
Vertrektijd om 16.15 verwachte aankomsttijd 19.15 uur
Algemeen Klassement na 20 etappes
1. FROOME Christopher 1 TEAM SKY 86h 21' 40''
2. BARDET Romain 41 AG2R LA MONDIALE 86h 25' 45'' + 04' 05''
3. QUINTANA Nairo 11 MOVISTAR TEAM 86h 26' 01'' + 04' 21''
4. YATES Adam 209 ORICA-BIKEEXCHANGE 86h 26' 22'' + 04' 42''
5. PORTE Richie 91 BMC RACING TEAM 86h 26' 57'' + 05' 17''
6. VALVERDE Alejandro 12 MOVISTAR TEAM 86h 27' 56'' + 06' 16''
7. RODRIGUEZ OLIVER Joaquin 141 TEAM KATUSHA 86h 28' 38'' + 06' 58''
8. MEINTJES Louis 157 LAMPRE - MERIDA 86h 28' 38'' + 06' 58''
9. MARTIN Daniel 184 ETIXX-QUICK STEP 86h 28' 44'' + 07' 04''
10.KREUZIGER Roman 36 TINKOFF 86h 28' 51'' + 07' 11''
Theofiel Middelkamp
Cecchini kan bij de aankomst in Parijs natuurlijk niet anders dan eindigen met de eerste Nederlandse etappewinnaar in de Tour. Okay het was wel niet in Parijs, waar Theofiel Middelkamp dat historisch feit tot stand bracht, maar een kniesoor die daar over valt. Theo was ook nog eens de eerste Nederlandse wielrenner die Wereldkampioen werd.
Daarom ter ere van Theofiel een mooi verhaal (van juli 2011) door sporthistoricus Jurryt van de Vooren
Theofiel Middelkamp won op 14 juli 1936, dus precies 75 jaar geleden, als eerste Nederlander een etappe in de Tour de France. Alhoewel de Zeeuw louter vlaktes had gezien, was hij de snelste in een zware bergrit. Volgens de dagbladen van toen hield Middelkamp ook wel van een wijntje.
Komende donderdag exact 75 jaar geleden boekte Theofiel Middelkam successen in de Franse bergen. Wat heet: als eerste Nederlander won hij toen een Tour-etappe!
Groote voldoening
Nota bene in één van de zwaarste etappes toonde Middelkamp zijn natuurtalent. En dat op 14 juli: de nationale feestdag in Frankrijk. ‘De zevende etappe van de Ronde van Frankrijk, leidende van Aix-les Bains naar Grenoble, een afstand van 230 K.M., is gewonnen door onzen landgenoot Middelkamp,’ schreef het Leidsch Dagblad. De krant kwam daarna met het understatement van het jaar: ‘Deze overwinning heeft vanzelfsprekend groote voldoening gewekt in het Nederlandsche kamp.’
Dat pakte Het Vaderland heel anders aan, want vanaf de voorpagina schreeuwde het dagblad: ‘Een gedenkwaardiger rit als deze zevende etappe is niet denkbaar. In de allereerste plaats, omdat een landgenoot, Middelkamp, in prachtigen stijl gewonnen heeft, waarmede hij het meest vereerende wapenfeit in de geschiedenis van het Nederlandsche wegrennen op zijn naam heeft gebracht.’
Voor iemand die nog nooit een berg gezien had, was het tenslotte fabuleus dat hij een etappe won met beklimmingen tot boven de 2.000 meter. In Grenoble maakte hij het af met een sprint: ‘Middelkamp, na 230 km van een uiterst inspannend parcours nog bewonderenswaardig frisch, reed dezen sprint zoo intelligent, dat hij den drager van het geele shirt met een wielbreedte overtuigend sloeg.’
In dat jaar deden voor de eerste keer Nederlandse rijders mee aan de Ronde van Frankrijk na een initiatief van wielerjournalist Joris van den Bergh. Ook Middelkamp werd gevraagd om deel uit te maken van de Nederlandse ploeg, maar die zag het aanvankelijk niet zitten. Op enkele wedstrijden in België na was hij nog nooit in het buitenland geweest. En hoe een berg eruit zag, wist hij al helemaal niet. Toch ging hij naar Frankrijk, samen met Albert en Antoon van Schendel en Albert Gijzen. “We zullen het maar eens probeeren.”
Een mysterie
Dat een Zeeuw heerste in het hooggebergte zette De Limburger Koerier aan het denken: ‘Die prestatie van Middelkamp heeft iets zeer kostbaars bewezen en wel dat klimcapaciteiten niet aangeleerd worden, maar aangeboren zijn. Men is nu eenmaal klimmer, of men is het niet en Middelkamp is het wel. Waar dat in zit? Mysterie van het menschelijk vermogen!’
Dat is goed nieuws voor alle Nederlandse renners, luidde de opwekkende conclusie: ‘Het bewijst wel, dat het klimmen aangeboren moet zijn en wanneer het Middelkamp aangeboren is, waarom zou het dan andere Hollandsche renners ook niet aangeboren zijn? Waarom zou Middelkamp een groote uitzondering zijn en waarom zouden er in ons land niet meer van die knapen zitten, die vóór zij een berg in het buitenland zagen toch ook niet wisten wat het was en nu tot de groote, tot de elite-klimmers behooren.’ Kortom: door deze zege steeg het nationale wielrenvertrouwen zienderogen.
Geen bijloopertjes
Een winnaar trekt alle aandacht. Het publiek wilde zijn geheim graag weten. Dat bleek onder meer te schuilen in zijn zelfvertrouwen:
“Ik had er het nu eens echt op gezet om die Franschen te laten zien dat wij, Hollanders, het ook wel konden. We werden voortdurend als zoo iets van bijloopertjes beschouwd, die voor spek en boonen mochten meedoen. Toen ik nu zag dat de klimmerij zeker niet erger voor ons was dan voor de anderen, voelde ik, dat er dien dag wel wat te doen zou zijn. Toen ik dan ook aan het eind van het traject een sprint kon inzetten, wist ik, dat de zaak gewonnen was. Ik wil natuurlijk niet zeggen, dat het heelemaal berekend is geweest. Een beetje geluk is er zeer zeker eveneens bij gekomen, maar dat hebben we allemaal noodig.”
Het succes van Middelkamp wordt nog indrukwekkender als we weten wat hij tijdens de Tour van 1936 verstouwde - als we tenminste de aanwezige journalist op zijn woord moeten geloven: ‘Theofiel slaagde er in elken dag vijf flesschen wijn, benevens vijf flesschen water, naar binnen te krijgen.’ Als hij dat drie weken heeft volgehouden, had hij dus honderd flessen wijn gedronken voordat hij weer in Parijs was!
Het moraal van Middelkamp had er in ieder geval niet onder te lijden. “Zeg ze maar in Nederland, dat we zoo gauw niet sneuvelen.” Inderdaad haalde hij Parijs, samen met de gebroeders Van Schendel. En zo speelt Nederland sinds 1936 dus zijn rol in de Tour de France – nu 75 jaar lang.
In 2005 is Middelkamp overleden, 91 jaar oud. In het Belgische Kieldrecht zit nog het café met zijn naam. Wanneer je daar eens bent, moet je een wijntje bestellen. Of beter: meteen vijf flessen. En proost dan op Fiel. De andere kroegtijgers zullen het waarderen.
2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 23/07/2016 18:50 door Cecchini.
Cecchini kan bij de aankomst in Parijs natuurlijk niet anders dan eindigen met de eerste Nederlandse etappewinnaar in de Tour. Okay het was wel niet in Parijs, waar Theofiel Middelkamp dat historisch feit tot stand bracht, maar een kniesoor die daar over valt. Theo was ook nog eens de eerste Nederlandse wielrenner die Wereldkampioen werd.
Daarom ter ere van Theofiel een mooi verhaal (van juli 2011) door sporthistoricus Jurryt van de Vooren
Theofiel Middelkamp won op 14 juli 1936, dus precies 75 jaar geleden, als eerste Nederlander een etappe in de Tour de France. Alhoewel de Zeeuw louter vlaktes had gezien, was hij de snelste in een zware bergrit. Volgens de dagbladen van toen hield Middelkamp ook wel van een wijntje.
Komende donderdag exact 75 jaar geleden boekte Theofiel Middelkam successen in de Franse bergen. Wat heet: als eerste Nederlander won hij toen een Tour-etappe!
Groote voldoening
Nota bene in één van de zwaarste etappes toonde Middelkamp zijn natuurtalent. En dat op 14 juli: de nationale feestdag in Frankrijk. ‘De zevende etappe van de Ronde van Frankrijk, leidende van Aix-les Bains naar Grenoble, een afstand van 230 K.M., is gewonnen door onzen landgenoot Middelkamp,’ schreef het Leidsch Dagblad. De krant kwam daarna met het understatement van het jaar: ‘Deze overwinning heeft vanzelfsprekend groote voldoening gewekt in het Nederlandsche kamp.’
Dat pakte Het Vaderland heel anders aan, want vanaf de voorpagina schreeuwde het dagblad: ‘Een gedenkwaardiger rit als deze zevende etappe is niet denkbaar. In de allereerste plaats, omdat een landgenoot, Middelkamp, in prachtigen stijl gewonnen heeft, waarmede hij het meest vereerende wapenfeit in de geschiedenis van het Nederlandsche wegrennen op zijn naam heeft gebracht.’
Voor iemand die nog nooit een berg gezien had, was het tenslotte fabuleus dat hij een etappe won met beklimmingen tot boven de 2.000 meter. In Grenoble maakte hij het af met een sprint: ‘Middelkamp, na 230 km van een uiterst inspannend parcours nog bewonderenswaardig frisch, reed dezen sprint zoo intelligent, dat hij den drager van het geele shirt met een wielbreedte overtuigend sloeg.’
In dat jaar deden voor de eerste keer Nederlandse rijders mee aan de Ronde van Frankrijk na een initiatief van wielerjournalist Joris van den Bergh. Ook Middelkamp werd gevraagd om deel uit te maken van de Nederlandse ploeg, maar die zag het aanvankelijk niet zitten. Op enkele wedstrijden in België na was hij nog nooit in het buitenland geweest. En hoe een berg eruit zag, wist hij al helemaal niet. Toch ging hij naar Frankrijk, samen met Albert en Antoon van Schendel en Albert Gijzen. “We zullen het maar eens probeeren.”
Een mysterie
Dat een Zeeuw heerste in het hooggebergte zette De Limburger Koerier aan het denken: ‘Die prestatie van Middelkamp heeft iets zeer kostbaars bewezen en wel dat klimcapaciteiten niet aangeleerd worden, maar aangeboren zijn. Men is nu eenmaal klimmer, of men is het niet en Middelkamp is het wel. Waar dat in zit? Mysterie van het menschelijk vermogen!’
Dat is goed nieuws voor alle Nederlandse renners, luidde de opwekkende conclusie: ‘Het bewijst wel, dat het klimmen aangeboren moet zijn en wanneer het Middelkamp aangeboren is, waarom zou het dan andere Hollandsche renners ook niet aangeboren zijn? Waarom zou Middelkamp een groote uitzondering zijn en waarom zouden er in ons land niet meer van die knapen zitten, die vóór zij een berg in het buitenland zagen toch ook niet wisten wat het was en nu tot de groote, tot de elite-klimmers behooren.’ Kortom: door deze zege steeg het nationale wielrenvertrouwen zienderogen.
Geen bijloopertjes
Een winnaar trekt alle aandacht. Het publiek wilde zijn geheim graag weten. Dat bleek onder meer te schuilen in zijn zelfvertrouwen:
“Ik had er het nu eens echt op gezet om die Franschen te laten zien dat wij, Hollanders, het ook wel konden. We werden voortdurend als zoo iets van bijloopertjes beschouwd, die voor spek en boonen mochten meedoen. Toen ik nu zag dat de klimmerij zeker niet erger voor ons was dan voor de anderen, voelde ik, dat er dien dag wel wat te doen zou zijn. Toen ik dan ook aan het eind van het traject een sprint kon inzetten, wist ik, dat de zaak gewonnen was. Ik wil natuurlijk niet zeggen, dat het heelemaal berekend is geweest. Een beetje geluk is er zeer zeker eveneens bij gekomen, maar dat hebben we allemaal noodig.”
Het succes van Middelkamp wordt nog indrukwekkender als we weten wat hij tijdens de Tour van 1936 verstouwde - als we tenminste de aanwezige journalist op zijn woord moeten geloven: ‘Theofiel slaagde er in elken dag vijf flesschen wijn, benevens vijf flesschen water, naar binnen te krijgen.’ Als hij dat drie weken heeft volgehouden, had hij dus honderd flessen wijn gedronken voordat hij weer in Parijs was!
Het moraal van Middelkamp had er in ieder geval niet onder te lijden. “Zeg ze maar in Nederland, dat we zoo gauw niet sneuvelen.” Inderdaad haalde hij Parijs, samen met de gebroeders Van Schendel. En zo speelt Nederland sinds 1936 dus zijn rol in de Tour de France – nu 75 jaar lang.
In 2005 is Middelkamp overleden, 91 jaar oud. In het Belgische Kieldrecht zit nog het café met zijn naam. Wanneer je daar eens bent, moet je een wijntje bestellen. Of beter: meteen vijf flessen. En proost dan op Fiel. De andere kroegtijgers zullen het waarderen.
2 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 23/07/2016 18:50 door Cecchini.
Het ontroerende gebaar van Mollema, een coureur om in te lijsten
Tourcolumn Lidewey van Noord
Zaterdagochtend plaatste Bauke Mollema een foto op Twitter van het shirt dat hij droeg tijdens de noodlottige etappe naar de Mont Blanc. Een beschadigde rug, twee keer het verkreukelde rugnummer 61. Hij schreef erbij: 'Anyone interested in my #tdf jersey? With some blood, sweat and tears. Retweet to win.' Er was zeker iemand geïnteresseerd. Een uur later hadden 2500 mensen het bericht al geretweet.
Het gebaar van Mollema ontroerde me. Het shirtje met bloed, zweet en tranen vormde de herinnering aan wat hij zelf de meest teleurstellende dag uit zijn carrière had genoemd. Mooie herinneringen koester je en lijst je in, slechte herinneringen gooi je weg. Die wil je achterlaten in de anonieme prullenbak van het hotel, of liever nog verscheuren of verbranden, zodat je heel zeker weet dat je ze nooit meer terugziet.
Maar Mollema deed dat niet. Hij raapte het shirt van de grond, stond er misschien even vertwijfeld mee in zijn handen, en besefte toen dat hij er zelf misschien niet blij van werd, dat het voor hem geen waarde had, maar voor iemand anders wel. Dat de trui niet alleen herinnert aan zijn bloed, zweet en tranen, maar vooral ook aan die mooie tweede plek in het klassement die hij nog bezette toen hij het vrijdagochtend aantrok. Het shirt vertelt een verhaal waarvoor woorden tekortschieten, het maakt dat verhaal zelfs tastbaar. Dus legde Mollema het netjes neer op zijn bed en maakte die foto.
In een vers shirtje plaatste hij vandaag een aanval op de Joux Plane. Hij verdedigde niet zijn tiende plaats, maar keek omhoog, naar de top waar hij vandaan kwam, waar hij gisterochtend nog bij hoorde. Hij haalde het niet, verloor uiteindelijk ook zijn tiende plaats, maar hij had gestreden voor wat hij waard was.
Wat op de grond ligt weer oprapen, het liefdevol neerleggen en ondanks de beschadigingen en de teleurstelling de waarde ervan kunnen zien: Mollema is een coureur om in te lijsten.
Mooi. Hier hetzelfde nummer in een andere hoedanigheid.
De stand zonder de eerste week, vanaf de eerste rustdag:
Bromertà Schreef:
-------------------------------------------------------
> De stand zonder de eerste week, vanaf de eerste
> rustdag:
>
>
Leugens, grotere leugens en statistieken, was het toch, Broeder.
Zo schijnt Usain Bolt, U weet wel die boomlange pijlen afschietende Jamaicaan, dit seizoen al tegen een serieuze nederlaag te zijn opgelopen.
Alleen ging de afstand maar over 4m. Echt waar!
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 24/07/2016 22:41 door Velodroom.
-------------------------------------------------------
> De stand zonder de eerste week, vanaf de eerste
> rustdag:
>
>
Leugens, grotere leugens en statistieken, was het toch, Broeder.
Zo schijnt Usain Bolt, U weet wel die boomlange pijlen afschietende Jamaicaan, dit seizoen al tegen een serieuze nederlaag te zijn opgelopen.
Alleen ging de afstand maar over 4m. Echt waar!
1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 24/07/2016 22:41 door Velodroom.
Kuiperberg Schreef:
-------------------------------------------------------
> De komende jaren mogen we jaarlijks in de TdF
> genieten van de Sky ploeg. Amusementswaarde daalt
> daardoor onder het vriespunt. Wel heel probaat om
> een powernap te doen, want urenlang gebeurde er
> tijdens de bergetappes nagenoeg niets. Eerste uur
> vaak aardig, veel ontsnappingspogingen, vervolgens
> vier uur lang saaiheid troef en dan bij de laatste
> beklimming weer een beetje actie. De Sky ploeg is
> het nieuwe Real Madrid of desgewenst FC Barcelona.
Ik ga het niet narekenen, maar vier uur lang saaiheid?. De meeste etappe's duurden nauwelijks 4,5 uur in zijn geheel.
-------------------------------------------------------
> De komende jaren mogen we jaarlijks in de TdF
> genieten van de Sky ploeg. Amusementswaarde daalt
> daardoor onder het vriespunt. Wel heel probaat om
> een powernap te doen, want urenlang gebeurde er
> tijdens de bergetappes nagenoeg niets. Eerste uur
> vaak aardig, veel ontsnappingspogingen, vervolgens
> vier uur lang saaiheid troef en dan bij de laatste
> beklimming weer een beetje actie. De Sky ploeg is
> het nieuwe Real Madrid of desgewenst FC Barcelona.
Ik ga het niet narekenen, maar vier uur lang saaiheid?. De meeste etappe's duurden nauwelijks 4,5 uur in zijn geheel.
Sorry, alleen geregistreerde gebruikers mogen berichten plaatsen in dit forum.